Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ!
επειδή είμαι της γνώμης ότι ο ελληνικός λαός -και μάλλον ο κάθε λαός- είναι αρκετά σοφός στο σύνολο των ιδεών και προτάσεών του, εάν ακολουθήσει μια ανάλογη διαλογή, επιθυμώ να σας προτείνω την ίδρυση ενός κέντρου συλλογής και αξιολόγησης προτάσεων Ελλήνων πολιτών και φίλων.
Έτσι αρχίζω τώρα να σας κάνω μερικές προτάσεις και ελπίζω να ‘ναι αυτό η αρχή πραγμάτωσης αυτού που προτείνω. Πολλοί θησαυροί είναι συχνά κρυμμένοι χαμηλά, κοντά στις ρίζες. Η λαϊκή μας σοφία προτείνει: Ποτέ σου μην περιφρονείς τα κάτω σκαλοπάτια.
Αλλά και η ιστορία (μύθος;) όμοια αναφέρει. Μετά την Άλωση της Πόλης το 1204 ο Αυτοκράτορας με λίγο στρατό (500 μαχητές;) έψαχναν κατάλληλο σημείο για να εισβάλουν στην Πόλη για ανακατάληψη. Κατά το γεύμα τους πρόσφεραν λίγη τροφή σε κάτι Αρμένιους βοσκούς που έβοσκαν τριγύρω. Αυτοί από ευγνωμοσύνη, τους υπέδειξαν μια μικρή τρύπα κάτω από τα τείχη που άνοιξαν τα νερά της βροχής. Διευρύνοντάς την εισήλθαν χωρίς απώλειες και ανακατέλαβαν την Πόλη.
Σαφώς κάθε κυβέρνηση της χώρας μας προσπαθεί τα καλύτερά της. Από χρόνια όμως βιώνουμε μια κάποια κονσερβοποίηση όμοιων καταστάσεων μιας σχετικής μετριότητας. Με χαρά διακρίνουμε τελευταία μια βαθιά επιθυμία σας, η χώρα να εκτιναχθεί σαν βέλος προς τα εμπρός. Για την πραγμάτωση αυτής της απογείωσης είμαι σίγουρος ότι θα σας βοηθήσει η ίδρυση και αξιοποίηση αυτού που σας προτείνω.
2η πρόταση.
Από χρόνια και σε διάφορα θέματα και τομείς, αναφερόμεθα στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας, συνήθως χωρίς να τα αναφέρουμε, ή μονάχα 2-3, ήλιο, θάλασσα, φιλοξενία.
Μα αυτός είναι ένας τεράστιος, σπουδαίος τομέας. Χρειάζεται ανάλυση, περιγραφές και ξανά αναθεωρήσεις, κατά τομείς και θέματα: Κοινωνία, πολιτισμός, οικονομία, τουρισμός, άμυνα, κ.λπ.
Αντί λοιπόν να αναφερόμαστε φευγαλέα και πρόχειρα ας δοθούν εντολές σε Πανεπιστήμια για τις πρώτες μελέτες. Μέχρι το κάθε χωριό να ‘χε την δική του λίστα -και άποψη για τα δικά του πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Γιατί εξίσου σπουδαία είναι και η γνώση γύρω από τα μειονεκτήματα. Για σκεφθείτε π.χ. τον αμυντικό τομέα. Δεν μπορεί αυτό να επαφίεται μόνο σ’ ένα Στρατηγό, όσο καλός και αν είναι.
3η πρόταση.
Η τρίτη μου πρόταση αφορά τον αναδασμό. Σ’ όλη τη χώρα αλλά η κατάσταση εδώ στην Κρήτη είναι τραγική. Αναφέρω μόνο τρία παραδείγματα από το χωριό μου, το Βλάτος Κισσάμου. Η οικογένεια του αδερφού μου έχει περιουσία σε περίπου 20 μέρη. Η οικογένεια Μιχελάκη Στρατή σε 28 μέρη. Η οικογένεια Κυριακαντωνάκη Ευθύμη σε 33. Ο κάθε άνθρωπος πηγαίνοντας από την μια τοποθεσία στην άλλη, έχει φυσικά το συναίσθημα ότι εργάζεται. Σε σχέση όμως με τον Γερμανό αγρότη ή τον Ολλανδό, κλπ., που έχουν λύσει το θέμα του αναδασμού, χάνουν όχι μόνο χρόνο αλλά παράγουν και καυσαέριο, επιβαρύνοντας οικονομία και φύση.
