Ανίσχυρη η “ειρήνη” στο Λιβυκό

Ποιος ανέτρεψε τον Καντάφι και διέλυσε τη Λιβύη; Ποιος άλλος απ’ την Αμερική με συμμετοχή Βρετανίας Ιταλίας και Γερμανίας. Ποιος καθορίζει τώρα μετά τόσα χρόνια την τύχη της Λιβύης; Η Τουρκία και η Ρωσία, ενώ οι φυσικοί αυτουργοί της καταστροφής της παρακολουθούν χωρίς να συμμετέχουν ή να αισθάνονται την ανάγκη παρέμβασης στον εμφύλιο, που κορυφώθηκε. Η Ε.Ε. μουδιασμένα δίνει το παρόν επειδή, ως φαίνεται, δεν θέλει καβγάδες με την Τουρκία. Πιστεύεται ότι επειδή η πορεία της Τουρκικής οικονομίας είναι φθίνουσα, μπορεί τούτο να συνετίσει τον Ερντογάν και να επανέλθει ικέτης στο δυτικό στρατόπεδο. Μάταια πράγματα γιατί δεν πρόκειται για ανώτερο, αλλά για κατώτερο άνθρωπο, που σκέφτεται μόνο τη συμπεριφορά του.
Η Αμερική, λόγω Τραμπ, βρίσκεται σε μια κατάσταση, που πολιτικοί αναλυτές τη χαρακτηρίζουν χαώδη με αλλοπρόσαλες αντιφάσεις. Οι Γερμανοί δεν ήθελαν να γίνουν συνέταιροι με τους Αμερικανούς, να ηγεμονεύσουν στην Ε.Ε. μιας και στα εδάφη τους διετηρούντο ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ. Και ο Τραμπ, όπως και οι προηγούμενοι Πρόεδροι τηρούσαν μόνο τα προσχήματα, να φαίνονται, ότι κινούνται μέσα στα συμβατικά πλαίσια, χωρίς να εκδηλώνουν τις προθέσεις των. Κατόπιν τούτου η Μέρκελ στράφηκε προς τον Πούτιν, που δεν τον αντιμετωπίζει πλέον ως τον εξ Ανατολών εχθρό. Πορτίμησε να συνεργασθεί μαζί του για το φυσικό αέριο της North Stream, όπως έχει στραφεί και υπέρ της Τουρκίας, γιατί αποτελεί τον μεγαλύτερο εμπορικό πελάτη της σε βιομηχανικό και πολεμικό υλικό.
Η Γερμανία διαφωνεί καθέτως με τα όσα πράττει ο Τραμπ, ο οποίος πάει κι αυτός κόντρα με την ηγέτιδα της Ε.Ε. θεωρώντας την ανταγωνίστρια στο εμπόριο, για το οποίο χρησιμοποιεί με την εξαγωγική πολιτική της αθέμιτα μέσα.
Τώρα στο πολεμικό θέατρο της Λιβύης εφαρμόζεται το ίδιο σκηνικό που ίσχυσε και στη Συρία μεταξύ Πούτιν και Ερντογάν. Ο ένας υποστηρίζει τον αντίπαλο του άλλου, χωρίς να αμφισβητούνται και να νομιμοποιείται η παρουσία του ενός από τον άλλον. Η συνύπαρξη δεν μπορεί νά ’ναι τίποτ’ άλλο από ένα τέχνασμα που εξυπηρετεί αμοιβαίως τα συμφέροντα του καθενός.
Η κυβέρνηση του Αλ Σάρατζ με την πολύτιμη βοήθεια της Τουρκίας, η οποία δεν υπολογίζει κανέναν, όσον αφορά το εμπάργκο και αγνοεί την ευρωπαϊκή ναυτική επιχείρηση “Ειρήνη” κατάφερε πλήγματα κατά του Χαφτάρ. Η εν λόγω επιχείρηση “ειρήνη” αποτέλεσμα αποφάσεως του ΟΗΕ, την ηγεσία της οποίας το πρώτο εξάμηνο έχει Ιταλός υποναύαρχος με έδρα τη Ρώμη, είναι μετέωρη. Ο Σάρατζ αντιτίθεται διότι λέει, δεν περιλαμβάνει «εναέρια και χερσαία επιτήρηση» και υπάρχουν κενά στην τροφοδοσία εξοπλισμού του Χαφτάρ, ενώ ποιεί την νήσσαν, όταν τα τουρκικά καράβια, που μεταφέρουν πολεμικό υλικό για λογαριασμό του, συνοδευόμενα από πλοία του τουρκικού στόλου, αρνούνται να δεχθούν νηοψία από ελικόπτερο ή φρεγάτα της επιχείρησης “Ειρήνη”.
Εν τω μεταξύ παρά τις εκκλήσεις του ΟΗΕ για την κατάπαυση του πυρός και την παρέμβαση της Αιγύπτου και των Αραβικών Εμιράτων η κατάσταση στη Λιβύη παραμένει έκρυθμος!