Σ’ αναζητώ…
Σ’ αναζητώ γύρω μου,
στις κορνίζες και στα κουτιά με τις παλιές οικογενειακές φωτογραφίες,
στα ράφια της βιβλιοθήκης μου, στα βιβλία που μου αγόραζες («Για τη συλλογή σου!» μου έλεγες),
στα δωμάτια και στ’ αντικείμενα,
σε κάποιες σελίδες που έγραψα και σ’ ένα δίκοχο, χακί που κράτησα.
Σ’ αναζητώ αντίκρυ μου,
στον καθρέφτη μου,
στα μάτια, στο σχήμα και στο χρώμα σίγουρα, στην έκφραση; (δεν είμαι σίγουρη εκεί),
στην μύτη και στο περίγραμμα των χειλιών
και εκεί αντίκρυ μου, σε βρίσκω
καθημερινά.
Σ’ αναζητώ μέσα μου,
στο μυαλό, στις ενθυμήσεις μου, στα λόγια και στις συμβουλές σου,
στις βόλτες και στις συζητήσεις μας,
και άλλοτε μου αποκαλύπτεσαι και άλλοτε μου κρύβεσαι,
Και όμως δεν ήταν το κρυφτό τ’ αγαπημένο σου παιχνίδι,
το θυμάμαι καλά.
Μήπως ήταν, έγινε, το δικό μου;
Και στην καρδιά μου σ’ αναζητώ,
δύο ημικύκλια, καμπυλωτά, αιώνια ενωμένα,
βαμμένα κόκκινο,
και εκεί πονάει να σε ψάχνω,
γιατί αυτή στο τέλος ήταν που σε νίκησε
και ποιος ξέρει ίσως νικήσει κι εμένα κάποτε,
Και τώρα με νικάει μερικές φορές…
Σ’ αναζητώ,
Και άλλοτε (τολμάω να) σε βρίσκω και άλλοτε όχι,
Όπως και να χει,
Εγώ θα συνεχίσω να σ’ αναζητώ…