Τα προβλήματα στην ευρωζώνη αποτελούν το εφαλτήριο για τη συμπεριφορά τόσο μεταξύ των κρατών μελών, όσο και μεταξύ ορισμένων οργάνων της Ε.Ε. και των κρατών μελών.
Η παρατήρηση οδηγεί στο ότι η οικονομική κρίση που έπληξε τον καπιταλιστικό κόσμο δημιούργησε μια νέα γενιά λακέδων που είναι πραγματικά ανελέητοι! Στο άρθρο μας αυτό θα αναλύσουμε τη διαφορετικότητα στις απαντήσεις του διευθυντή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, με την ουσία που βιώνουν καθημερινά οι Ελληνες, ως προς το θέμα του χρέους και την πολιτική λιτότητας.
Ας δούμε λοιπόν μερικά στοιχεία που κατά καιρούς βλέπω και διαβάζω, ώστε να πάψουμε πλέον να έχουμε αυταπάτες. Πρέπει να κατανοήσουν οι Ελληνες ότι διανύουμε πολεμική περίοδο με μείωση του Α.Ε.Π. περίπου όσο και σε κανονικό πόλεμο, ευτυχώς με λιγότερα θύματα απ’ότι, τουλάχιστον στον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο.
Αν υποθέσουμε ότι “οι άλλες λύσεις θα ήταν ακόμα χειρότερες” από τη λιτότητα που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα, τότε όντως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στην τυπικά ενωμένη Ευρώπη.
Τη θέση ότι οι άλλες λύσεις θα ήταν χειρότερες, υποστήριξε σε συνέντευξή του πριν λίγες μέρες (24/9/13) ο κ. Κλάους Ρέγκλινγκ, διευθυντής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, που έχει την ευθύνη της στήριξης των οικονομιών που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα στη ζώνη ευρώ.
Η Ελλάδα βρίσκεται στο προσκήνιο περισσότερα από τρία χρόνια τώρα. Θα χρειαστεί νέο πακέτο διάσωσης; Τι είναι εκείνο που δεν αφήνει τη χώρα να ορθοποδήσει;
Στο ερώτημα αυτό ο κ. Ρέγκλινγκ απάντησε ότι είναι πολύ νωρίς για να πούμε αν θα χρειαστεί ή όχι τρίτο πακέτο διάσωσης. Εκείνο που είναι ξεκάθαρο είναι πως η Ελλάδα ήδη διορθώνει τις ανισορροπίες που βρίσκονται στη ρίζα της κρίσης. Δεδομένου του εξαιρετικά δύσκολου σημείου στο οποίο βρέθηκε, η Ελλάδα έχει κάνει πολύ μεγάλη πρόοδο.
Σε τρία χρόνια πέτυχε τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή στην ιστορία και έφθασε να έχει πρωτογενές πλεόνασμα. Η ανταγωνιστικότητα έχει βελτιωθεί και έχει εφαρμοστεί ολόκληρη σειρά διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Σίγουρα διορθώνονται ανισορροπίες που ταλανίζουν την ελληνική οικονομία, που διώχνουν τις επιχειρήσεις, που δεν αφήνουν ξένες επενδύσεις και άλλα πολλά κακώς κείμενα. Ομως είναι εξαιρετικά απλό να γνωρίζει κανείς ότι α) εφαρμόζεται στη χώρα μας μια πολιτική που δεν έχει μελετηθεί καθόλου που έχει επιβληθεί από ανιστόρητα κέντρα αποφάσεων, τα οποία ενδιαφέρονται για τα δικά τους πράγματα και όχι για το πώς η Ελλάδα θα βγει από την κρίση ή πως η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ.
