Κατά τη δεύτερη πεντηκονταετία του 19ου αιώνα αρκετοί Ευρωπαίοι περιηγητές ταξίδεψαν στην Κρήτη, κάνοντας στάση στα Χανιά, καθώς ήθελαν να γνωρίσουν από κοντά ένα μέρος της οθωμανικής αυτοκρατορίας, το οποίο ήταν κοντά στην Ευρώπη και είχε πολλά στοιχεία από τον πολιτισμό της Ανατολής. Η Άννα Βιβάντι ήταν μια εύπορη Αγγλίδα, η οποία μαζί με τον σύζυγό της έκανε ένα τρίμηνο ταξίδι με αφετηρία το Λονδίνο και σταθμούς στην Κρήτη, την Κωνσταντινούπολη, τη Νάπολη και στη Φλωρεντία. Η Βιβάντι κατέγραψε τις αναμνήσεις της σε ένα ημερολόγιο, το οποίο εξέδωσε με δικά της έξοδα λίγους μήνες αργότερα με τίτλο «Ταξίδι στην Κρήτη, την Κωνσταντινούπολη, τη Νάπολη και την Φλωρεντία. Τρεις μήνες στο εξωτερικό» και το αφιέρωσε στον σύζυγό της.
Η μορφωμένη περιηγήτρια περιγράφει το ταξίδι με το τραίνο και τα καράβια μέχρι να φτάσει στο λιμάνι των Χανίων, δίνοντας λεπτομέρειες για το χρόνο αναχώρησης και άφιξης σε κάθε σταθμό μαζί με κάποια ιστορικά στοιχεία. Έτσι, πέρασε από τη Γερμανία, την Αυστρία, έφτασε στην Τεργέστη και μπήκε στο καράβι για να συνεχίσει στην Κέρκυρα, στη Σύρο και να καταλήξει στα Χανιά. Η πρώτη εικόνα στο λιμάνι των Χανίων ήταν οι άνθρωποι με τις παραδοσιακές ανατολίτικες φορεσιές, οι μαύροι χαλικούτηδες και οι ελάχιστοι γηγενείς με ευρωπαϊκό ντύσιμο. Οι Βιβάντι φιλοξενήθηκαν από έναν Ιταλό, ο οποίος έμενε μόνιμα στα Χανιά και έκαναν βόλτες στην πόλη. Η περιηγήτρια περιγράφει με γλαφυρές εικόνες τα φυτά και τα άνθη των κήπων, καθώς εντυπωσιάστηκε από την ανοιξιάτικη φύση των Χανίων.
Πολύ σύντομα, λόγω της κοινωνικής τους θέσης, οι Βιβάντι έλαβαν πρόσκληση και επισκέφθηκαν το σεράϊ του Ισμαήλ πασά, διοικητή Κρήτης, στο Καστέλι. Η συγγραφέας εντυπωσιάστηκε από το χαρέμι και κυρίως από την κόρη του πασά, Λεϊλά, η οποία έπαιζε πιάνο (έπαιξε μια μαζούρκα, το God save the Queen και ένα τουρκικό εμβατήριο) και ήταν μορφωμένη. Εκεί γνώρισε και τη γνωστή Χανιώτισσα, Ελισάβετ Κονταξάκη, η οποία την εντυπωσίασε με τη μόρφωσή της και την προσωπικότητά της. Η Βιβάντι παραθέτει το βιογραφικό της «Ελισάβετ της Κρήτης», όπως την ονομάζει, τονίζοντας ότι είχε απευθείας αλληλογραφία με τον σουλτάνο στην Κωνσταντινούπολη, ενώ η γνώμη της ήταν πάντα σεβαστή από τον Ισμαήλ πασά. Δεν ξεχνά να τονίσει την πατριωτική στάση της Κονταξάκη, η οποία αγωνιζόταν για τους χριστιανούς της Κρήτης, καθώς είχαν γίνει αχώριστες φίλες.
Το ζεύγος των Άγγλων έκανε εκδρομές στην ενδοχώρα, όπως στο Γαλατά, στον Πλατανιά, στη Σούδα, στους Αρμένους, στην Εξώπολη, αλλά και στο Ρέθυμνο, τον Ψηλορείτη. Τέλος, πέρασαν την τελευταία ημέρα της διαμονής τους στην Κρήτη από το Ηράκλειο πάντα με τη συνοδεία ενός Τούρκου στρατιωτικού ως σωματοφύλακα, τον οποίο διέθεσε ο πασάς για να τους τιμήσει.
Η αγγλίδα περιηγήτρια στο παρόν εγχειρίδιο αναφέρεται με κολακευτικά λόγια για τα Χανιά, ενώ ταυτόχρονα δίνει χρήσιμες πληροφορίες για την κοινωνία της εποχής, τις σχέσεις χριστιανών –μουσουλμάνων και την τοπική ιστορία.
