Από τη μια, οι Τούρκοι ασκώντας μεθοδευμένη στρατιωτική πίεση, απειλούν Κύπρο και Ελλάδα. Με… νταϊλίκια, απαιτούν “δίκαιο” μοίρασμα(!) του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου, φυσικά κατά το δικό τους “δίκαιο”, και ποτέ σύμφωνα με το διεθνές.
Από την άλλη, η Ευρώπη μένει ενεή μπροστά στο φαινόμενο της διόγκωσης του λαϊκισμού και της ακροδεξιάς στα σπλάχνα της, ενώ φθίνουν τα άλλοτε ισχυρά κόμματα των Χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών.
Η κρίση δεν έφερε μόνο φτωχοποίηση των λαών της νότιας Ευρώπης, αλλά και έξαρση εθνικισμών και ακροδεξιών φαινομένων.
Ετσι, 40 χρόνια μετά τη διεξαγωγή των πρώτων ευρωεκλογών (1979), το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο βρίσκεται αντιμέτωπο, όπως άλλωστε και συνολικά η Ευρωπαϊκή Ενωση, με την πιο αγωνιώδη του στιγμή στην ιστορία του.
Οι ευρωεκλογές του Μαΐου αναμένεται να οδηγήσουν σε μια Ευρωβουλή που θα είναι η πιο κατακερματισμένη από καταβολής Ευρωκοινοβουλίου. Η παραδοσιακή συμμαχία Κεντροδεξιάς και Σοσιαλδημοκρατίας θα χάσει, σύμφωνα με τις μέχρι σήμερα εκτιμήσεις, για πρώτη φορά την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών.
Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (EPP) και οι Σοσιαλιστές και Δημοκράτες (S&D) θα δουν το συνολικό ποσοστό των εδρών τους να μειώνεται από 54% που είναι σήμερα σε 45%, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που δημοσίευσε σε μεγάλη έκθεσή της, πριν από λίγο καιρό, η εταιρεία Kantar Public για λογαριασμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Την ίδια στιγμή, ο «εφιάλτης» των κατεστημένων δυνάμεων είναι η άνοδος των ακροδεξιών, ευρωσκεπτικιστών ή ευθέως αντιευρωπαϊκών κομμάτων, αν και προς το παρόν οι αριθμοί δεν δείχνουν ότι θα απειληθεί κάποια από τις πρώτες δυο θέσεις.
Βέβαια, με πρόσχημα τα παραπάνω, προσπαθεί μάταια ο ημέτερος κ. Τσίπρας να συσπειρώσει τους τάχα μου “προοδευτικούς” στη χώρα μας, ενώ γνωρίζουμε πολύ καλά ότι απώτερος στόχος του είναι η μετά τις ευρωεκλογές παραμονή του και -γιατί όχι;- διαιώνισή του στον πρωθυπουργικό θώκο.
Αλλά, από πού ως πού ένας που ξεκίνησε από το ΚΚΕ, άλωσε τον Συνασπισμό, μεταλλάχθηκε «ελέω Αλαβάνου» σε αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε εκατό “κωλοτούμπες” για να κρατηθεί στην εξουσία (2015), προβαίνει σε κάλεσμα των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας εναντίον της ανόδου της άκρας δεξιάς και του λαϊκισμού στην Ευρώπη; Περίεργο δεν είναι;
