Κι αν έβρισκε τυχαία µια παπαρούνα,
ένα κίτρινο κρινάκι,
τα µάζευε κι εκείνα,
τα τοποθετούσε στο σώµα του, σαν δικά του κοµµάτια – έτσι διάτρητος,
παράξενα ανθισµένος.*
Γιάννης Ρίτσος.
Τη συνάντησα σήµερα, στην αυλή του ολάνθιστου ανθοπωλείου της γειτονιάς να καµαρώνει τα όµορφα στα γλαστράκια λουλούδια. Έτοιµα να φυτευθούν µε τον ερχοµό της άνοιξης και πολλά υποσχόµενα στους τυχερούς που θα στολίσουν το µπαλκόνι τους ή τον κήπο τους, την προσκαλούσαν και την προκαλούσαν να τα αγοράσει.
«Άντε να φυτέψουµε κανένα λουλούδι, να ανοίξει η καρδιά µας» είπε δυνατά. Και φαινόταν αποφασισµένη αυτή η κυρία να αφήσει πίσω της το χειµώνα και την καταχνιά που ήταν φανερό πως την κούρασαν, κάνοντας αυτή την απλή, αλλά τόσο σηµαντική για αυτήν πράξη, να φυτέψει ένα λουλούδι.
Μικρά απλά πράγµατα, αλλά τόσο σηµαντικά που κάνουν τη διαφορά και δίνουν νόηµα στο διάβα της ζωής µας.
Η οµορφιά της φύσης, η οµορφιά των ανοιξιάτικων λουλουδιών που µπορούν να αλλάξουν τη διάθεση µας, που µπορούν να οµορφύνουν την καθηµερινότητά µας. Τα ανθισµένα λουλούδια που δηµιουργούν την αίσθηση ότι κάτι νέο και ιδιαίτερο έρχεται στη ζωή µας που θα την κάνει καλύτερη. Μια αίσθηση που έχουµε την ανάγκη να µας διακατέχει στην καθηµερινότητά µας στο δυστοπικό τοπίο του κόσµου µας.
Το φύτεµα ενός λουλουδιού και η υιοθεσία του στη συνέχεια µε την προσωπική µας φροντίδα και ευαισθησία, η ανείπωτη χαρά, καθώς θα το παρακολουθούµε να αναπτύσσεται, να κάνει τον κύκλο του. Μικρές καθηµερινές πράξεις, που δηµιουργούν ελπιδοφόρα θετικά συναισθήµατα, δώρα της ζωής πολύτιµα για την ψυχική µας ισορροπία.
Φυτά, δέντρα και λουλούδια που εµπνέουν ποικιλότροπα τους ποιητές, ιδιαίτερα στη νεοελληνική ποίηση που αποτυπώνει την παρουσία τους στη φύση και την επίδρασή τους στις ψυχές των ανθρώπων, µέσα από διάφορα ποιητικά ρεύµατα και τεχνοτροπίες.
Με αφορµή την επερχόµενη παγκόσµια ηµέρα της ποίησης, στις 21 Μαρτίου η τελευταία αναφορά. Τότε που το φως της ηµέρας υπερτερεί σε χρονική διάρκεια του σκοταδιού της νύχτας, δίνοντας τόπο στην ποίηση να µοσχοµυρίσει και να ανακατευθεί το άρωµα της µε τις µυρωδιές των ανοιξιάτικων λουλουδιών.
Τα λουλούδια της ποίησης και η ποίηση των λουλουδιών ως συγκοινωνούντα δοχεία αυτοέκφρασης και δηµιουργίας και ως αντίδοτα ελπίδας σε ένα κόσµο σκληρό που την έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ.
*Απόσπασµα από το ποίηµα του Γιάννη Ρίτσου: ‘‘Αφύσικη άνθιση’’, από την ποιητική συλλογή ‘‘Χειρονοµίες’’.
*H Μαρία Μαράκη είναι φιλόλογος
