Ανισότητα και διαχωρισμός

Πρόκειται για μια κοινωνία σε σύγχυση που παραπαίει ανάμεσα στα λιγοστά προνόμια τα οποία παρέχονται στους πολίτες και στην απέραντη φτώχεια, που κάποιοι προσπαθούν να συγκαλύψουν με την βοήθεια των black Fridays, των προσφορών και των «έκτακτων δώρων» προς ανθρώπους, που αν μη τι άλλο έχουν πάψει να ελπίζουν από καιρό.
Το βλέπει αυτό κανείς καθημερινά στις συζητήσεις και τα σχόλια, στις συναλλαγές και τις κάθε λογής δοσοληψίες, όπου τα συμπεράσματα για μια πέραν των ορίων δύσκολη ζωή καταλαμβάνουν την μερίδα του λέοντος της ανησυχίας.
Στο μεταξύ, οι κυβερνήσεις απλά διεκπεραιώνουν την αποστολή τους, επιβάλλοντας τους απαραίτητους φόρους και δίδοντας παράλληλα μικρά μερίσματα για να μην διαμαρτύρεται συνέχεια ο μέσος πολίτης. Φυσικά για τη φτώχεια ειδικά στις «πονεμένες» από χρόνια συνοικίες, δεν μιλά κανείς ούτε υπάρχει κάποια πρόνοια για βελτίωση της κατάστασης.
Το έχω ξαναγράψει πως στις φτωχογειτονιές των μεγαλουπόλεων τα βερεσέ δεν σταμάτησαν ποτέ, την ίδια στιγμή μάλιστα που στην υπόλοιπη κοινωνία υπήρχε πλούτος και μάλιστα επίπλαστος. Κανείς όμως δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για τις γειτονιές αυτές, κανείς δεν μίλησε για την παρατεταμένη ανεργία, γα την αναδουλειά, την δυστυχία. Αυτή ήταν πάντα η κατάσταση που επικρατούσε, αυτή η ανισότητα, αυτός ο προκλητικός διαχωρισμός.