Άνοιξη κι όλα γύρω μου μοσχοβολιές σκορπάνε
το χαμομήλι, ο δίκταμος κι η τριανταφυλλιά
τη σκολινή τους φορεσιά τα δέντρα όλα φοράνε
κι η γης πολύχρωμα θαρρείς στρωμένη είναι χαλιά.
Θαρρείς ολούθε του έρωτα πως αντηχεί η φλογέρα,
στους κάμπους και στις λαγκαδιές μύρια λαλούν πουλιά
μοιάζει με ουράνια μουσική το θρόισμα τ’ αγέρα,
μα… και το κύμα ανάλαφρο σκάει στην ακρογιαλιά.
Όταν θωρώ μες στη φωλιά τη νιόβγαλτη ζωούλα
δάκρυ φέρνει στα μάτια μου και δέος στην ψυχή
κι όταν ζυγώνω και θωρώ τους κύκνους στη λιμνούλα
ανατριχιάζω από χαρά και λέω σαν προσευχή.
Κόρη γλυκιά πεντάμορφη τ’ Απρίλη θυγατέρα
όσες αγάπες χώρισαν και πληγωμένες ζουν
ας ήταν σε μια λιόχαρη ζεστή δική μου μέρα
να σμίξουν και για δεύτερη φορά ν’ ερωτευτούν.
Θεέ μου φέρε την άνοιξη και διώξε το χειμώνα
σ’ όποιες ψυχές αργεί να ‘ρθει, και νιώθουν παγωνιά
κάνε στο περιβόλι τους ν’ ανθήσει η ανεμώνα
κι απ’ τη ζωή τους τη μουντή διώξ’ τους την καταχνιά.
