Οι συνέπειες της κλιµατικής κρίσης φαίνεται πως ακόµα δεν έχουν πείσει την ανθρωπότητα να αλλάξει στάση απέναντι στο φυσικό περιβάλλον. Μικρά και µεγάλα περιβαλλοντικά εγκλήµατα συνεχίζονται να διαπράττονται καθηµερινά σε όλο τον κόσµο. Από τον πλανητάρχη Τραµπ που δεν παραδέχεται το φαινόµενο της υπερθέρµανσης του πλανήτη και ονειρεύεται νέες εξορύξεις ορυκτών καυσίµων έως τους ασυνείδητους που, επιβεβαιωµένα από το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, εξολόθρευσαν µε ζιζανιοκτόνα τα κρινάκια στην παραλία της Χρυσής Ακτής στα Χανιά για να µείνει το πεδίο ελεύθερο προς πάσα εµπορική εκµετάλλευση, η ανθρώπινη ανοησία πάει χέρι – χέρι µε το αυτοκαταστροφικό κυνήγι του κέρδους.
Προφανώς, δεν έχουµε συνειδητοποιήσει πως όσο επιµένουµε να βλέπουµε τη φύση ως αντικείµενο προς εκµετάλλευση είναι σαν να υπογράφουµε ως είδος και ως κοινωνία τη θανατική µας καταδίκη. ∆εν είναι το φυσικό περιβάλλον που µας έχει ανάγκη. Εµείς το έχουµε και οι επόµενες γενιές, που τόσο ανεύθυνα -µέσα από µικρά και µεγαλύτερα περιβαλλοντικά εγκλήµατα τα οποία διαπράττουµε- υποθηκεύουµε το δικαίωµά τους στη ζωή.