Σίγουρα δημιουργήσαμε πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά πως; Μήπως δημιουργήσαμε πλούτο και δεν το ξέρουμε; Αλλαξε η παραγωγική διαδικασία και το δυναμικό της χώρας; Οχι, αντίθετα οι όροι του παιχνιδιού έχουν χειροτερέψει. Οταν καταστρέφεται ένας τομέας όπως ο τομέας των κατασκευών δεν εισάγεις μπάνια, κουζίνες και τον υπόλοιπο εξοπλισμό τους. Οταν διπλασιάζεται η τιμή πετρελαίου θέρμανσης και κρυώνει ένας ολόκληρος λαός, μη έχοντας να αγοράσει το πετρέλαιο, ταυτόχρονα στο κακό που παράγεται παρεισφρέει και το καλό μείωσης των εισαγωγών πετρελαιοειδών, άρα σιγά – σιγά μειώνονται οι “εξαρτήσεις” μας από την αλλοδαπή. Επενδύσεις από ξένους επενδυτές δε γίνονται, βέβαια, επενδύσεις, ούτε από ντόπιους επενδυτές, αλλά στέλνουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Μια πανούκλα απλώνεται πάνω από την ελληνική οικονομία, με αναρίθμητα αρνητικά σημάδια, που ακούει στο όνομα ανεργία και μάλιστα ανεργία των νέων. Δηλαδή αυτών που θα σηκώσουν το ασήκωτο, πλέον βάρος της οικονομίας και της κοινωνίας στη χώρα μας!
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης του ευρωπαίου αξιωματούχου, υπενθυμίζει ότι η κρίση δεν έχει τελειώσει. Το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι χώρες αυτές για να μειώσουν τον κίνδυνο μελλοντικών προβλημάτων, είναι να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο. Σε εθνικό επίπεδο η προσαρμογή πρέπει να συνεχιστεί. Σε επίπεδο ζώνης ευρώ όλες οι χώρες πρέπει να σεβαστούν τους νέους κανόνες για ενισχυμένο συντονισμό των οικονομικών τους πολιτικών. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να συνεχίσουμε να προωθούμε την υλοποίηση των διαφόρων επιμέρους πολιτικών που στοιχειοθετούν την τραπεζική ένωση.
Ολες οι εκφρασμένες θέσεις του αξιωματούχου αυτού είναι σωστές, αλλά μόνο σε θεωρητικό επίπεδο. Διότι ο άνθρωπος αυτός παραβλέπει ότι: α) υπάρχει απόκλιση και όχι σύγκλιση β) η συνέχιση της πολιτικής λιτότητας θα καταστρέψει και άλλες οικονομίες, εκτός της Ελλάδας, γ) κοντόφθαλμα, μόνο η Γερμανία “κερδίζει” και αυτή, προσωρινά, δ) η εφαρμοζόμενη πολιτική είναι μονομερής και ουσιαστικά υπέρ των βόρειων κρατών μελών παραβλέποντας τις δομές και τις ανάγκες του νότου.
Ουσιαστικά, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, μόνο ως προς την αρνητική πλευρά των εξελίξεων μπορεί να αναμένει κανείς τη συνέχιση της ιστορίας, όπως φαίνεται και με την τελευταία ερώτηση της συνέντευξης του διευθυντή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, που αφορά ακριβώς το αν υπήρχε εναλλακτική λύση στη λιτότητα, αντί να είμαστε μάρτυρες στους μισθούς που μειώνονται, στις κοινωνικές παροχές που κόβονται και την ανάκαμψη έχει γίνει άφαντη, ο αξιωματούχος αυτός δέχεται πόσο επώδυνη είναι η κατάσταση για μεγάλο τμήμα του πληθυσμού των χωρών με πρόγραμμα στήριξης. Κόπηκαν μισθοί και συντάξεις και πάρα πολλοί έχασαν τις δουλειές τους. Θέλω όμως να υπογραμμίσω ότι άλλες λύσεις και ακόμα πιο επώδυνες θα ήταν για τον κόσμο και δεν θα ήταν βιώσιμες.
Δύσκολα βρίσκω λογική στα λεγόμενα του κυρίου αυτού! Βέβαια, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα δάνεια ESFS και ESM δίνουν στις χώρες που δεν έχουν σήμερα πρόσβαση στις αγορές προσωρινή χρηματοδότηση με ευνοϊκούς όρους. Οι χώρες αυτές οφείλουν να αξιοποιήσουν αυτό το περιθώριο που τους δίνεται για κάνουν τις οικονομίες τους ανταγωνιστικές και να ξανακερδίσουν έτσι την εμπιστοσύνη των επενδυτών.
