Ενα άλλο πρόσωπο μας παρουσίασε ο αγαπητός φίλος Παυλής αυτή τη φορά.
Δεν περίμενα πως μετά την επιτυχημένη διαδρομή σου σαν λογοτέχνης – πεζογράφος, με της “Φυλακής τα σίδερα” και τα άλλα, τα ατέλειωτα σατιρικά σου ποιήματα, έκρυβες τέτοιες και τόσες ευαισθησίες και μας παρουσιάζεις τώρα το νέο σου λογοτεχνικό πρόσωπο, του κλασικού ποιητή και μάλιστα τον ποιητή της Αγάπης.
Εγώ θα σου πρότεινα να προχωρήσεις ακόμα παραπέρα και να πιάσεις τα κράσπεδα της βουκολικής ποίησης! Ηδη νομίζω το ξεκίνησες με τη “Χειμωνογιάνναινα”.
Αναλαμβάνω να σου δίνω ιδέες, αν και δεν νομίζω πως τις έχεις ανάγκη!
Λοιπόν, τώρα στα γραφτά σου.
Ξεκινάς με ένα ποίημα που θα το χαρακτήριζα ύμνο της Αγάπης και ο φίλος ο Βαγγέλης θα το έλεγε “αγαπησιάρικο”.
«Αυτός που δεν ταξίδεψε στον Ηλιο, στο φεγγάρι
με της Αγάπης τα φτερά, Χαρά δεν έχει πάρει».
Εχω την εντύπωση πως όταν προσπαθείς να εξηγήσεις ένα ποίημα, είναι το ίδιο σαν να προσπαθείς να εξηγήσεις έναν σουρεαλιστικό πίνακα ζωγραφικής και δύσκολα μπαίνεις στη σκέψη του ποιητή.
Εμείς, όμως, που ξέρουμε τον Παυλή και τον διαβάζουμε χρόνια τώρα, μας είναι αδύνατο να πιστέψουμε πως διαβάζοντας ένα σατιρικό ποίημά του και ένα από την ανθολογία “Ανοιξη Ψυχής” είναι γραμμένα από το ίδιο χέρι!
Πάντως, εγώ θα προτιμούσα να μην σταματήσουν εκείνα τα απίθανα σατιρικά του, που δεν άφηνε κανέναν -ειδικά πολιτικό- και καμία κατάσταση ασατίριστη!
Χωρίς όμως να μην υποστηρίζω πως η νέα μορφή λογοτεχνικής παρουσίας του Π.Π. δεν είναι από τις λυρικότερες και γνησιότερες και δίδει έναν τόνο χαρούμενο και μια νότα αισιοδοξίας και μια ατμόσφαιρα ποιητική με πάρα πολύ ευαισθησία που ειλικρινά δεν πίστευα πως διέθετε ο Παύλος Πολυχρονάκης.
Μου είναι αδύνατο να επιλέξω και να ξεχωρίσω ένα ποίημά του. Ομως… εκείνο το:
«Γλυκόλαλα τα μάτια σου, μιλούν με δίχως νεύμα…
Γλυκόλαλα τα μάτια σου, τα πάντα μου τα λένε».
Και το άλλο:
«Δώσε μου δύναμη Θεέ μου στους πειρασμούς ν’ αντισταθώ…
Δώσε μου ένα ήλιο να ζεστάνει της μοναξιάς την παγωνιά.
Δώσε μου ένα γέλιο να γλυκάνει τις πίκρες και την απονιά».
Εύστοχη και πανέμορφη η περιγραφή του.
“Εφηβος”
«Τη δύναμη σα νιώθεις πληθαιρή
και τη σκορπάς να μη σου δίνει βάρος,
για σε το ίδιο κοκκινοφορεί
κι ο Έρωτας κι ο Πόλεμος κι ο Χάρος».
Είπαμε, Παβλή, μην αφήσεις τη μεγάλη σου αγάπη, τη σατιρική ποίηση!
Ε! για σένα δύο αγάπες δεν είναι πολλές.
*Ασηγωνιώτης λαογράφος
