«Η ταύτιση των ανθρώπων με κάποιο στίχο είναι σαν βρίσκουν επιτέλους κάποιον που τους καταλαβαίνει, που δίνει φωνή στις σκέψεις και τις ανησυχίες ή τη χαρά τους»
«Το τραγούδι αποτελεί πυξίδα, ελπίδα και προορισμό» λένε στις “διαδρομές” η Ανδριάνα Μπάμπαλη και ο Κώστας Λειβαδάς. Οι δύο τραγουδοποιοί θα γεμίσουν με αγαπημένες μελωδίες το Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη & Ελένης Γαρεδάκη, την Τετάρτη 18 Μαΐου.
Αφορμή για τη συναυλία τους ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Μουσείων στο Μουσείο Τυπογραφίας.
Η συναυλία θα αρχίσει στις 8 μ.μ., ενώ το μουσείο θα είναι ανοιχτό από τις 6 μ.μ., με ελεύθερη είσοδο για όσους θέλουν να γνωρίσουν τις συλλογές του, να περιηγηθούν στην μόνιμη έκθεση για την Ιστορία της Γραφής, να κάνουν ένα ταξίδι στην ιστορία της τέχνης που άλλαξε τον κόσμο!
Ο Κώστας Λειβαδάς και η Ανδριάνα Μπάμπαλη, με αγαπημένα τραγούδια στις αποσκευές τους, θα προσφέρουν στο κοινό των Χανίων μια μοναδική βραδιά.
Από το “Μοίρα μου έγινες” μέχρι το “Είσαι εσύ ο άνθρωπος μου” και από το “Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θεά”, το “Σαν να μη πέρασε μια μέρα” και το “Για να σε συναντήσω” ως το “Η επίμονη σου” και το “Είναι εντάξει μαζί μου”, η γιορτή και το τραγούδι δεν σταματούν από την αρχή ως το τέλος.
Το Μουσείο Τυπογραφίας βρίσκεται στο Βιοτεχνικό Πάρκο Χανίων, στη Σούδα.
Επιστροφή στα Χανιά με αφορμή την ημέρα των μουσείων και τη μουσική βραδιά στο Μουσείο Τυπογραφίας. Τι θα ακούσουμε το βράδυ της Τετάρτης;
ΑΝΔΡΙΑΝΑ: «Θα έχουμε την χαρά να βρεθούμε ξανά στη σκηνή μετά από καιρό. Σκοπεύουμε να χαρούμε το κάθε λεπτό. Θα παίξουμε όλα τα γνωστά μας τραγούδια, αλλά και εκπλήξεις. Θέλουμε να εκπλήσουμε και τον ίδιο μας τον εαυτό, ανυπομονούμε!».
ΚΩΣΤΑΣ: «Έζησα τη δημιουργία του Μουσείου από την αρχή και είμαι πολύ χαρούμενος και συγκινημένος που επιστρέφω για μια συναυλία ξανά στο Μουσείο. Αυτή τη φορά με την αγαπημένη μου συνοδοιπόρο στη μουσική Ανδριάνα Μπάμπαλη.
Το 2016 με την Ερωφίλη ήταν μια αξέχαστη βραδιά που τίμησε όλη η πόλη και ευελπιστούμε ότι και αυτή τη φορά στην παγκόσμια ημέρα μουσείων θα συμβεί το ίδιο. Το Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη είναι υπόδειγμα σε όλη την Ευρώπη και ενα αληθινό δώρο πολιτισμού για τα Χανιά.
Το βράδυ της Τετάρτης θα ακούσετε όλα τα τραγούδια μας με την Ανδριάνα που αγαπάει ο κόσμος. Από το “Για να σε συναντήσω” και την “Επιμονή σου” και το “Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα” ως το “Είσαι εσύ ο ανθρωπός μου”, το “Δεν είναι αργά για θαύματα” και το “Μοίρα μου έγινες”, καθώς και τραγούδια άλλων που αγαπάμε πολύ, όπως και κάποια τραγούδια που έχω γράψει βέβαια για τα Χανιά».
Έχετε μια πολύχρονη συνεργασία και στη μουσική και σε εμφανίσεις. Περιγράψτε μου στιγμές της συνεργασίας σας, είτε από τη δισκογραφία, είτε από συναυλίες, που έχετε ξεχωρίσει;
ΑΝΔΡΙΑΝΑ: «Έχουμε παίξει μαζί τόσες πολλές φορές που δύσκολο να θυμηθώ μια στιγμή.
Στα Χανιά σίγουρα έχω να θυμάμαι ωραίες βραδιές και επί σκηνής αλλά και στην φιλοξενία που είναι μοναδική».
ΚΩΣΤΑΣ: «Εχουμε μεγαλώσει μαζί με την Ανδριάνα σε αυτή τη δουλειά.