Σε τελική ανάλυση δεν μπορούν να αναπτύξουν κάτι το μεγαλόπνοο και παραμένουν “κακομοίρηδες”. Ας μην μιλάμε τόσο για ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα αν δεν λύσουμε αυτό. Δύσκολο ναι! Αλλά υπάρχουν και κίνητρα, αντικίνητρα και η Ε.Ε.
4η πρόταση.
Ίδρυση εταιρειών από συνταξιούχους. Ένας συνταξιούχος δεν θα πρέπει φυσικά να παίρνει μία θέση εργασίας σε μια υπάρχουσα εταιρεία. Νέοι και άνεργοι την δικαιούνται. Θα έπρεπε όμως να ‘χει το δικαίωμα να ιδρύσει μια δική του εταιρεία, με τους ΙΔΙΟΥΣ όρους που ισχύουν για όλους.
Ο φίλος μου Αντώνης Πλυμάκης, είναι 33 χρόνια συνταξιούχος. Εγώ 22. Το έτος 2000 προσπάθησα να ιδρύσω μια μικρή εταιρεία. Ένα Μουσείο. Στο Επιμελητήριο χάρηκαν. Στη συνέχεια πληροφορήθηκα ότι έπρεπε να πληρώνω για “νέα” σύνταξη και φόρο περισσότερα από συνήθως. Είναι μεγάλο λάθος αυτό.
Οι συνταξιούχοι θα ‘ταν πιο υγιείς απασχολούμενοι και θα συνέβαλαν και στην οικονομία. Ίσως και με ιδέες, που αλλιώς χάνονται. Πιθανόν να απασχολούσαν και άλλα άτομα, κ.λπ.
5η πρόταση. Δασικοί χάρτες.
Κανείς δεν αμφισβητεί την αναγκαιότητα των δασικών χαρτών. Με στόχο όμως την προστασία του περιβάλλοντος. Να υπάρχουν κανόνες για δασικές εκτάσεις. Προστασία, καθορισμός αριθμού ζώων ανά στρέμμα για βόσκηση, περιορισμοί δραστηριοτήτων κ.λπ. Σ’ αυτά λέμε όλοι ναι. Όχι όμως στην αλλαγή του ιδιοκτησιακού με τη μορφή βίαιης δήμευσης.
Μετά από τόσα χρόνια ισχύουσας κατάστασης, έχει επέλθει μια κάποια ανεκτή και ισχυρή ισορροπία. Εάν τώρα έλθει το κράτος «και ψάχνει να αυξήσει την περιουσία του» με τον Δούρειο Ίππο των δασικών χαρτών, στο συναίσθημα του Κρητικού λαού παρανομεί. Και εάν το Κράτος κάνει το λάθος να επιμείνει· μέχρι να ισορροπήσει η νέα κατάσταση από το “μπάχαλο” που θα προκύψει θα υπάρξουν ακόμα και δολοφονίες στην Κρήτη. Τα προβλήματα με τους δασικούς χάρτες αφορούν εξάλλου μη προνομιούχα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Και εκτός από το ιδιοκτησιακό, που θα’ πρεπε να ‘ναι ταμπού, κάθε άλλο πρόβλημα που χρειάζεται διευθέτηση αφορά την Ελλάδα, την ελληνική κοινωνία, το κράτος. Δεν το δημιούργησαν ούτε οι βοσκοί, ιδιώτες, αγρότες κ.λπ. Γιατί να υπάρχει κόστος για την επίλυση εις βάρος “έτσι κι αλλιώς” μειονεκτούντων; Τι σημαίνει 50% έκπτωση. Αυτονόητα θα ‘πρεπε να ‘ναι ατελώς. Στο νου μου έρχεται το εξής: Το σπουδαιότερο, ισχυρότερο και σημαντικότερο κέντρο είναι ο Λαός και… αισχρόν έστι προς κέντρα λακτίζειν.