Ομως, η εφαρμογή με αποτελέσματα αυτής της πολιτικής πρέπει να συνοδεύεται από την απαραίτητη αλληλεγγύη και όχι ανελέητο κυνηγητό. Η Γερμανία δε, είναι στη βάση του ανελέητου κυνηγητού, κυρίως της χώρας μας. Τρία μόνο από τα εκατοντάδες παραδείγματα που έχω στο μυαλό μου, διαβάζοντας τα τεκταινόμενα και άμεσα σχετιζόμενα με τις πολιτικές της Ε.Ε. που εισηγείται και εφαρμόζει κυρίως το εκτελεστικό όργανο της Ε.Ε., δηλαδή η κομισιόν είναι χαρακτηριστικά των όσων γράφονται εδώ.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 1ο: Προκειμένου να βοηθηθεί η ένταξη της Σερβίας μετά την προδοσία κατά του Μιλόσεβιτς, που ήταν μια φυσιογνωμία, όπως και οι άλλες του πολέμου διάλυσης της χώρας αυτής, μη διαφοροποιούμενης ούτε σπιθαμή, τέθηκαν σε λειτουργία μηχανισμοί που επέτρεπαν την απεριόριστη εισαγωγή στις χώρες της Ε.Ε. των αγροτικών προϊόντων φυτικής παραγωγής σε απεριόριστες ποσότητες! Με εξαίρεση όλως τυχαίως, των ζαχαρότευτλων που είναι “ευαίσθητο” γερμανικό προϊόν! Τα συμπεράσματα δικά σας (αλλά να μην ξεχάσετε ότι, προ κρίσης, επί πρωθυπουργίας Κωστάκη Καραμανλή έκλεισαν και άλλα εργοστάσια ζάχαρης στη χώρα μας).
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 2ο: Κινδυνεύουμε να χάσουμε και μάλλον θα τη χάσουμε την ελληνική φέτα, αφού σύμφωνα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, οι Καναδοί κερδίζουν στις διαπραγματεύσεις και αυτό διότι οι ανώτατοι πολιτικοί υπάλληλοι της Κομισιόν, ανελέητοι έναντι της Ελλάδας, αλλά οσφυοκάμπτες της Γερμανίας και ορισμένων άλλων βόρειων χωρών, προτίμησαν να κερδίσουν στον τομέα του χοιρινού και του βοείου κρέατος, ξεπουλώντας μερικά τυριά προστατευμένης γεωγραφικής ενδείξεως, όπως η φέτα! ανελέητοι!
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 3ο: Η ίδια ανελέητη πολιτική εφαρμόστηκε ακόμη και στην περίπτωση των Ελλήνων απόρων, όπως έχουμε ήδη ενημερώσει τους αναγνώστες μας! Και ιδού πως: Λόγω της δεινής κατάστασης στην οποία είχε περιέλθει η ελληνική οικονομία το 2010, σημειώθηκε αργοπορία ανάληψης προϊόντων από την παρέμβαση για να διανεμηθεί δωρεάν φέτα στους Ελληνες απόρους, ύψους 1,5 εκατ. κιλών! Εγκαίρως το υπουργείο γεωργίας είχε ζητήσει χρονική παράταση λίγων εβδομάδων 20 – 25 ημερών! Η Κομισιόν το αρνήθηκε, και υποχρεώθηκαν να μου αναθέσουν την υπόθεση, την οποία ανέβασα στον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή, διότι διαπίστωσα κακοδιοίκηση της Κομισιόν, αφού το 2011 έδωσαν δίμηνη παράταση στην Ισπανία, επειδή ο ΓΔ ήταν Ισπανός(;) και μάλιστα δυο μηνών. Στην ουσία έχουμε εδώ διακριτική σε βάρος της χώρας μας μεταχείρισης.
Τα ανωτέρω παραδείγματα τα έχω αντλήσει από την κοινοτική καθημερινότητα, αρνούμαι δε, να πιστέψω ότι η πρόβλεψη το 1966 της Τζόαν Ρόμπινσον ότι οι Ελληνες θα έπρεπε να στηρίξουν την ανάπτυξή τους στο τουρισμό και να γίνουν όλοι τους γκαρσόνια (συνέντευξη στον Οικονομικό Ταχυδρόμο τότε). Υπενθυμίζω για τους νεώτερους ότι η Joan Robinson ήταν μια μετα-κεϋνσιανή οικονομολόγος, γνωστή για το έργο της σχετικά με τη νομισματική οικονομία και σοβαρή συμβολή στην οικονομική θεωρία της ανάπτυξης.
Καιρός είναι οι πολιτικοί μας να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να αρχίσουν τις διαπραγματεύσεις και όχι την άνευ ορίου παράδοση στον ανελέητο πόλεμο που υφίσταται η χώρα μας.
