Αναθερμάνσεις – Γιατί;

Επώνυμοι δημοσιογράφοι εκμεταλλεύονται την αναγνωρισιμότητα που τους δίνει το “γυαλί”, συγκεντρώνουν τις σημειώσεις τους, παίρνουν στοιχεία από δημοσιεύματα παλαιών εφημερίδων και από αρχεία που αποχαρακτηρίστηκε το απόρρητό τους και παράλληλα με τη δημοσιογραφία που ασκούν, γίνονται συγγραφείς βιβλίων και αποκαλύπτουν υπόγειες διαβουλεύσεις για εθνικά κυρίως θέματα. Σ’ αυτή την ενασχόληση αρέσκονται μερικοί πρώην και τέως πρέσβεις.
Τελευταία εκυκλοφόρησαν βιβλία, που αναζωπυρώνουν γεγονότα παρελθόντων 10ετιών. Ενα αναφέρεται στα Ιμια και στις “γκρίζες ζώνες” επί πρωθυπουργίας Σημίτη με ΥΠΕΞ τον Θεόδωρο Πάγκαλο. Σε άλλα δύο ιστορούνται τα έργα και ημέρες του πιστότερου φρουρού του Καραμανλισμού κ. Π. Μολυβιάτη, τώρα πρόεδρο του ιδρύματος “Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής”.
Ο εκ Χίου καταγόμενος κ. Μολυβιάτης, εντάσσεται στο διπλωματικό σώμα, έλαβε μέρος το 1959 στις διαπραγματεύσεις της Ζυρίχης, όταν υπεγράφη η συμφωνία – “έκτρωμα” εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας απ’ τον Καραμανλή και τον Μεντερές, όπου εξασφαλίζονταν υπερβολικά προνόμια στους Τουρκοκύπριους. Τότε είχε μεταφέρει στη Λουκέρνη τα γραπτά σημειώματα Καραμανλή – Μακαρίου. Κατόπιν, τοποθετήθηκε στην Πρεσβεία της Μόσχας. Το 1962 επιστρέφει από τη Ρωσία και μετά 2 χρόνια γίνεται επιτετραμμένος στην Πρετόρια της Ν. Αφρικής. Το 1967 ανακαλείται και το 1969 μετατίθεται στην Πρεσβεία της Αγκυρας. Το 1973 βρίσκεται ως εκπρόσωπος της χώρας στον ΟΗΕ και ύστερα στο ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, οπότε με την επιστροφή του Καραμανλή το 1974 αναλαμβάνει το γραφείο του. Οταν ο Καραμανλής έγινε ΠτΔ έγινε σύμβουλός του. Απ’ το 1996 ως το 2004 εκλέγετο βουλευτής Επικρατείας.
Διετέλεσε υπ. Εξωτερικών επί Καραμανλή, Μαρ. 2004 – Φεβρ. 2006, στην κυβέρνηση Πικραμμένου, Μάιος 2012 και στην υπηρεσιακή Θάνου, Αυγ. 2015. Μετά 20 μήνες στην κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε εκφράσει την επιθυμία του να παραιτηθεί, διότι τον είχαν κουράσει 81 ταξίδια σε 80 εβδομάδες. Σε μια συνάντησή του με τον Βρετανό ομόλογό του Τζακ Στρο, θέτοντάς του θέματα όπως το Κυπριακό, τα Βαλκάνια και για τις διαπραγματεύσεις Ε.Ε. με την Τουρκία περί της ενταξιακής της πορείας, ο υπουργός του απάντησε αορίστως, “ας δούμε”, “ας ελπίσουμε…”. Τον διέκοψε ο Μολυβιάτης λέγοντάς του: «Ξέρεις Τζακ γιατί εμείς οι Ελληνες δεν θέλουμε πεθερά να την λένε Ελπίδα;» Απορεί ο Τζακ και συνεχίζει ο Ελληνας ΥΠΕΞ, «επειδή η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία»! Αμφιβάλλω τι κατάλαβε ο Τζακ.
Σε ένα απ’ τα δύο βιβλία που κυκλοφόρησαν, αναγράφεται ότι ο κ. Σημίτης θέλησε να δώσει στη νέα κυβέρνηση φάκελο πεπραγμένων για το Κυπριακό, τον οποίον Καραμανλής και Μολυβιάτης δεν τον δέχθηκαν, λέγοντας “δεν τον χρειαζόμαστε”. Ενα χρόνο μετά Καραμανλής, Μολυβιάτης και Τάσος Παπαδόπουλος αρνήθηκαν να συζητήσουν τις τροπολογίες που έστειλαν οι Τούρκοι επί του “Σχεδίου Ανάν”.
Ουδέποτε αμφισβητήθηκε ο πατριωτισμός και η ευαισθησία του για τα εθνικά μας θέματα. Το ερώτημα τίθεται, γιατί αναπαράγονται και βγαίνουν στη δημοσιότητα γεγονότα περασμένων χρόνων; Μήπως αν γινόντουσαν τότε γνωστά, θα έπαιρναν άλλη τροπή τα πράγματα; Οι πράξεις αυτές άφησαν ρήγματα που προσπαθούμε, να τα καλύψουμε σήμερα. Ισως αναζωπυρώνουν την κατάσταση, να τη συνδέσουν με όσα πρόκειται να συμβούν! «Το γαρ της θλίψεως…» Θλιβερή απογοήτευση και απώλεια αυτοελέγχου!!