6η ιδέα. Πολιτισμός.
Οι περισσότεροι τονίζουν ότι η δύναμη της Ελλάδας ευρίσκεται στον πολιτισμό. Κάνομε όμως αρκετά; Νομίζω όχι. Ιστορικά κτήρια, αγροτικά αρχοντικά σε διάφορα χωριά, βενετσιάνικοι πύργοι κλπ., καταρρέουν. Στην ιδιοκτησία, σαφώς ναι. Αλλά η ιδιοκτησία δημιουργεί και υποχρεώσεις. Αν κάτι αξιόλογο κινδυνεύει, τότε να επιβάλλεται ανάλογος φόρος ώστε να επιδιορθώνεται, πωλείται ή ενοικιάζεται. Του κράτους, μη εξαιρουμένου, π.χ. με φόρο υπέρ της τοπικής αυτοδιοίκησης. Καλώς τα τρέχοντα και κλασικά, αρχαιολογικοί χώροι, μουσεία, κλπ.
Η Ελλάδα όμως πρέπει και μπορεί να αποκτήσει την φήμη παγκοσμίως σας η ναυαρχίδα του πολιτισμού. Συνιστώ σε κάθε Νομό να προτείνεται το πιο ώριμο (ή σπουδαίο) έργο για προώθηση. Από μια μεικτή τοπική επιτροπή. Ομοιομορφία δηλ. σ’ όλη τη χώρα.
Πολλοί εδώ μιλούν για ένα Μουσείο 2ου Παγκοσμίου πολέμου. Ο φίλος μου Στέλιος Τριπολιτάκης, έχει συλλέξει κάπου 50.000 σχετικά αντικείμενα. Γιατί να κοιτάζουμε μακριά όταν το ωραίο και το ώριμο είναι κοντά μας;
Κύριε πρωθυπουργέ,
συλλέκτης δεν ήταν μόνο ο αείμνηστος πατέρας σας. Είμαστε πολλοί ομότεχνοι εδώ. Όμως όπως και τα χρήματα δεν πρέπει να ‘ναι στο μαξιλάρι αλλά να παράγουν έργο, έτσι και τα πολιτιστικά αγαθά.
Είμαι στην γειτονιά σας. Θα χαιρόμουν για μια ξενάγηση, αν κάποτε βρείτε χρόνο.
Πολλές ευχές για έμπνευση και δύναμη στο έργο σας.
Ιάκ. Τσουρουνάκης
Επίκαιρες και εμπνευσμένες οι προτάσεις του κυρίου Ιάκωβου Τσουρουνάκη!!
Αγαπητέ, κ. Ιάκωβε Τσουρουνάκη, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και με καλή υγεία.
Με πρόλαβε στο σχόλιο ο πολύ αγαπητός μου κ. Μιχάλης Πατσουράκης, και συμφωνώ απόλυτα με τις εκτιμήσεις του.
