Ανοικτές παραμένουν οι “πληγές” στα Σκορδαλού από τη θεομηνία του 2019, με το ορεινό χωριό του Δήμου Πλατανιά να αντιμετωπίζει μέσα σε λίγα χρόνια, δεύτερη καταστροφή, μετά από την πυρκαγιά του 2003.
Δ ιαδοχικά ήταν τα παράπονα των τελευταίων ημερών από κατοίκους και ιδιοκτήτες περιουσιών στα Σκορδαλού, και τα “Χανιώτικα νέα” βρέθηκαν στο μικρό σε πληθυσμό χωριό στον δρόμο για τον Ομαλό, σε μια προσπάθεια καταγραφής της εικόνας που επικρατεί.
Μέσω των “Χ.ν.” οι κάτοικοι απευθύνουν έκκληση για συνέχιση και επιτάχυνση των τεχνικών εργασιών, ώστε να αποκατασταθεί η κυκλοφορία και οι μεγάλες καθιζήσεις και κατολισθήσεις που απειλούν περιουσίες αλλά και ανθρώπινες ζωές.
Στο οδοιπορικό μας συναντήσαμε και μιλήσαμε με τον Μανώλη Καζαλάκη, και τον Στυλιανό Φραγκάκη , οι οποίοι περιέγραψαν την κατάσταση που βιώνουν.
«Πάθαμε μεγάλη καταστροφή» επισημαίνει ο Μανώλης Καζαλάκης και συνεχίζοντας υπογραμμίζει ότι «βγήκαν κάποια χρήματα αλλά τα χρησιμοποίησαν σε σημεία που δεν είχε σοβαρό πρόβλημα ο δρόμος. Υπάρχουν, όμως, ορισμένα άλλα που δεν τελείωσαν οι εργασίες του παρά του ότι αποκαταστάθηκε η συγκοινωνία επειδή είχε κοπεί τελείως ο δρόμος. Στις αποφράξεις χαντακιών που τους λέγαμε να παρέμβουν δεν έδειξαν ενδιαφέρον και τώρα σταμάτησαν τα έργα».
Για το πρώτο “κακό” που βρήκε το χωριό και την περιοχή με την πυρκαγιά του 2003 αναφέρθηκε ανώνυμα ένας άλλος κάτοικος, υπογραμμίζοντας: «Μεγαλύτερη της θεομηνίας ήταν η συμφορά που μας βρήκε με την πυρκαγιά του 2003. Τότε κινδυνέψαμε να καούμε μαζί με τις περιουσίες μας. Κινδύνεψαν τα σπίτια μας ενώ κάηκαν όλες σχεδόν οι ελιές μας με αποτέλεσμα να μην έχουμε ούτε το λάδι της χρονιάς μας στα επόμενα χρόνια. Ευτυχώς, όμως, είχαμε ουσιαστική συμπαράσταση από τον τότε μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Ειρηναίο που έστειλε δύο φορτηγά γεμάτα με μουρέλα και τα φυτέψαμε. Στη συνέχεια μαζί με άλλους χωριανούς, ήμασταν περισσότεροι τότε και μαζί με τα παιδιά μας που μένουν στα Χανιά τα περισσότερα φυτέψαμε και άλλες ελιές και διάφορα εσπεριδοειδή δένδρα και με την πάροδο του χρόνου έγινε πάλι όμορφο το χωριό και η περιοχή. Ήρθε, όμως, η θεομηνία που μας προκάλεσε τις μεγαλύτερες καταστροφές από όλες τις άλλες περιοχές».
Γέννημα θρέμμα στα Σκορδαλού και ο Στυλιανός Φραγκάκης που μαζί με την σύζυγό του Δήμητρα, συναντήσαμε στο σπίτι τους για να μας καλωσορίσουν και να μας πούνε: «Γεννήθηκα το 1954 και μένω μόνιμα στο χωριό. Εκείνα τα χρόνια και οι οκτώ γειτονιές στα Σκορδαλού είχαν αρκετό κόσμο. Πάνω από 300 άνθρωποι μικροί και μεγάλοι ήμασταν και στο δημοτικό σχολείο πηγαίναμε 70 παιδιά. Τα όρια του χωριού αρχίζουν από τα πεδινά και συγκεκριμένα δύο τρία χιλιόμετρα μετά από τον Φουρνέ που είναι οι δύο γέφυρες με την παλιά που έχει τοποθετηθεί το 1957 να έχει εγκαταλειφθεί και να έχει τα χάλια της. Πριν από την τοποθέτηση της η επικοινωνία γινόταν μέσα από την όχθη του ποταμού. Η νέα γέφυρα φτιάχτηκε τώρα τελευταία και ο παλιός δρόμος για το χωριό ήταν λίγες δεκάδες μέτρα παραπάνω από τις γέφυρες. Για λόγους ιστορικούς αλλά και πολιτιστικούς θα πρέπει να τον επισκευάσουν και να συνεχιστεί ξανά προς τα πάνω. Το χωριό μας ανήκε παλιά στην Κοινότητα των Λάκκων ενώ σήμερα στον Δήμο Πλατανιά. Μετά τις δυνατές βροχές του Φεβρουαρίου το 2019 πάθαμε τεράστιες καταστροφές με αποκλεισμό του χωριού, χωρίς νερό τα σπίτια μας και με πολλά δένδρα να έχουν ξεριζωθεί και παρασυρθεί από τα νερά των χειμάρρων. Είχαμε την καταστροφή με την πυρκαγιά το 2003, ήρθε και η δεύτερη με την κακοκαιρία και είμαστε αξιολύπητοι. Μετά τον αποκλεισμό του χωριού γίνανε παρεμβάσεις στο οδικό δίκτυο και μπορέσαμε να πηγαινοερχόμαστε στο χωριό αλλά τ’ άλλα έργα στη συνέχεια που ξεκίνησαν όπως ο μακρύς προστατευτικός τοίχος δεν ήταν για προτεραιότητα. Ο δρόμος μπορεί να σκεπάστηκε με χώματα αλλά δεν ασφαλτοστρώθηκε, τα χαντάκια παραμένουν βουλωμένα και σε μια νέα κακοκαιρία δεν ξέρω τι μπορεί να προκύψει. Το κράτος δεν μας αποζημίωσε ποτέ για τις ζημιές και τώρα και με τον κορωνοιό δεν μας έδωσαν πράμα. Στη γειτονιά που γεννήθηκα μένει ένας κάτοικος και θέλουμε να επισκευάσουμε το πατρικό μας σπίτι αλλά η επικοινωνία γίνεται μ΄ ένα στενό μονοπάτι που έχει τα χάλια του και δεν χωράει να περάσει αυτοκίνητο. Είμαστε όλοι ηλικιωμένοι στο χωριό και λίγοι, μια δεκαριά απομείναμε και θέλουμε σεβασμό και υποστήριξη από το κράτος»”, κατέληξε ο κ. Φραγκάκης.
Από τη μεριά της η κυρία Δήμητρα, σύζυγός του κ. Στέλιου, υπογράμμισε: «Αναπολώ τα όμορφα χρόνια, τότε που πριν από 45 χρόνια ήρθα νύφη εδώ” επισημαίνει η κυρία Δήμητρα για να συνεχίσει τονίζοντας πως “ και τα μεταγενέστερα χρόνια ήταν το χωριό με πολλές νέες οικογένειες και πολλά μικρά παιδιά. Η πολιτεία, δυστυχώς δεν στηρίζει τον αγρότη, ερήμωσαν τα χωριά και ευτυχώς που τα παιδιά μου δεν ακολούθησαν αυτή τη ζωή».
