Ανησυχητικό φαινόμενο

Η ΑΥΞΗΣΗ της συχνότητας των μαζικών δολοφονιών σε σχολεία των ΗΠΑ από παιδιά που οπλοφορούν, εκτός του σοκ που προκαλεί διεθνώς ο αριθμός των νεκρών παιδιών, το φαινόμενο αυτό υποβάλλει στη διεθνή κοινότητα το αναπάντητο ερώτημα: «τι σόι ηγέτιδα δύναμη είναι οι ΗΠΑ στον λεγόμενο δυτικό πολιτισμό, όταν επιτρέπει ελεύθερα την οπλοφορία/οπλοχρησία σε ανήλικα παιδιά;»
ΚΑΙ είναι, άραγε, λύση αυτό που προτείνει ο νυν -ο κατά πάντα αμφισβητούμενος πρόεδρος των ΗΠΑ- ο κ. Τραμπ, έστω και συνεπικουρούμενος στις απόψεις του από μέλη της οικογένειάς του(!), διατεινόμενος ότι θα επιτρέψει εφεξής «να οπλοφορούν οι καθηγητές στην τάξη»; Και μάλιστα παρέχοντάς τους… μπόνους;
ΔΕΝ θα έχουμε έτσι μια τρομακρατούμενη και τρομοκρατούσα Παιδεία; Πόσο παιδαγωγικό θα είναι να βλέπουν κάθε πρωί οι μαθητές τον καθηγητή τους, αντί να θέτει βιβλία στην έδρα για να διδάξει ανθρωπισμό και ειρήνη, να τοποθετεί ένα όπλο (σύμβολο βίας και θανάτου); Μα, με ένα όπλο στην έδρα τι είδους μάθημα μπορεί να διδαχθεί;
ΤΟ μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα πρόκειται για μάθημα, αλλά για διδασκαλία «στάσης ζωής» στα παιδιά. Ότι δηλαδή μόνο με τα όπλα επιβιώνει κανείς στο σημερινό κόσμο!
ΚΙ αν τελικά επικρατήσει η θεση του κ. Τραμπ, με τέτοια διαπαιδαγώγηση είναι δυνατόν οι αυριανοί πολίτες της Αμερικής να κατανοούν τους υπέρ ελευθερίας και δημοκρατίας αγώνες των άλλων λαών; Δεν θα είναι ήδη εμποτισμένοι με την έννοια ότι τα όπλα προστατεύουν από κάθε είδους «τρομοκράτες»;
ΑΛΛΑ, από πότε το «δίκαιο της πυγμής» κατέστησε κάποιο λαό «ειρηνικό» κι «ευτυχισμένο»; Ποια ειρήνη επικράτησε μέσα σε «τάξη» με το χέρι στη σκανδάλη;
ΤΙ το πιο απλό από του να απαγορευτεί αυστηρά και ολοσχερώς η οπλοφορία και οπλοχρησία των νέων της Αμερικής; Κι ας κλείσουν έτσι πολλές επιχειρήσεις μαζικής παραγωγής όπλων. Προέχει, άραγε, το κέρδος ορισμένων ισχυρών φίλων -εμπόρων όπλων- του προέδρου ή η ζωή της νεότητας-του μέλλοντος ενός λαού;