Ωστόσο και για πολλοστή φορά εκφράζω την άποψη ότι ο εκάστοτε αρθρογράφος, επιστολογράφος ή και συνεργάτης της εφημερίδας μας, οφείλει να μας συστήνεται για να έχουμε κάποια γνώση του προσώπου του: κι αυτό όχι για λόγους εκτίμησης ή κριτικής του όποιου πονήματος ή της όποιας εργασίας, αφού δεν πρόκειται για πρόβλημα “προσωπικών δεδομένων”. Κι αυτό γίνεται, για να μην αδικηθεί ο συγγραφέας ή δημιουργός κάποιας εργασίας από τον κάθε “σχολιαστή”. Κανείς δεν είναι κήνσορας ή αποτιμητής του πνευματικού ύψους των άλλων, των ετέρων, των συνανθρώπων μας και το ελεύθερο, το διαφορετικό και το μοναδικό οφείλουμε όλοι μας να το σεβόμαστε, εκτιμάμε κι αγαπάμε, ανεξαρτήτως των όποιων διαφορετικών τους υπαγωγών – καταβολών. Όταν γράφω το ταπεινό σχόλιο μου πάνω σε τόσο εξαίρετες εργασίες και πνευματικές δημιουργίες τόσο πολλών συνανθρώπων μας, αυτομάτως έχω μαζί τους την απαραίτητη επικοινωνία, τον βλέπω μπροστά μου ολοζώντανο, συνομιλώ μαζί του και βέβαια μοιράζομαι μαζί τους την κοινωνικότητα και την ίδια τη ζωή. Αυτό είναι η χαρά και η ικανοποίησή μου, αλλά δυσκολεύομαι να σχολιάσω κάτι, όταν δεν έχω στοιχειώδεις γνώσεις για το αληθινό κι ανθρώπινο πρόσωπο του όποιου δημιουργού. Έτσι, αναγκάζομαι να καταφεύγω σε άλλα μέσα ενημέρωσης και δυστυχώς δεν είμαι και καλός χρήστης των κομπιούτερ. Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ. Μακριά από την ταπεινότητα μου η όποια διάκριση των συνανθρώπων μας, άλλωστε κατάγομαι από πολλή ταπεινή και φτωχή αγροτική οικογένεια, που υπήρξα πολύ τυχερός που, αγροτόπαιδο από τα έξι μου χρόνια, έμαθα και πέντε γράμματα από τα άλλα εξαιρετικά αδέλφια μου. Είδατε, ότι ξόδεψα τόσο χρόνο για αυτονόητα πράγματα. Είναι αλήθεια, ότι εσείς αγαπητέ κ. Ιάκ. Τσουρουνάκη είστε πολύ γνωστό κι εκλεκτό μέλος της Χανιώτικης κι όχι μόνο κοινωνίας, αλλά εμείς οι ξενομερίτες ή “ξενομπάτες” δεν είναι εύκολο να γνωρίζουμε τους συμπολίτες μας, ακόμη και με τόσο πολλά χρόνια διαμονής στα όμορφα Χανιά μας με την καλή Κρητικοπούλα σύζυγό μου. Πιστέψτε με κ. Ιάκ. Τσουρουπάκη, έχει πολλή μεγάλη σημασία για μένα να γνωρίζω κάπως το πρόσωπο του συγγραφέα, συνεργάτη, επιστολογράφου, ακριβώς για μην τον αδικήσω στο όποιο σχόλιό μου.
Επανέρχομαι λοιπόν στην εξαιρετική -ανοικτή προς τον πανάξιο Πρωθυπουργό μας και συνακόλουθα και προς εμάς τους αναγνώστες, με τόσο σπουδαίες προτάσεις που θίγουν πολύ δύσκολα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της Κρήτης μας και όχι μόνο και βέβαια δεχθείτε τα θερμά μας συγχαρητήρια και τις ευχαριστίες μας που μοιραστήκατε με μας τις απόψεις και προβληματισμούς σας που άπτονται σίγουρα της τωρινής κοινωνικής και πολιτιστικής πραγματικότητας της Κρήτης κι όλης της χώρας μας. Εκείνο που με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι το αληθινό κι ανθρώπινο πρόσωπό σας, που παιδιόθεν βυθίστηκε στην απίστευτη φυσική ομορφιά του γενέθλιου τόπου κι όχι μόνο, την αμοιβαία [φαίνεται αυτό ολοφάνερα] αλληλεξάρτησή σας με τη μάνα γη, την απλότητα και την ατελείωτη αγάπη σας στη φύση και τους συνανθρώπους μας.
