Άνιπποι ιππείς

Μέσα στον ορυμαγδό των τελευταίων εξελίξεων σκέφτομαι τα Χανιά.
Ουράνιο δώρημα να μπορείς να κάνεις σκέψεις για την πόλη σου (χωρίς υποκριτικό τάλαντο), μόνο και μόνο για να κατανοήσεις πώς ζουν οι άνθρωποί της και τι πραγματικά ζητούν από την πόλη των Χανίων.
Η συγκυρία βέβαια δεν είναι και η πιο εκθαμβωτική, αλλά οι στοχαστικές σκέψεις, νομίζω ότι αναβαθμίζουν ένα παιχνίδι που στήνεται γύρω από την πόλη.
Συζητώ με αρκετούς Χανιώτες και Χανιώτισσες.
Όλοι μα όλοι έχουν μια κυρίαρχη αγωνία, για το τι θα γίνει από ’δω και κάτω.
Διότι το “τενεκεδάκι πρέπει να πάει πιο κάτω”.
Οι περισσότεροι μου λένε (σαν ιαχή…) ότι οι “κάποιοι” βλέπουν τα Χανιά σαν ένα πολιτικάντικο κόλπο, απλά για να περνούν την ώρα τους.
Κατανοητό.
Γι’ αυτό, δεν πιάνει ποτέ το πολιτικάντικο κόλπο.
Συνήθισαν στην πόλη μας από τους αρμόδιους στο πολιτικό ροτέισον.
Το πλέι μέικερ (για τζέρτζελο στη Νέα Χώρα) παίζει τεσσάρι και ο σουτέρ έγινε σέντερ.
Και στο τέλος ποτέ δεν φταίει ο “προπονητής” αλλά η κεντρική διοίκηση που σφυρίζει λάθος…
Οι παιχτούρες δεν φταίνε ποτέ κι ας διαμαρτύρονται έντονα οι μόνιμοι κάτοικοι της Νέας Χώρας.
«Ήτανε πάντοτε παιχτάρες, μα δεν αλλάζανε μπαλιές” που έλεγε και το ροκ τραγουδάκι.
Είναι άνιπποι ιππείς. Δεν θα σας πω τώρα για την “σαλονοτραπεζαρία” των Χανίων – την παλιά πόλη.
Ή για τη Δημοτική Αγορά.
Ή για τις δημόσιες τουαλέτες.
Σε έναν χώρο είμαστε μαζεμένοι όλοι “υπάρχει φωτιά για μαγείρεμα” και μαζί με την κατσαρόλα ζεσταινόμαστε όλοι…