Είναι πολύ επικίνδυνη η εποχή μας, αφού έχει γίνει μια τεράστια αλλαγή στην τεχνική του πολέμου και η χρησιμοποίηση των σύγχρονων όπλων θα προκαλέσει αναπόφευκτα τον όλεθρο. Για την προετοιμασία του πολέμου και τον εξοπλισμό του στρατού κατασκευάζονται τέλεια μέσα εξοντώσεως των ανθρώπων και καταστροφής των έργων του πολιτισμού των. Αυτό τον σκοπό εξυπηρετούν και πολλοί άλλοι κλάδοι της μη πολεμικής βιομηχανίας, κυρίως χρησιμοποιούνται όλες οι μεγαλύτερες επιτεύξεις της επιστήμης και της τεχνικής.
Η Τεχνολογία από ευλογία ανθρώπινης ελπίδας έγινε το άγχος μιας μελλοντικής καταστροφής.
[…]Με αμοιβαία θέληση από μέρους των μεγάλων δυνάμεων, μπορούν να γίνουν πολλά χρήσιμα βήματα προς το όραμα ολόκληρης της Ανθρωπότητας, που δεν είναι άλλο από τον πλήρη αφοπλισμό. Συνεχώς τα ισχυρά κράτη καταβάλλουν όλες τις προσπάθειές τους, για την ικανοποίηση των συμφερόντων τους, με την διατήρηση της κυριαρχίας στα μικρά κράτη και χρησιμοποιούν γι’ αυτόν τον σκοπό όλα τα δυνατά μέσα τις οικονομικές πιέσεις, την τρομοκρατία, την υπονομευτική δράση, την συνωμοσία, την εξαγορά συνειδήσεων.
Δημιουργούν τους μικρούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους τοπικής περιορισμένης κλίμακας, για τους ίδιους λόγους και για να συντρίψουν τα απελευθερωτικά κινήματα, να μην αφήσουν ποτέ οι “μεγάλοι” να “ξυπνήσουν” οι “μικροί λαοί”, να ζουν συνεχώς στο φάσμα του πολέμου, με όλες τις γνωστές σε όλους μας τραγικές επιπτώσεις του.
Η Zωή
Θα γίνει Ανθρώπινη!
τότε μόνο!
Όταν αποκτήσουμε,
την ικανότητα
Ν’ Αγαπούμε των άλλων τα παιδιά
Το ίδιο με τα δικά μας!
Αυτό έπρεπε να είναι το όραμα, η επιδίωξη, το αίτημα όλου του υποτιθέμενου πολιτισμένου κόσμου -όραμα επιδίωξη, αίτημα ανδρών και γυναικών. […]
Η ΕΙΡΗΝΗ, η ΑΓΑΠΗ έπρεπε να είναι ο υψηλότερος σκοπός που μπορεί να θέσει ο άνθρωπος στον εαυτό του, όπου οι δυνάμεις του θα είναι στην υπηρεσία της ζωής, όχι στην υπηρεσία της καταστροφής, του θανάτου.
Είναι θλιβερό όμως, όταν διαπιστώνει κανείς, πόσο μακριά βρισκόμαστε ακόμα απ’ αυτά τα ιδανικά, και πόσο πιο πίσω οδηγούμαστε κάθε μέρα χωρίς να το καταλάβουμε.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιστράτευση των γυναικών, και η Γυναίκα με χακί.
Η τελευταία αυτή πλύση εγκεφάλου που έγινε έμμεσα από όλα τα μέσα ενημέρωσης του τόπου μας και οι δηλώσεις ορισμένων διακεκριμένων γυναικών, πως πρέπει και η γυναίκα να στρατευθεί και εν συνεχεία να πολεμήσει γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίσει την ισότητα με τον άνδρα.[…]
Ο πόλεμος προ πολλού έχει μετατραπεί σε τεράστια επιστήμη και μελετούνται συνεχώς πολεμικο-στρατηγικές θεωρίες και δόγματα όπως «η στρατηγική των παραμονών πολέμου», «η στρατηγική πολέμου», «η στρατηγική της μαζικής τιμωρίας», «η στρατηγική του εκφοβισμού», «η τμηματική στρατηγική», «το δόγμα της συγκρατήσεως, «το δόγμα της απελευθερώσεως» κ.ά.
Συνεχώς προσπαθούν επίσης να δημιουργούν συμπληρωματικά κίνητρα για την προώθηση και ικανοποίηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, με σκοπό το μεγαλύτερο κέρδος. […]
Οταν ο ALBERT SCHWEITZER πήγε στο Οσλο για να πάρει το Νόμπελ Ειρήνης το 1952 κάλεσε τον κόσμο να τολμήσει να αντιμετωπίσει την κατάσταση… Ο άνθρωπος, είπε, έχει γίνει υπεράνθρωπος… Αλλά ο υπεράνθρωπος με την υπεράνθρωπη δύναμη δεν έχει ανυψωθεί στο επίπεδο της υπεράνθρωπης λογικής στο βαθμό που ενώ η δύναμή του μεγαλώνει, εξελίσσεται προοδευτικά σε άνθρωπο άπάνθρωπο! […] Ας μην γελιόμαστε. Με το να ντυθεί η γυναίκα στο χακί δεν πετυχαίνει τίποτα άλλο παρά να ξεπέσει εκεί που έχει ξεπέσει προ πολλού ο άνδρας. […]
Η γυναίκα πάντα ένοιωθε ταπεινωμένη και καταπιεσμένη κι αυτό εξηγεί γιατί πολλές φορές αποζητά και είναι ικανή να δείξει την μεγαλύτερη σκληρότητα. Η γυναίκα ποτέ δεν διάλεξε μόνη της την τύχη της. «Οι άνδρες δημιουργούν τους θεούς, οι γυναίκες τους λατρεύουν», γράφει ο FRAZER.