Από το 2003 μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει χρονιά που να μη δώσουμε είτε με μπάντα είτε οι δύο μας, πάρα πολλές συναυλίες και κάθε τόσο ηχογραφούμε τραγούδια.
Είναι μια σχέση ζωής, τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Νομίζω ότι η συναυλία μας, 25η Μαρτίου στο Εδιμβούργο που συναντήσαμε τέσσερις γενιές ομογενών είναι κάτι που πολύ δυσκολα θα ξεχάσουμε και οι δυο μας».
Πόσο επηρέασε ο κορωνοϊός τη ζωή των καλλιτεχνών;
ΑΝΔΡΙΑΝΑ: «Νομίζω περισσότερο απ’ όλους με την κακή έννοια δυστυχώς. Κλείσαμε ως κλάδος, και φάνηκαν όλα τα προβλήματα πολύ ξεκάθαρα και σκληρά. Μες τη δυσκολία ωστόσο μας δωθηκε ευκαιρία να οργανωθούμε καλύτερα, για να είμαστε προστατευμένοι στο μέλλον, όσο γίνεται. Έχουμε πολύ δρόμο και ανασφάλεια μπροστά μας, θέλει νέους τρόπους επικοινωνίας και επέκτασης αυτών που κάνουμε».
ΚΩΣΤΑΣ: «Στην αρχή λόγω και του πένθους που έχασα τη μητέρα μου και επειδή έκανα και τον καινούργιο μου δίσκο: “Περιοδεία εντός”, μέρος του οποίου θα παρουσιαστεί και στο μουσείο, δεν κατάλαβα τίποτα, χαμένος μεταξύ πένθους και στούντιο.
Σιγά-σιγά όμως άρχισε να πονάει, τόσο επαγγελματικά και οικονομικά όσο και υπαρξιακά.
Ευτυχώς, δημιουργικά εγώ με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σώθηκα και κράτησα τη φλόγα. Η κατάσταση όμως για μια τόσο μικρή αγορά είναι απαράδεκτη, είναι τραγική. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται, Οκτώριο – Απρίλιο να καταστρεφόμαστε όλοι και ξαφνικά κάθε χρόνο από τον Απρίλιο να μην υπάρχει καν ο ιός. Για ποια επιβίωση συζητάμε;».
Η καραντίνα τελείωσε και οι εμφανίσεις έχουν ξαναρχίσει. Τι σχέδια κάνετε για το μέλλον;
ΑΝΔΡΙΑΝΑ: «Κακά τα ψέματα, δεν μπορώ να κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια. Ένα καινούργιο κομμάτι με τον Κώστα ετοιμάζουμε, ίσως και περισσότερα, και συναυλίες σε όλη την Ελλάδα».
ΚΩΣΤΑΣ: «Και καινούργια τραγούδια γράφω και την έκδοση της μουσικής για το χοροθέατρο της Δαγίπολης έχω έτοιμη και ήδη έχουμε κλείσει κάποιες συναυλίες. Το θέμα όμως είναι ότι έχοντας σταματήσει τέσσερις φορές μέσα στις χρονιές κάθε πολιτιστική δραστηριότητα, κάθε τρεις και λίγο, εξαιτίας του ιού, για ποιο μέλλον να είμαστε σίγουροι και να μιλήσουμε όταν από Σεπτέμβριο ξαφνικά τότε επανέρχονται όλοι οι ιοί μαζεμένοι».
Ζούμε σε μια εποχή πολέμων, ενεργειακής κρίσης, ακρίβειας. Σε αυτή την εποχή με την κοινωνία να βιώνει μεγάλη ανασφάλεια, ποιος ο ρόλος της μουσικής και της τέχνης γενικότερα; Αποτελεί κατά κάποιον τρόπο βάλσαμο στα προβλήματα τού σήμερα;
ΑΝΔΡΙΑΝΑ: «Σε δύσκολες φάσεις της ζωής μου, έχω νιώσει την ευεργετική επίδραση της μουσικής, αυτό που λες βάλσαμο. Η ταύτιση των ανθρώπων με κάποιο στίχο ή μουσική που ακούν είναι σαν βρίσκουν επιτέλους κάποιον που τους καταλαβαίνει, που δίνει φωνή στις σκέψεις και τις ανησυχίες ή τη χαρά τους. Πραγματικά πολύ λυτρωτικό συναίσθημα».
ΚΩΣΤΑΣ: «Θα μπορούσε. Για εμένα πάντα το τραγούδι αποτελεί και πυξίδα και υπόσχεση και ελπίδα και προορισμό αλλά πρέπει να καλλιεργήσουμε τις καρδιές μας και τις ματιές μας γι’ αυτό.
Δεν γίνεται έτσι τυχαία. Το τραγούδι είναι το πιο γρήγορο και πολύτιμο καθημερινό φάρμακο που μπορούμε να έχουμε».
