“Aνοιξη ψυχής”

Είναι το πρόσφατο βιβλίο του χειμαρρώδους φίλου Παύλου Πολυχρονάκη. Μέσα στις σελίδες του βιβλίου, θα βρούμε σπουδαία θέματα. Θέματα ζωής.
Μας εκθειάζει την αγάπη, τη δοτικότητα, την ευτυχία, τη χαρά της ζωής.
Μιλάει για τον πόλεμο, τη φτώχεια, για τους πρόσφυγες  και τόσα άλλα, που μας κάνουν να σκεφθούμε άλλη μία φορά αυτά τα θέματα που μας ακολουθούν.
Για να πιστέψουμε πόσο πολύ αγαπάει, μας λέει:
«Καταμεσίς τση θάλασσας, φωθιά μπορώ ν’ ανάψω
Μα δε μπορώ αγάπη μου να σ’ αγαπώ να πάψω».
Σε επόμενο ποίημα, για να μας ταρακουνήσει, τονίζει:
«Όταν δεν παίζεις, δε γελάς, δεν αγαπάς δε χαίρεις
και μοναχά τα κέρδη σου μετράς και επιχαίρεις,
το τέλος σου το θλιβερό, ήδη έχει επέλθει
κι ας κάμει χρόνια το κορμί στον τάφο να κατέλθει».
Φιλοσοφώντας τους στίχους, μπορούμε να διορθώσουμε και να αλλάξουμε τον τρόπο που περνάμε τη ζωή μας.
Αιχμηρά τονίζει τα λάθη της κοινωνίας σε διάφορα θέματα. Το ποίημα «Ποιος είμαι», καταλήγει:
«Κι είμαι τρελός της γειτονιάς, με πλάτη ματωμένη
απ’ τις πετριές των γνωστικών και την ψυχή θλιμμένη.
Κάπου στις σελίδες του όμως κρύβεται και η ελπίδα. Ποια να είναι άραγε;
«Είν’ η μόνη μου ελπίδα, κάποιος που ’χει σταυρωθεί
από μένα… ο Χριστός μας, τώρα που θα αναστηθεί».
Όλα αυτά, είναι η “Aνοιξη ψυχής”.