Ο Αριστοτέλης γράφει: «Από τον σκλάβο λείπει η ελευθερία της σκέψης στην γυναίκα υπάρχει, μα είναι ανίσχυρη και ανεπαρκής».
…Με την ευκαιρία της τελευταίας πλύσης εγκεφάλου που έγινε έμμεσα από όλα τα μέσα ενημέρωσης του τόπου μας και οι δηλώσεις ορισμένων διακεκριμένων γυναικών, πως πρέπει και η γυναίκα να στρατευθεί και εν συνεχεία να πολεμήσει γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίσει την ισότητα με τον άνδρα…
Κι αυτό η γυναίκα όχι μόνο το δέχτηκε, το ασπάστηκε, αλλά επί πλέον αγωνιούσε και προσπαθούσε να πείσει, ότι πρέπει να στρατευθεί και με τα ίδια αξιώματα με τον άνδρα, γιατί μπορεί εξ ίσου ν’ ανταποκριθεί στις νέες υποχρεώσεις που θα της ανατεθούν. Πιστεύοντας ότι μ’ αυτόν τον τρόπο, προχωρεί προς την ισοπολιτεία και δεν καταλαβαίνει ότι ξεπέφτει εκεί που προ πολλού έχει ξεπέσει ο άνδρας. Οσο λιγότερο έχεις αξιολογήσει την Ανθρώπινη Ζωή, τόσο μεγαλύτερος ήρωας αναδεικνύεσαι στους πολέμους.
Αυτό που έπρεπε να κάνει η σημερινή γυναίκα ήταν να αγωνισθεί και να κατορθώσει να βγάλει και ο Ανδρας το χακί και όχι να προσπαθεί αντιθέτως να πείσει ότι μπορεί κι εκείνη να το φορέσει κι αυτό να το θεωρεί επίτευγμά της. Σήμερα με το να θέλει να χρησιμοποιήσει το όπλο, αναζητά ενδόμυχα τη λύτρωση, από την καταπίεση που έχει υποστεί τόσους αιώνες τώρα, από τον κοινωνικό περίγυρο και διεκδικεί δραστήρια αλλά και λαθεμένα τα κυριαρχικά δικαιώματά της. Πάντα ο άνδρας υποδεικνύει και η γυναίκα ασπάζεται και υπομένει.
Ο Μπαλζάκ μόλις τον 18ο αιώνα, γράφει: «Η παντρεμένη γυναίκα είναι μια σκλάβα, που πρέπει να ξέρει να την τοποθετεί σε θρόνο»[…]
Η γυναίκα που έχει προικισθεί επί πλέον από τη φύση να φέρνει ζωή στον κόσμο, έπρεπε να έχει αξιολογήσει και να σέβεται περισσότερο την ανθρώπινη ζωή.
Αυτή και μόνο η ιδιότητά της έπρεπε να είναι σε θέση να την έχει κάνει πιο υπεύθυνη, πιο λογική, πιο συνετή και όχι να παιδιαρίζει όπως ο άνδρας. Γιατί ο άνδρας πάντα παιδιάριζε και συνέπεια αυτού του παιδιαρίσματος, είναι ο σημερινός απάνθρωπος και βρόμικος κόσμος που έχει διαμορφώσει. Γιατί ποτέ δεν κατάλαβε, πως η βία, η τρομοκρατία, κι αυτό το εύρημά του, τα βασανιστήρια, δεν είναι ισχύς, δεν είναι δύναμη, δεν είναι κατόρθωμα…
Εκείνο που έπρεπε να τον διακρίνει και να του προσφέρει τα εφόδια και τα μέσα για να επιβληθεί και να διακριθεί από το μεμονωμένο άτομο, έως την επιβολή του σ’ ολόκληρο λαό, ήταν η πνευματική ανάπτυξη, η προάσπιση των ανθρώπινων αξιών, και η επίλυση όλων των προβλημάτων και διαφορών του δια της λογικής σε συνεργασία με το συναίσθημα και όχι με τους πολέμους και τη βία….
Η γυναίκα έπρεπε να επιδιώξει την ηρωοποίησή της ακολουθώντας τον σωστό δρόμο, που δεν είναι άλλος από το να προστατεύει και να βελτιώνει την Ανθρώπινη ζωή….
*Aποσπάσματα από ομιλίες της γράφουσας:
α) Της 16ης Απριλίου 1979 ημέρα Μ. Δευτέρα στο Δήμο Αθηναίων
β) Της 14ης Μαΐου 1979, στο Δήμο Χανίων
γ) Της 4ης Οκτωβρίου 1979 στην αίθουσα διαλέξεων του Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης
