“Ανοιξη ψυχής”

Στα προηγούμενα χρόνια μάθαμε να γνωρίζουμε τον Παύλο Πολυχρονάκη ως ακαταμάχητο και πολυβραβευμένο σατυρικό ποιητή, με το βιβλίο του «Άνοιξη ψυχής» έχουμε να κάνουμε με έναν λυρικό ποιητικό λόγο, που φυλάει τη μετρική και την κοινωνική δύναμη της σάτιρας μεταμορφώνοντάς την σε κρυστάλλινες φιλοσοφικές και ανθρωπιστικές εντυπώσεις.
Η  συλλογή ποιημάτων του Παύλου Πολυχρονάκη αποτελεί πρώτα από όλα μια συλλογή συναισθημάτων.
Τα 105 ποιήματα είναι όντως μια «Άνοιξη ψυχής», που καταφέρνει με απλό και άμεσο τρόπο να ξυπνήσει μέσα μας την αισιοδοξία, την ευγνωμοσύνη για όλα τα θεϊκά δώρα που θεωρούμε δεδομένα και την όρεξη να δώσουμε μάχη για τη δικαιοσύνη.
Τα ποιήματα χωρίζονται σε οκτώ ενότητες, η καθεμία ανοίγει με μια μαντινάδα, που αποκαλύπτει και ταυτόχρονα υμνεί την Κρητικιά ψυχή του ποιητή.
Η πρώτη ενότητα είναι αφιερωμένη στη δύναμη της αγάπης, ένα τόσο σημαντικό συναίσθημα που ταυτίζεται με την ίδια τη ζωή. Η αγαπημένη, μεταξύ αγγέλου και νεράιδας, με το αθώο χαμόγελό της, με τα «γλυκόλαλα» μάτια της, σώζει την καρδιά του ερωτευμένου, που γεύεται μια αγάπη «πανέμορφη, αγνή, μοναδική».
Η δεύτερη ενότητα είναι αφιερωμένη στην πηγή της αγάπης και του θαύματος της φύσης, τον Θεό. Η ματιά του ποιητή γίνεται πιο μεταφυσική, αναζητάει το σκοπό της ζωής χάρη στην προσευχή και στην ποίηση, επίσης δώρο του Θεού.
Στην τρίτη ενότητα, η προσοχή επικεντρώνεται στα αληθινά δώρα της ζωής μας: ευτυχία, υγεία, ομορφιά, γνήσια φιλία και η γυναίκα, μάνα και αγαπημένη. Ανάμεσα σε τούτα τα όμορφα εμφανίζεται όμως και η λύπη, άλλη όψη της χαράς, που μπορεί να εξουδετερωθεί με την πίστη στο Θεό.
Στην τέταρτη ενότητα παρουσιάζεται ο κόσμος των φτωχών, των άρρωστων, της κρίσης. Παρά τις συμφορές και τις καθημερινότητες τις πιο σκληρές, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή παραμένει το πιο πολύτιμο δώρο, και ότι όλοι αξίζουν την αγάπη μας.
Στην πέμπτη ενότητα, η ευγενής άμιλλα στον αθλητισμό τίθεται σαν παράδειγμα να ανακαλύψουμε τις αξίες της συνεργασίας και της αλληλοβοήθειας.
Στην έκτη ενότητα, ο ποιητής αντιμετωπίζει την παρουσία του άδικου, της αγωνίας, της κακίας και του φόβου. Πόλεμοι, πρόσφυγες, χωρισμοί, μας πείθουν ότι η ειρήνη μπορεί να αρχίσει από μας.
Η έβδομη ενότητα αποτελεί μια δήλωση αγάπης για την πατρίδα, την Ελλάδα, με όλες τις αρετές της και ιστορικές αξίες της.
Στο τέλος, προτείνεται η συμπόνια σαν αντίδοτο στις αδικίες, για να είμαστε πραγματικά «άνθρωποι», με σπαθί την ελπίδα και την αλληλεγγύη.
Τα ποιήματα του Παύλου Πολυχρονάκη, αχτίδα ελπίδας που χαρίζει δύναμη σε όσους τα διαβάζουν, αποτελούν ένας ύμνος στην ποικιλία των συναισθημάτων, στις μυριάδες καταστάσεις, αλλά και χαρές, που χαρακτηρίζουν την ύπαρξή μας καθιστώντας την μοναδική.