Την ανησυχία τους για τις εξελίξεις με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία εξέφρασαν Ουκρανοί οι οποίοι ζουν στα Χανιά και συγκεντρώθηκαν χθες το απόγευμα στην πλατεία της Δημοτικής Αγοράς για να τιμήσουν την Ημέρα Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας.
Hταν μια ειρηνική συγκέντρωση εν καιρώ πολέμου, στην οποία πλήθος κόσμου ανέμισε την ουκρανική σημαία – μια μέρα μετά τη γιορτή της σημαίας όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά – τραγούδησε τον εθνικό ύμνο, φώναξε «ζήτω η Ουκρανία» και μίλησε για αυτήν στα «Χ.ν.», τονίζοντας πόσο σημαντική είναι αυτή η μέρα για όλους τους Ουκρανούς, ειδικά τώρα.
Η κυρία Τατιάνα από το Κίεβο, ζει από το 2000 στα Χανιά. Η χθεσινή μέρα για εκείνη αποτελεί μια μεγάλη γιορτή, μια γιορτή για τα 31 χρόνια ανεξαρτησίας της χώρας καταγωγής αλλά και μια δύσκολη μέρα υπενθύμισης της εμπόλεμης κατάστασης και του γεγονότος ότι βρίσκεται τόσο μακριά από εκεί: «Άμα βρισκόμουν στη χώρα μου και δεν έκανα τίποτα θα ένιωθα προδότρια, αν έφευγα θα ένιωθα διπλά προδότρια· με λίγα λόγια ό,τι και να κάνεις νιώθεις ότι είναι λίγο σε σχέση με τους ανθρώπους που δίνουν και τη ζωή τους για τη χώρα». Η ίδια λέει και ξαναλέει πως «δεν πειράζουμε κανέναν, θέλουμε απλώς να ζούμε ελεύθεροι!», ενώ εκφράζει την καθημερινή της αγωνία για αγαπημένα πρόσωπα και συγγενείς που έχουν μείνει πίσω είτε γιατί δεν μπορούν να φύγουν είτε γιατί δεν θέλουν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και τη ζωή τους εκεί.
«ΞΥΠΝΑΜΕ ΚΑΙ ΞΑΠΛΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ»
Περιγράφει, ούσα συγκινημένη, μια δύσκολη κατάσταση για τους ανθρώπους και στο Κίεβο, παρόλο που στην πρωτεύουσα έχουν ηρεμήσει τα πράγματα, όπως μας λέει. «Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν ανοίγω τα μάτια μου είναι να κοιτάζω τις ειδήσεις, τι έχει γίνει στην πόλη μου. Το ίδιο άγχος και κομμένη ανάσα έχω όταν χτυπάει το τηλέφωνο απροειδοποίητα, πάντα περιμένω κακά νέα».
Παρόλο που έχει χρόνια που έχει φύγει από την Ουκρανία κι έχει ριζώσει πλέον στα Χανιά, νιώθει ακόμη τους ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα καταγωγής της και ειδικά τον τελευταίο χρόνο, που προσπαθεί μαζί με άλλα άτομα να βοηθήσει τους μετανάστες και πρόσφυγες που έρχονται από την Ουκρανία. Δεν είναι μόνη της, πλάι της στέκονται άνθρωποι του τόπου, όπως η εκκλησία στη Χαλέπα, ο ξενώνας φιλοξενίας γυναικών, το ξενοδοχείο στον Καβρό κι άλλοι αρκετοί που άνοιξαν την αγκαλιά τους στους πρόσφυγες και μετανάστες από την Ουκρανία.
ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟ ΧΑΡΚΟΒΟ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ
Ένα από αυτά τα άτομα είναι κι η 14χρονη Βαρβάρα, η οποία ήρθε με τη μητέρα της στα Χανιά πριν λίγους μόλις μήνες, για να ξεφύγουν από τον πόλεμο, φοβούμενες μη χάσουν τη ζωή τους. Η ανήλικη κοπέλα έχει γεννηθεί σε μια ανεξάρτητη Ουκρανία, όπως μας λέει, και ποτέ της δεν είχε φανταστεί ότι θα ζούσε μια τέτοια ζωή. Μια σκληρή πραγματικότητα για αρκετούς εκτοπισμένους ανθρώπους, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για παιδιά, τα οποία, όπως η Βαρβάρα, είδαν από κοντά τη φρίκη του πολέμου.
Το ταξίδι για τα Χανιά δεν ήταν εύκολο. Στην αρχή που ξεκίνησε ο πόλεμος ζούσανε στην πόλη τους, Χάρκοβο. Μετά όμως, βλέποντας πόσο πολύ κινδύνευαν, αποφάσισαν να φύγουν και έτσι πήγανε σε ένα χωριό κοντά στη γενέτειρά τους, στη συνέχεια στην πρωτεύουσα, μετά στη Λβιβ, από εκεί Βαρσοβία κι από εκεί στην Κρήτη και στα Χανιά. Εδώ δεν βρέθηκαν εντελώς τυχαία, καθώς ο θείος της 14χρονης εργαζόταν σε ένα τουριστικό γραφείο.
Αυτήν τη στιγμή η 14χρονη Βαρβάρα έχει γραφτεί κι ετοιμάζεται να πάει σε σχολείο στα Χανιά από τη νέα σχολική χρονιά τον επόμενο μήνα, ενώ ρωτώντας την ποιο είναι το μήνυμά της για την Ουκρανία, απαντά «Θάνατος στους εχθρούς». Η κυρία Τατιάνα εξηγεί πως είναι ένα παιδί που είδε τη φρίκη και τον θάνατο που «κρύβει» ένας πόλεμος και μάλιστα σε τόσο τρυφερή ηλικία. Το μαζεμένο πλήθος φωνάζει “Slava Ukraini”, δοξάζοντας από την πόλη μας την Ουκρανία, την ημέρα που «γιορτάζει».
