Ένα ουράνιο τόξο, το βιβλίο του Παύλου Πολυχρονάκη με μαγικά χρώματα και διαπεραστικό φως που δεν αφήνει καμιά γωνιά της ψυχής του αναγνώστη, σκοτεινή!
Οι ανθισμένες λεμονιές, πρωταγωνιστούν σε πολλά από τα 105 ποιήματα αγάπης που ξεδιπλώνονται στο βιβλίο, και το μεθυστικό τους άρωμα κάθε φορά αναδύεται και πιο έντονα.
Η θάλασσα, ο ήλιος, οι εποχές, η φύση, η προσευχή, το χαμόγελο, η καλοσύνη, η κακία… όλα αυτά «δίνονται» με λυρισμό, με ενθουσιασμό, με λεβεντιά, με αλήθεια!
Ο έρωτας, η τρυφερότητα, η συμπόνια, η λαχτάρα του κορμιού, η λογική της σκέψης όλα παντρεμένα μεταξύ τους αρμονικά, προχωρούν μαζί σε μια εντυπωσιακή διαδρομή που είναι αδύνατον να μην ακολουθήσει και ο αναγνώστης.
Η άξια πένα του ποιητή φτιάχνει εικόνες οικείες αλλά και συγχρόνως φαντασμαγορικές. Εικόνες που αναδύονται μέσα από το καθάριο της ψυχής του κουβαλώντας μέσα τους ολάνθιστα, ηλιοφώτιστα μηνύματα αλλά και δάκρυ για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας:
«Τάφος του κόσμου απέραντος η θάλασσα έχει γίνει κορμιά νεκρά και όνειρα ναυαγισμένα κλείνει».
Ο Παύλος Πολυχρονάκης -κατά την ταπεινή μου γνώμη- έκανε την υπέρβασή του με την «Άνοιξη Ψυχής» και με τιμά που ίσως και εγώ, όπως και πάρα πολλοί άλλοι, είμαστε μπλεγμένοι στα δίχτυα του εξαιρετικού ποιήματος της σελίδας 75 με τίτλο:
«Η γνήσια φιλία».
Καλή συνέχεια.