Ανοιξιάτικες εικόνες

Στην κεντρική της ολιγάνθρωπης μεγαλούπολής μας πλατεία, ένα χελιδόνι κοιτά, ακούραστο, αδιάκοπα, όλους τους περαστικούς, τον καθένα ξεχωριστά, στα μάτια. Στα καταπονημένα, από το άγχος και το τρέξιμο, από τον αγώνα της ζωής και της επιβίωσης, μάτια.
Περνά ο καιρός γρήγορα! Πολύ γρήγορα! Σεπτέμβρη έφυγε, Μάρτη γύρισε! Ίσως κάποιοι εξ όσων βλέπει ν’ αφουγκράστηκαν της καρδιάς τούς χτύπους. Ίσως ν’ αλλάξανε και τρόπους και συνήθειες. Κρυφή, ανομολόγητη ελπίδα.
Συνεχής αναζήτηση, ασταμάτητη.  Ανθρώπους μέσα στην πόλη ψάχνει, όαση μέσα στην έρημο, ήλιο μέσα στο σκοτάδι…
Δεξιά κι αριστερά, εμπρός και πίσω μου, στην ίδια πολύβουη πλατεία, λευκά περιστέρια ψάχνουν τροφή πριχού ανταμώσουν ετερόχρωμα αδέλφια τους.
Όπως οι άνθρωποι αγάπη και τα ιστιοφόρα ούριο άνεμο, πλου έως την άκρη του κόσμου πριν ξεκινήσουν…