Άννα Αχμάτοβα μικρή αναφορά

Δεν το θυμόμουν, ομολογώ, ότι η γενέθλια μέρα της μεγάλης ποιήτριας ήταν η 23η Ιουνίου. Μου το θύμισε ο Δ. Νανούρης στη στήλη του, που την ανέφερε με τόσο σεβασμό και αγάπη. Δίνοντας ασφαλώς και το ιστορικό – πολιτικό σκηνικό, κάνα δυο δεκαετίες, αρχές του εικοστού, στη Σοβιετική ΄Ενωση.
Αποκηρυγμένη η σκέψη της, η υψηλή ποιητική σκέψη της έγινε… πολτός! Έζησε, λοιπόν, η Αχμάτοβα το σοκ, τον πόνο για τον πνευματικό της μόχθο στο χαρτί, να τον δει ν’ αφανίζεται…
Για δεκαετίες σίγησε στη Σοβιετική Ένωση με απαγόρευση σταλινική, ο χαρισματικός λόγος της… Προικισμένη ενέπνευσε βέβαια τον έρωτα του Μοντιλιάνι, αλλά και γλύπτες, λογοτέχνες, φωτογράφους, που άφησαν στον χρόνο τη γοητεία της… Η χυδαιότητα πάντως του σταλινικού αρμοδίου Ζντανόφ, είναι ενδεικτική. Έλεγε για κείνη:
«Είναι μισή καλόγρια, μισή πόρνη, ή πιο σωστά, καλόγρια και πόρνη μαζί! Μέσα της μπλέκονται ασέλγεια και προσευχή».
Αυτή την προσωπικότητα με τη… μείξη ασέλγειας και προσευχής είχα την τιμή ν’ απαγγείλω τον Αύγουστο του 2016 στο 5ο Ποιητικό γεγονός που είχε οργανώσει ο κ. Δημήτρης Κακαβελάκης και τα “Χανιώτικα νέα”.
Μια ζεστή, θερινή βραδιά που ανέβρυζε τα ποιητικά γεννήματα της καρδιάς και άλλων δημιουργών… Νέα Χώρα.
Μου τηλεφώνησε ο κ. Δημήτρης και μ’ ενημέρωσε σχετικά
– Ω… Ωραία, υπέροχα κύριε Δημήτρη, θα ‘ρθω οπωσδήποτε!
– Ασφαλώς και θα ‘ρθεις, γιατί θέλω ν’ απαγγείλεις μαζί με μένα και τον Βαγγέλη.
Εννοούσε τον Κακατσάκη.
Σήμερα θα σου στείλω το υλικό.
Η βραδιά αφιερώνεται στον Παππού, θα ‘ναι κι ο Αποστολάκης, θα ‘ναι κι ο Μιχάλης, ο ανιψιός του…
Κι η αυλή του Αγίου Κωνσταντίνου γέμισε κόσμο, κι η “αναμέτρησή” μας με τους κοινωνικούς, πολιτικούς κυρίως στίχους, κράτησε μια συγκίνηση στο θυμικό, απευθύνθηκε όμως κυρίως στη συνείδηση! Όπως το ρέκβιεμ, που απέδωσα εγώ, ανάμεσα στ’ άλλα.
Αξίζει να δώσω πέντε έξι στίχους.
«…Όλα τα φώτα τα ‘σβησα/ κι η πόρτα μου ανοιχτή/ σε περιμένω, αδύνατον να επουλωθεί το τραύμα/ να μπεις εσύ καθημερινός και σπάνιος ως θαύμα/ όποια μορφή σ’ αρέσει πάρε».
Τι θυμήθηκα τώρα, τι θυμήθηκα!
Κύριε Κακαβελάκη, και στον Καστελιανό Δήμο με τον τότε δήμαρχο Αντώνη Σχετάκη, που παρουσιάσαμε τη «Νήσο» σας! Μου είχατε δώσει βήμα κι απέδωσα στίχους σας, στους οποίους εναργώς αποτυπωνόταν η κρητική σας συνείδηση!
Αχ κύριε Δημήτρη να ‘στε πάντα καλά και πάντα ανήσυχος με τη φλογερή εγρήγορση, με την «Ευθύνη του Πνεύματος» που δεν “υποστείλατε” ποτέ…