Ανατολικά του Αιγαίου

Ο Ερντογάν, αφού απέτυχαν τα σχέδιά του στον Εβρο, με πεσμένο πλέον ηθικό και με προβλήματα σε Συρία και Λιβύη μετά και την οικονομική κρίση στη δίνη της πανδημίας, προσπαθεί να διατηρήσει το γόητρό του. Ξαναρχίζει τον πόλεμο νεύρων και εφαρμόζει την προσφιλή τακτική του. Κάνει “εξαγωγή” των προβλημάτων εσωτερικού, με το να αναζωπυρώνει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αυξάνοντας την ένταση στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Οπως εξελίσσονται τα πράγματα, η Τουρκία θα επιχειρήσει να πιέζει την Ελλάδα. Εάν εμείς δεν αντιδράσουμε, υποχωρώντας στις προκλήσεις της, θερμό επεισόδιο δεν προβλέπεται όπως συμπεραίνουν στρατιωτικοί παρατηρητές. Εκείνο που ενδιαφέρει σε πρώτη φάση τον Ερντογάν είναι η Ανατολική Μεσόγειος, στο σημείο συμβολής της Ελληνικής με την Κυπριακή Α.Ο.Ζ. νότια του Καστελόριζου. Το σύμπλεγμα των νήσων της Μεγίστης με περιορισμένο πληθυσμό αποστερεί στην Τουρκία την διεκδίκηση νομίμως μεγάλης έκτασης Α.Ο.Ζ. Η αυθαίρετη θεωρία της ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και Α.Ο.Ζ., δεν της παρέχει το νόμιμο δικαίωμα να επιχειρεί έρευνες υδρογονανθράκων. Για τούτο προβαίνει σε έμπρακτες αμφισβητήσεις και οι επόμενες κινήσεις θα είναι στο σημείο που προαναφέραμε.
Είναι απορίας άξιον να μην έχει ελαττώσει τις εντάσεις της η Τουρκία ύστερα με τόσα ανοιχτά προβλήματα που έχει γύρω της και με το ενδεχόμενο να προσφύγει σε εξωτερική χρηματοδότηση που θεωρείται μονόδρομος. Η Αγκυρα έχει παγώσει την ενεργοποίηση των S400. Βλέπει κάποια ανοχή της Μόσχας, όσον αφορά τις επιχειρήσεις της στη Συρία, αλλά βρίσκεται σε αδιέξοδο καθ’ όσον αντιλαμβάνεται ότι Ρωσία και ΗΠΑ έχουν καταλήξει στην εκτίμηση πως η εμπλοκή της στη Συρία είναι εμπόδιο για ζωτικά συμφέροντά τους.
Εξάλλου παρ’ όλο που η Τουρκία έχει με το μέρος της σαν από μηχανής Θεό τον κορωνοϊό, προσπαθεί να εξομαλύνει τις σχέσεις της με τον Τραμπ, ο οποίος σε ανοιχτή γραμμή με τον Ερντογάν επικοινωνεί θεωρώντας επιτυχία την ανάκτησή της στο δυτικό στρατόπεδο ως καλού συμμάχου. Στο διάστημα αυτό ο Πούτιν κερδίζει από τη σύγκρουση συμφερόντων Τουρκίας – ΗΠΑ. Πήρε το πάνω χέρι μη επιτρέποντας την νομιμοποίηση της επεκτατικής προοπτικής του Ερντογάν στη Βορειοδυτική Συρία.
Εν τω μεταξύ και στη Λιβύη δεν τα πάει καλά. Ο εμφύλιος εκεί δεν λέει να σταματήσει παρά τις εκκλήσεις για αναστολή των πολεμικών επιχειρήσεων, προκειμένου να ληφθούν μέτρα καταστολής της πανδημίας. Οι δυνάμεις του Λιβυκού Εθνικού Στρατού του Χαφτάρ χάνουν έδαφος τελευταίως απ’ την προσπάθεια της κυβέρνησης Σάρατζ να εμποδίσει τους επαναστάτες να καταλάβουν την Τρίπολη. Βοήθεια στον Χαφτάρ παρέχουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα που του προσφέρουν υπηρεσίες και μισθοφόροι απ’ τη Ρωσία, ενώ την κυβέρνηση της Τρίπολης την στηρίζει η Τουρκία με πολεμικό υλικό και επανδρωμένα αεροσκάφη. Τούτο έγινε μετά την υπογραφή της συμφωνίας ορισμού θαλασσίων οικ/κών ζωνών, από την οποία η Τουρκία προσδοκά πολιτικοοικονομικά οφέλη χωρίς να είναι σίγουρη η επίτευξή τους.
Αγκάθι στην Τουρκολιβυκή συμφωνία είναι η Διεθνής Συμφωνία της Βιέννης του 1969, στην οποία ερευνάται το Δίκαιο των Διεθνών Συνθηκών και αποτελεί ιδιαίτερη ενασχόληση.