Άνοιξη ώρια εποχή στου κύκλου εσύ του χρόνου,
ολάνθιστα είναι τα πλουμιά του εδικού σου θρόνου.
Ο ερχομός σου είναι λαμπρός, πράσινο το χαλί σου,
το πέπλο σου ολοκέντητο και φωτεινή η μορφή σου.
Νυφούλα ροδοστόλιστη, των λουλουδιών μητέρα
που των φυτών τον λήθαργο πάντα τον κάνεις πέρα
Με σε θεριεύει η βλάστηση, κοπάζουν οι ανέμοι,
βγαίνει ο ήλιος ο γλυκός και τις καρδιές ζεσταίνει.
Τα χελιδόνια έρχονται, οι λεμονιές ανθούνε,
οι μέλισσες ανθό – ανθό τα μέλια σου ρουφούνε,
Μας φέρνεις την Ανάσταση, μοσχοβολούν οι κάμποι,
λιώνουν τα χιόνια στα βουνά κι ο κόσμος όλος λάμπει.
Γλυκολαλούνε τα πουλιά και χτίζουν τις φωλιές τους
κι οι έφηβοι ανοίγουνε φιλιές και αγκαλιές τους.
Γιατί είν’ στης νιότης τον ανθό και πρέπει να σε πιούνε
για να αρχίσουν τις χαρές της ζήσης τους να ζούνε.
Θεέ που φέρνεις πάντοτε μιαν άνοιξη πανώρια
για να ανθούνε τα φυτά και κοπελιές κι αγόρια
Εισάκουσε κάποια στιγμή τις δίκαιες προσευχές μας
και κάνε μία άνοιξη όλες τις εποχές μας!