ΩΣΤΟΣΟ, επειδή οι προτάσεις και οι προβληματισμοί σας [με τους οποίους ασφαλώς συμφωνώ] άπτονται πολλών και δύσκολων καταστάσεων και προβλημάτων, ειδικότερα αυτά του Αναδασμού στην Κρητική γη και προπάντων στη γενέθλια περιοχή του όμορφου ΒΛΑΤΟΥ Κισάμου, αλλά και του Δασικού Χάρτη της Κρήτης, στην αγάπη και υπομονή σας, θα μού επιτρέψετε να κάνω τα παρακάτω σχόλια, σύμφωνα με τις δικές μου εμπειρικές [βιωματικές] κι επιστημονικές γνώσεις και να κάνω κάποιες εκτιμήσεις:
Αγαπητέ μας, κ. Ιάκ. Τσουρουνάκη, συμφωνώ κι επαυξάνω για όσα υποστηρίζετε για τη χρησιμότητα, τα παντοία οφέλη από ενδεχόμενη υλοποίηση του σχεδιασμού και της υλοποίησης του Αναδασμού γενικώς στην πατρίδα μας και ιδιαίτερα στην Κρήτη και την όμορφη επαρχία της ημιορεινής -και ορεινής- Νότιας Κισάμου. Δεν αμφιβάλλω τις πολλές γνώσεις σας, τις αληθείς προθέσεις σας να έχουμε τα ευεργετικά αποτελέσματα ενός Αναδασμού, που θα συγκεντρώνει σε ενιαίο αγροτεμάχιο ή κλήρο, αλλά σας παρακαλώ θερμά, ελάτε να γνωρίσουμε και μοιραστούμε τα πολλά και τεράστια -σχεδόν άλυτα- προβλήματα που ενέχει από τη φύση της διαδικασίας και υλοποίησης ενός Αναδασμού μικρών, πολλών και διαφορετικών “τοποθεσιών ” -θέσεων” αγροτεμαχίων της κτηματικής περιοχής “ΒΛΑΤΟΣ” Κισάμου, που το καθένα αγροτεμάχιο – αγρόκτημα έχει τη δική του “Διαφορική Έγγειο Πρόσοδο” που πάει να πει με απλά λόγια, τη δική του διαφορετική εκτίμηση [αξία -τιμή κ.λ.π], λόγω θέσεως, γονιμότητας του εδάφους του, παραγωγικότητας κι αυτή “η διαφορική έγγειος πρόσοδος” εκάστου αγροτεμαχίου ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ και πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τους αρμόδιους ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ [Γεωπόνοι, Δασολόγοι, Γεωλόγοι, Αγρονόμοι, Τοπογράφοι, Νομικοί, οικονομολόγοι της Πολιτικής και Εφηρμοσμένης Οικονομίας και ενδεχομένως κι άλλοι] που θα επιληφθούν του σχεδιασμού και της υλοποίησης του τελικού Αναδασμού.
Μολαταύτα. αγαπητέ κ. Ιάκ. Τσουρουνάκη, δεν έχουμε να κάνουμε με έναν αναδασμό εύκολο, όπως αυτό συνέβη το 1960 στον γενικό αναδασμό του Βεροιώτικου -Ημαθιώτικου κάμπου και της Αγροτικής περιοχής του αγροκτήματος του γενέθλιου καμπίσιου χωριού μου: το 1960, στον απέραντο κάμπο – πεδιάδα – ισιάδα, καλλιεργούνταν για ένα αγροτικό έτος σιτάρι, βαμβάκι, ζαχαρότευτλα, αμερικάνικα καπνά Βιρτζίνια [για πούρα], φασόλια, καλαμπόκι, σησάμι κ.λ.π. Κι όμως στον ίδιο αυτόν κάμπο υπήρχε από περιοχή σε περιοχή [τοποθεσίες αγροτικές – θέσεις δηλαδή] και άλλη “διαφορική έγγειος πρόσοδος” και τα παράπονα των αγροτών πολλά και συνακόλουθα δεν μπορούσαν ν’ αποφευχθούν αδικίες. Για ελάτε, σας παρακαλώ και κάντε Αναδασμό στην Κτηματική περιοχή “ΒΛΑΤΟΣ” Κισάμου, με ελαιόδεντρα κι άλλα δέντρα, τόσο πολλών και διαφορετικών αγροτεμαχίων, ακριβώς λόγω της ιδιομορφίας του εδάφους κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα και για τους ειδικούς επιστήμονες. Είναι τόσο πολλά να εκτεθούν και ειπωθούν πάνω στο τεράστιο πρόβλημα του Αναδασμού κι ευχής έργον είναι να γίνει και στην Κρήτη μας, διότι τα οφέλη είναι πολλαπλά και μεγάλα και δεν χρειάζεται περαιτέρω συνέχιση.
