Την Πέμπτη 11 του Σεπτέμβρη, μέσα από γραφτά κείμενα έγινε διάλογος με υπεύθυνες κριτικές παρεμβάσεις.
Κριτές και επικριτές το πρώτο κείμενο. Γραμμένο από τον Νίκο Τριποδάκη, ψυχολόγο ποιητή. Ωραία συζήτηση επ’ αυτού έγινε, με κοινές διαβλέψεις στις αναζητήσεις κρίσεων. Εγκλήματα της καθημερινότητας, ο τίτλος του επόμενου κειμένου, της Φιλιώς Μόρφη. Το ξεδίπλωμα των συναισθημάτων και η τεχνική διάταξη του λόγου, πολλά μας υπόσχεται η ικανότητα της αρθρογράφου, νέα στην ηλικία για τη διάχυση των γνώσεων.
Το τρίτο (3ο) κατά σειρά κείμενο με τον τίτλο Απεξάρτηση μετά την εξάρτηση, μεγάλης κοινωνικής διάστασης, τόλμησε να προσεγγίσει η Ροδάνθη Κουμή. Νέα και αυτή στην ηλικία, με δύναμη ψυχής στην καθημερινότητά της. Σε συνέχεια, με ρίμες ξεδίπλωσε τα συναισθήματά του ο Εννιαχωριανός Γιάννης Μαλαξιανάκης για φίλο του που έχει ταξιδεύσει στην αιωνιότητα. Μας προετοίμασε για έκδοση νέου βιβλίου, ο Σήφης Χιωτάκης του Εμμ., ο δυναμικός σε κοινωνικές παρουσίες και παρεμβάσεις.
Ευχόμαστε, σύντομα την έκδοση και πετυχημένη τη διακίνηση. Ακολουθεί ένα μικρό κειμενάκι που με λίγα λόγια, έλεγε πολλά. Η Μαρία Κουτρούλη – Σκαμνάκη με την επιλογή του τίτλου “πολύ αργά” στέλνει το κοινωνικό της μήνυμα, φορτισμένη με συναισθήματα για τις συμπεριφορές μας στις μεταξύ μας σχέσεις συνανθρωπιάς. Η Ελευθερία Κατσιφαράκη, το ιστορικό κείμενο που έχει γράψει και μας εδιάβασε για την ύπαρξη μας εντυπωσίασε όλους μας για την τόλμη να καταπιαστεί με ένα τόσο μεγάλο θέμα. Ευχόμαστε να συνεχίσει. Μια σύντομη αναφορά μας έκανε η Αθηνά Κανιτσάκη για τα τέσσερα (4) βιβλία της και την ετοιμασία για την παρουσία τους στις 20 Σεπτεμβρίου. Τέλος για τον εαυτό μου ευχαριστώ αυτόν που με παρότρυνε να γίνω μέλος και όλους που με αποδέχθηκαν. Πιστεύω να φτάσω σε βαθμό ανταπόκρισης.
Υ.Γ. Διαβάζω και γράφω για να παίρνω και να μεταδίδω γνώσεις.
