«Σ’ όσους τα πάντα δώσανε και μοναχά κρατήσαν της προσφοράς τους τη χαρά και δεν βαρυγκομήσαν. Σ’ όσους δεν χόρτασαν ψωμί και μ’ άλλους τα μοιράζουν τα λιγοστά τα ψίχουλα, που με ιδρώτα βγάζουν»…
…Εκατόν πέντε (!) ποιήματα. Συναπτά, σπαρταριστά, απολύτως εύληπτα, “πλέουν” σε μιαν αμεσότητα προφορικού λόγου, σχεδόν, και συνιστούν έναν απλό, πλην ουσιαστικό, και απολύτως ειλικρινή, λαϊκό, και αφτιασίδωτο λόγο, σ’ ένα γενικό και πλήρες θα λέγαμε, σύστημα αξιών! Αλληλεγγύη, πίστη, καλοσύνη, γενναιοδωρία, εργατικότητα, αγάπη!
Άμιλλα, Έρωτας, Ειρήνη, Ζωή, ομορφιά και άλλα πολλά, στο πίσω μέρος της σκέψης του κ. Πολυχρονάκη, τον εμπνέουν, τον συγκινούν, τον τροφοδοτούν εικόνες και λόγια ποιητικά… Εκφράζεται πηγαία, πληθωρικά, με μιαν “αθώα ταχύτητα” κι έναν αυθορμητισμό, ν’ απαντηθεί με τη “συνηγορία” του αναγνώστη, για τη σκέψη, την πρόταση, τον φωτισμό του. Στη ζωή, την εμπειρία, τον πόνο, τον θάνατο…
Έχει την εμπειρία της ζωής, της δημιουργίας του για χρόνια, τη χιουμοριστική αντίληψη των πραγμάτων, την οικογενειακή του ιστορία, που δυναμώνει… Έχει την αγάπη, την πεθυμιά και την αγνή πρόθεση, να κρατήσει το νήμα που τον δένει με τον αναγνώστη, σταθερό.
Του το εύχομαι… Καλό ταξίδι σ’ ένα ιστιοφόρο καμαρωτό ταξιδεμό, τα 100 + 5 ποιήματά του, που τα συγκέντρωσε σ’ ένα εύχρηστο βιβλίο 135 σελίδων, και που μου χάρισε, όπως και άλλα βιβλία του. Κύριε Πολυχρονάκη σας ευχαριστώ πολύ, να ’στε καλά… Ενδιαφέρουσα πολύ και η αφιέρωση που μου γράψατε… Καλή συνέχεια. Ευχαριστώ και πάλι.
«Το βιβλίο αυτό εντάσσεται στο δύσκολο χώρο του έμμετρου χρονογραφήματος…» Σημειώνει η κα Πηνελόπη Ντουντουλάκη, ποιήτρια και γιατρός, που προλογίζει τη συλλογή, και ο κ. Δημήτρης Κακαβελάκης, ποιητής και διανοούμενος, που τιμούμε επίσης, κάνει λόγο, για το πολύχυμο πνεύμα του Παύλου Πολυχρονάκη.
