» Αναδεικνύεται µέσα από τον “Γολγοθά” µιας µητέρας µε παιδί στο φάσµα του αυτισµού
«Όταν είσαι γονιός µε παιδί αυτιστικό, τραβάς ένα “Γολγοθά”» είναι τα λόγια της κας Μαριλένας Σκουντριδάκη, µητέρας ενός παιδιού 22 ετών που βρίσκεται στο φάσµα του αυτισµού και αυτή τη στιγµή δεν υπάρχει Κέντρο και Ίδρυµα στα Χανιά που να µπορεί να το δεχτεί για ολιγόωρη δηµιουργική απασχόληση!
Η µητέρα εργάζεται ως εποχιακή ιδιωτική υπάλληλος, ωστόσο η κρατική µέριµνα δεν είναι αυτή θα έπρεπε σε αυτές τις ιδιαίτερες περιπτώσεις, αφού τα “Κέντρα” που λειτουργούν µε κρατική στήριξη είναι υποστελεχωµένα.
«Το παιδί µου φοίτησε 5 χρόνια στο “Εργαστήρι Επαγγελµατικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Χανίων” και πέρυσι βρέθηκε δοκιµαστικά όπως µας είπαν στο “Παράρτηµα ΑµΕΑ Χανίων” του “Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κρήτης” (πρώην Χρονίων Παθήσεων). Φέτος που πήγα να το γράψω µου είπαν πως δεν µπορούν να το πάρουν γιατί είναι πολλά τα παιδιά, δεν υπάρχει προσωπικό θα βγουν στη σύνταξη και άλλοι δύο υπάλληλοι ότι και πέρυσι ήταν επιφυλακτικοί στο να το δεχθούν καθώς για τον αυτισµό θα ήταν καλύτερο να το πάµε στο ΚΗΦΑΠ (Κέντρο ∆ιηµέρευσης Ηµερήσιας Φροντίδας ΑµΕΑ Ν. Χανίων) “Μεγάλοχαρη”» µας εξηγεί η κ. Σκουντριδάκη.
Η µητέρα επισηµαίνει πως το παιδί έχει ανάγκη φροντιστή καθώς «του αρέσει να τρέχει! ∆εν είναι επιθετικό, απλά επειδή αποµακρύνεται από την οµάδα θέλει κάποιον να είναι δίπλα του. Μου είπαν από το “Παράρτηµα ΑµΕΑ Χανίων” ότι θα µπορούσαν να το κρατήσουν για µια µέρα την εβδοµάδα αλλά έτσι δεν καλύπτοµαι. Και πραγµατικά από τη στιγµή που δεν έχουν το προσωπικό θα ήθελα να απευθυνθώ στο Υπουργείο Εργασίας που υπάγονται και να ζητήσω να το στηρίξουν µε κόσµο γιατί τα προβλήµατα είναι πολλά. Θα πρέπει το κράτος να βοηθήσει αυτά τα παιδιά να δηµιουργήσει Κέντρα ∆ηµιουργικής Απασχόλησης που να είναι σωστά στελεχωµένα µε το αναγκαίο προσωπικό.»
Στη συνέχεια η κα Σκουντριδάκη απευθύνθηκε στο ΚΗΦΑΠ “Μεγαλόχαρη” όπου όπως µας λέει «έκανα τα χαρτιά αλλά στα µόρια είµαι 5η στη σειρά µόρια και θα πρέπει να αποχωρήσουν άλλα παιδιά για να µπούµε εµείς. Στη συνέχεια µπήκα στη διαδικασία να βγάλω voucher για την “Ατλαντίδα”, ένα ιδιωτικό κέντρο, όπου όµως δεν µπορούν επίσης να µας δεχθούν γιατί είναι πλήρες. Όπως καταλαβαίνετε το παιδί δεν µπορεί να µένει συνέχεια στο σπίτι, δεν του κάνει καλό, πρέπει και εγώ να δουλέψω και η µητέρα µου είναι ηλικιωµένη και θέλει και αυτή φροντίδα. Βοηθάει η αδελφή µου αλλά σίγουρα δεν αρκεί. Έκανα και αυτασφάλιση για να µπορέσω να βγω στη σύνταξη τουλάχιστον στα 58 αλλά ζητάνε και 6.000 ένσηµα, µας έχουν κόψει από τη δουλειά και τα βαρέα και ανθυγιεινά. ∆εν θα έπρεπε για αυτές τις καταστάσεις να µπορείς να βγεις στη σύνταξη στα 55; Τι θα κάνουν αυτά τα παιδιά χωρίς φροντίδα και τι θα γίνει όταν φύγουµε εµείς από τη ζωή;».
Εµφανώς απογοητευµένη η κα Σκουντριδάκη αναζητεί µια λύση για το παιδί της. Η ίδια έχει ακούσει για την προσπάθεια του ∆ήµου να συστήσει Κέντρο ∆ηµιουργικής Απασχόλης για ΑµΕΑ (θα συζητηθεί στο αυριανό ∆ηµοτικό Συµβούλιο) όµως «δυστυχώς δεν έχουµε καµία θετική εξέλιξη ακόµα. Και δεν είναι µόνο το δικό µου παιδί είναι και άλλα σε αυτήν την κατάσταση.»
Τα “Χ.ν.” απευθύνθηκαν στην αντιπρόεδρο του “Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κρήτης” Χαρίκλεια Ντερµανάκη που µας ενηµέρωσε πως ο 22χρονος πέρυσι απασχολήθηκε για µικρό χρονικό διάστηµα στη δοµή δοκιµαστικά. Ωστόσο λόγω των ιδιαιτεροτήτων του απαιτείται προσωπικός φροντιστής που θα βρίσκεται συνέχεια δίπλα του, παροχή που δεν είναι σε θέση να προσφέρει η δοµή (5 µόλις υπάλληλοι για 34 άτοµα που έχουν ανάγκη φροντίδα).
Το επιστηµονικό προσωπικό του Κέντρου σύστησε την παραποµπή του 22χρονου σε άλλη δοµή όπου θα µπορούσε να έχει εξειδικευµένη φροντίδα. Επίσης η κα Ντερµανάκη µας επισήµανε πως καταβάλλεται κάθε δυνατή προσπάθεια για την πρόσληψη προσωπικού και την ενίσχυση της δοµής.
Σε σχετική µας ερώτηση στο ΚΗΦΑΠ “Μεγαλόχαρη” µας επισήµαναν πως µπορεί να υποστηρίξει µόνο 15 άτοµα µε όλες τις θέσεις να είναι κατειληµµένες και πως για τη σειρά προτεραιότητας υπάρχει µοριοδότηση που δίνεται µε πολύ αυστηρά κριτήρια µε βάση τη νοµοθεσία πάντα.