Ο Φώντας, Ξενοφών βαφτίστηκε, Φώντα τον φωνάζανε, είχε τρέλα με την κηπουρική και την ανθοκομία. Περίμενε να χαμηλώσει ο ήλιος, να κατεβεί να ξεχορταριάσει τον κήπο.
Πριν από αυτό έκανε κάτι άλλο. Καλλιτέχνης ων. Χρησιμοποιούσε παλιά υλικά και δημιουργούσε αριστουργήματα. Εκείνη τη μέρα είχε μία παλιά πόρτα απ’ το έρημο σπίτι του παππού του. Ήθελε να την αξιοποιήσει να δημιουργήσει έργο τέχνης.
Η πόρτα παλιά φθαρμένη και γεμάτη καρφιά, οι κρεμάστρες του παππού.
Πήρε τη πένσα και ξήλωσε όλα τα καρφιά και σκεφτόταν πώς να καλύψει της τρύπες.
Αφού έπεσε ο ήλιος και η ζέστη κατέβηκε στον κήπο. Ξερίζωσε την αγριάδα και όλα τα βρομόχορτα και άχρηστα χόρτα. Σκεφτόταν τι να φυτέψει στη θέση τους αφού θα έσκαβε τον κήπο και θα έβαζε καινούργιο χώμα.
Άφησε τη σκαλίδα κάθισε σε μία πέτρα να κάνει τσιγάρο και να απολαύσει το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα. Λίγο καιρό πριν διάβαζε Φρόιντ. Το μυαλό του πήγαινε κι ερχόταν. Οι σκέψεις πάνω κάτω, παράλληλες και τέμνουσες. Πώς τα μπέρδεψε όλα! Την παλιά πόρτα, τον κήπο με τα αγριόχορτα και τη θεωρία του Φρόιντ.
Αρνιόταν να δεχτεί τη θεωρία του. Που έλεγε πως τα παιδικά βιώματά μας ακολουθούν και καθορίζουν τη ζωή μας. Θα σε ανατρέψω Φρόιντ… είπε θριαμβευτικά. Όπως ξήλωσα τα καρφιά της πόρτας όπως ξερίζωσα τα
αγριόχορτα, θα ξεριζώσω και τα παιδικά βιώματα και τις πεποιθήσεις.
Στη θέση των αγριόχορτων θα φυτέψω τριφύλλι ή γκαζόν και θα τα φροντίζω. Στη θέση των καρφιών θα βάλω άνθη πολύχρωμα κατασκευασμένα. Στη θέση του δεν πήρα αγάπη θα βάλω το θα δώσω αγάπη. Στη θέση της απόρριψης θα βάλω αγαπώ και αποδέχομαι τον εαυτό μου σε κάθε περίπτωση. Ανάθεμά σε Φρόιντ, θα σε ανατρέψω!! Δεν θα αφήσω τα παιδικά μου βιώματα να καθορίσουν και να αχρηστέψουν τη ζωή μου.
Σήμερα φύτεψα τριανταφυλλιές. Στολίζω την παλιά πόρτα. Αλλάζω τη ζωή μου. Τώρα αλλάζω!! Τώρα…
Ανάθεμά σε Φρόιντ δεν ασπάζομαι τη θεωρία σου.
Δίκιο έχεις βέβαια κι εσύ. Τα παιδικά μας βιώματα καθορίζουν τις συμπεριφορές μας και της επιλογές μας, αλλά εγώ δεν θα το επιτρέψω αυτό.
Εργαλεία χρειάζομαι.
Για να ξεριζώσω τα καρφιά χρειάζομαι την πένσα. Για να ξεριζώσω τα αγριόχορτα έχω τη σκαλίδα. Για να αλλάξω τη ζωή μου αλλάζοντας το τρόπο σκέψης, τη συμπεριφορά μου και της επιλογές μου κατ’ επέκταση τη ζωή μου τη μοναχική και τη μίζερη χρειάζομαι ένα εργαλείο. Τη γνώση. Κι αν την πουλάνε θα την αγοράσω.
Δεν θα με χαϊδέψω, χρησιμοποιώντας για άλλοθι τα παλιά μου βιώματα.
Τι ωραία που χρησιμοποιώ τον εαυτό μου για τις συμπεριφορές μου!
Σήμερα αυτό το άλλοθι απορρίπτεται!
Μπάρμπα Φρόιντ, ο Πλάτωνας με το παράδειγμα της σπηλιάς είπε πως ο κόσμος δεν είναι αυτός που μας έμαθαν να βλέπουμε.
Έξω από το σκοτάδι της σπηλιάς και τις σκιές υπάρχει ο πραγματικός κόσμος.
Με αυτές της σκέψεις ο Φώντας και αποφασισμένος να αλλάξει τη ζωή του, τηλεφώνησε στην κοπέλα που πρόσφατα είχε γνωρίσει. Άγνωστο για ποιο λόγο η γνωριμία τους δεν ευοδώθηκε. Της μίλησε τόσο γλυκά, που τελικά εκείνη δέχτηκε να τον συναντήσει.
Η Βέρα ξεκίνησε με ενδοιασμούς και κάποιους φόβους γιατί βαριόταν τη γκρίνια του, τη μιζέρια και ενίοτε την επιθετικότητά του.
Εκείνο το βράδυ όμως, ξαφνιάστηκε με την εικόνα του Φώντα τόσο που, αναρωτιόταν μήπως έκανε λάθος και βγήκε με άλλο πρόσωπο.
– Φώντα τι ευχάριστο σου συμβαίνει; Σήμερα με ξάφνιασες.
– Βερούλα αναλαμβάνομαι την έκπληξή σου. Απλά σήμερα αποφάσισα να απορρίψω και να ανατρέψω τη θεωρία του Φρόιντ. Η Βέρα γέλασε με την ψυχή της, γελούσε ασυγκράτητα. Ήταν τόσο νόστιμο το αστείο του. Έχει χιούμορ ο Φώντας σκέφτηκε.
– Γέλα, όμορφα γελάς και πάντα να γελάς. Αλλά εγώ είπα και έκανα την ποιο σοβαρή δήλωση.
Τέρμα οι δικαιολογίες και τα άλλοθι με τα παιδικά βιώματα. Αρπάζω τη ζωή το θείο δώρο μου, την ανατρέπω τη μετατρέπω. Σήμερα!!! Τώρα!! Φώντα είσαι ο εκλεκτός μου, ο συνοδοιπόρος μου, ο συνταξιδιώτης μου για το μεγάλο ταξίδι. Φύγαμε.