Όσο αφορά τους “Δασικούς χάρτες” συμφωνώ μαζί σας στην αναγκαιότητα των δασικών χαρτών, αλλά δεν διευκρινίζετε στην επιστολή σας πώς θα έχουμε αλλαγή “ιδιοκτησιακού” καθεστώτος με τη μορφή, μάλιστα, βίαιης δήμευσης. Πριν δύο μήνες, και σε σχέση με τους δασικούς χάρτες, έλαβα θέση υπέρ των απόψεων και δικαίων [δικαιωμάτων πάσης φύσεως] των ηρωικών και λίγων κατοίκων της όμορφης Γαύδου και τόνισα την ειδική και επιεική μεταχείριση κι αντιμετώπιση τους, στην όποια υλοποίηση των δασικών χαρτών, για γνωστούς και σοβαρούς λόγους τους οποίους υποστήριξαν σε δημόσια επιστολή τους οι κάτοικοι της Γαύδου. Θα είμαστε πάντα κοντά στον απλό αγροτικό πληθυσμό της χώρας και ιδιαίτερα της Κρήτης μας, για τη στήριξη και απόλαυση των όποιων δικαιωμάτων τους. Τα προβλήματα πάντα θα υπάρχουν, αλλά λύνονται με υπομονή και τη γενναιότητα των αποφάσεων, της Πολιτείας, αλλά και της δυναμικής και σθεναρής στάσης συμπεριφοράς του λαού μας.
Αγαπητέ κ. Ιάκ. Τσουρουνάκη, τα θέματα αυτά είναι ατελείωτα κι ο χρόνος είναι μπροστά μας. Με εξαιρετική εκτίμηση και φιλική αγάπη: Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος ΧΑΝΙΑ.
Παρακαλώ, προσθέστε μετά τη λέξη “μοναδικό” τη λέξη πρόσωπο. Τα μικρολαθάκια μου διορθώστε τα, σας παρακαλώ, γιατί είμαστε και κάποιας ηλικίας [79]. Ευχαριστώ. Γ.Κ.
Αγαπητέ κύριε Καραγεωργίου, δεν γνωρίζω αν ο κύριος Ιάκωβος διαβάσει το τεκμηριωμένο σχόλιο σας για να σας απαντήσεΙ!
Θα σας πω μόνο ότι πρόκειται για ενάρετο συμπολίτη μας με βαθειά γνώση της οικολογίας και της ζωής των απλών ανθρώπων της υπαίθρου!!
Γνωρίζω ότι τα αντίστοιχα θέματα ενδιαφέρουν και εσάς!
Εύχομαι να συναντηθείτε!!
Ευχαριστώ θερμά τον αγαπητό μου φίλο κ. Μιχ. Πατσουράκη για την ενημέρωσή του, όσο αφορά το αληθινό κι ανθρώπινο πρόσωπο του συμπολίτη μας κ. Ιάκ. Τσουρουνάκη.
Ωστόσο, με χαροποιεί ιδιαίτερα η επιβεβαίωση του κ. Μιχ. Πατσουράκη, αφού η ολοφάνερη αγάπη και το ενδιαφέρον του επιστολογράφου για τον άνθρωπο και τη φυσική ομορφιά είναι ΟΛΟΦΑΝΕΡΗ και, βέβαια, αντανακλά στο ελεύθερο, κοινωνικό, ευχαριστιακό και πνευματικώς ώριμο πρόσωπό του. Με εκτίμηση Γ. Καραγεωργίου.