Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ,
με την παρούσα επιστολή μου ζητώ την προσωπική σας παρέμβαση για ένα μείζον θέμα που ταλανίζει τον χώρο της Εκπαίδευσης. Αναφέρομαι στους επιτυχόντες εκπαιδευτικούς του ΑΣΕΠ 2008, που έχουν δικαιωθεί από την Ελληνική Δικαιοσύνη και, μολονότι υπάρχουν χιλιάδες μόνιμα κενά στην Εκπαίδευση, το αρμόδιο Υπουργείο δεν προβαίνει στον διορισμό τους και στην αποκατάσταση μίας κατάφορης αδικίας, στη βάση της αρχής της Αξιοκρατίας και του σεβασμού στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Τη στιγμή που γίνονται εκατοντάδες προσλήψεις στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα (και καλώς γίνονται, εφόσον υπάρχει ανάγκη), είναι απορίας άξιον γιατί δεν γίνονται μόνιμες προσλήψεις σε νευραλγικούς τομείς της Πολιτείας, όπως είναι η Υγεία και η Παιδεία, όταν, μάλιστα, στον τελευταίο τομέα υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις που κάνουν επιτακτική την ανάγκη των προσλήψεων αυτών.
Ο λόγος που σας γράφω είναι γιατί δεν ανέχομαι αυτήν την αδικία και διότι, πριν διδάξω στο Πανεπιστήμιο, υπήρξα μόνιμος καθηγητής στη Δευτεροβάθμια, κατόπιν εξετάσεων σε γραπτό Διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, και έχω ιδιαίτερη ευαισθησία επί του θέματος. Επιπλέον, είμαι σε θέση να γνωρίζω πολύ καλά πολλούς από τους δικαιωθέντες εκπαιδευτικούς και τις καταστάσεις που έχουν κληθεί να αντιμετωπίσουν και θεωρώ ότι, όταν δεν αντιδρούμε απέναντι σε τέτοιες κατάφορες αδικίες, γινόμαστε συνυπεύθυνοι και η σιωπή μας μετατρέπεται σε συνενοχή.
Στην περίπτωσή μας, από νομικής πλευράς, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, αφού, σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 527/2015 απόφαση της Ολομέλειας του ΣΤΕ κρίθηκε ότι ο μόνος συνταγματικός τρόπος πρόσληψης στη Δημόσια Εκπαίδευση είναι ο γραπτός διαγωνισμός του ΑΣΕΠ. Οποιοσδήποτε άλλος τρόπος πρόσληψης (προϋπηρεσία που αποκτήθηκε χωρίς την εποπτεία Ανεξάρτητης Αρχής) κρίθηκε παράνομος και αντισυνταγματικός. Παρόλα αυτά, εκατοντάδες εκπαιδευτικοί προσλήφθηκαν με βασικό κριτήριο την προϋπηρεσία τους (που αποκτήθηκε, σε πολλές περιπτώσεις, εκτός ΑΣΕΠ), με αποτέλεσμα οι επιτυχόντες συνάδελφοι να στερηθούν -αντισυνταγματικά- τον μόνιμο διορισμό τους. Οι τελευταίοι προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη, διεκδικώντας το αυτονόητο -στην Ελλάδα, δυστυχώς, διεκδικούμε τα αυτονόητα- την υλοποίηση δηλαδή του κατά παράλειψη διορισμού τους, και δικαιώθηκαν.
Ετσι, εκτός από την 527/2015 απόφαση του ΣΤΕ, εκδόθηκαν, στη συνέχεια, αποφάσεις από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, με τις οποίες δικαιώθηκαν ατομικά οι προσφυγόντες επιτυχόντες του Διαγωνισμού του ΑΣΕΠ 2008. Ακολούθησε συνάντηση των δικαιωθέντων εκπαιδευτικών με φορείς και υψηλόβαθμα στελέχη του αρμόδιου υπουργείου Παιδείας, οι οποίοι δήλωσαν τη διάθεση και τη δέσμευσή τους να συμμορφωθούν με τις δικαστικές αποφάσεις. Ωστόσο, μολονότι, σύμφωνα με νεότερες αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, η άμεση τοποθέτηση των δικαιωθέντων εκπαιδευτικών αποτελεί «λόγο υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος», ξαφνικά, το όλο ζήτημα «πάγωσε» χωρίς, κατά τη γνώμη μου, επαρκή νομική εξήγηση.
Κύριε πρωθυπουργέ, το 2015, κατά την παρουσίαση των προγραμματικών σας δηλώσεων, είχατε αναφέρει από το βήμα της Βουλής ότι είσαστε «κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας και αυτό θα υπηρετήσετε μέχρι τέλους». Επικαλούμαι, λοιπόν, το άρθρο 103, παράγρ. 7 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο «[…] Η πρόσληψη υπαλλήλων στο Δημόσιο […] γίνεται είτε με διαγωνισμό είτε με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια και υπάγεται στον έλεγχο ανεξάρτητης αρχής […]».
Θεωρώ ότι είναι τουλάχιστον αδιανόητο να μην προσλαμβάνονται στη Δημόσια Εκπαίδευση εκπαιδευτικοί που πέτυχαν στο γραπτό διαγωνισμό που προκήρυξε του Υπουργείο Παιδείας και διενήργησε Ανεξάρτητη Αρχή, δηλαδή το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού, και την ίδια στιγμή η Δικαιοσύνη αναγνώρισε την αδικία που υπέστησαν οι άνθρωποι αυτοί με τον μη διορισμό τους. Ο Πλάτωνας έγραφε χαρακτηριστικά ότι «η συνήθεια να περιφρονούνται οι νόμοι είναι έλλειψη δικαιοσύνης».
Με δεδομένο ότι γενικά στη χώρα μας τα «γρανάζια της γραφειοκρατίας» και η αναβλητικότητα, κάποιες φορές προσχηματική και αδικαιολόγητη, έχουν τραυματίσει ανεπανόρθωτα τον δημόσιο βίο, ζητώ δημόσια, σε μία δημοκρατική κοινωνία, όπως θέλω να πιστεύω ότι είναι η δική μας, την προσωπική σας παρέμβαση στο όνομα της Αξιοκρατίας και του σεβασμού στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, για την άμεση επίλυση του ζητήματος και τον διορισμό των δικαιωθέντων εκπαιδευτικών στον χώρο της εκπαίδευσης, που τόσο έχει ανάγκη.
Κύριε πρωθυπουργέ, ευελπιστώ στη θετική ανταπόκρισή σας και αιτούμαι συνάντηση μαζί σας επί του θέματος, όπου και όποτε μπορείτε.
Με τιμή,
δρ Εμμανουήλ Χαλκιαδάκης
διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
F. Research Associate, IOCS, Cambridge
F. Senior Associate, St Antony’s, European Studies Centre, Oxford
