Ανοιξαν οι Εκκλησιές…

Άνοιξαν οι εκκλησιές και οι πιστοί που για δυο μήνες λαχταρούσαν τον εκκλησιασμό και την άμεση επαφή με το Θείο, την πίστη, την Θεία Μετάληψη και την Χριστού ευλογία, ήρθαν πάλι σε επαφή με όλα αυτά.
Βέβαια, οι δύο μήνες δεν είναι τίποτα μπροστά στα σαράντα χρόνια που οι Χριστιανοί της Αλβανίας διατηρούσαν στις καρδιές τους την πίστη αυτή, χωρίς κανέναν εκκλησιασμό, χωρίς καν ένα εικόνισμα στο σπίτι τους. Το ίδιο περίπου και στην Σοβιετική Ενωση για 70 χρόνια και αλλού. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν επικαλούνταν και δεν είχαν την βοήθεια του Θεού, γιατί η πείρα 85 χρόνων με δίδαξε ότι μόνο ο εκκλησιασμός και τα συναφή δεν κάνουν τον Χριστιανό και πιο σωστά τον Ανθρωπο με άλφα κεφαλαίο.
Εξάλλου ο Θεός είναι “πανταχού παρών και τα πάντα πληρών”.
Νομίζω ότι ο Χριστός δεν ήλθε για να μας διδάξει πώς να τον δοξολογούμε, αλλά για το πώς να ζούμε ειρηνικά και με αγάπη για τους συνανθρώπους μας. Γνώρισα Χριστιανούς, που μετά την έξοδό τους από τους ναούς δεν είχαν καμιά σχέση με Θεό και πίστη. Ισως στους ναούς έβρισκαν την παρέα τους, την αναγνώριση σαν μελών της χριστιανικής κοινωνίας ή τηρούσαν το “έθιμο” και κυρίως στις μεγάλες γιορτές όπου κατακλύζοντες οι πανηγυρίζοντες ναοί, για το θέαμα, την καλή ψαλμωδία, κ.λπ.
Ο Χριστιανός, νομίζω και ο Ανθρωπος, με την ανθρωπιά του περισσότερο φαίνεται έξω από τους ναούς στην καθημερινή του ζωή και συμπεριφορά. Οπου υπάρχει το μίσος και απαξίωση των όποιων συνανθρώπων μας δεν έχει θέσει η πίστη αυτή της αγάπης, τη καταλλαγής και της ειρήνης. Για το τι εννοώ, θα σας αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα από τα αμέτρητα που βίωσα τα χρόνια που πέρασαν.
Φίλος σε ορεινό χωριό των Χανίων, Θεός σχωρέστον, τα πρώτα χρόνια που έφθασαν εδώ Αλβανοί, όλοι χωρίς χαρτιά, κλπ., πήρε έναν από τα Νέα Καταστήματα στο χωριό που μένει εκεί, για τις αγροτικές εργασίες και μάλιστα τον χρησιμοποιούσαν και άλλοι, πληρώνοντας το “αφεντικό” που ανάφερε στον εργάτη ότι του φυλάει τις αμοιβές του για να μην τις χάσει. Τα χρήματα, όταν θα έφευγε θα του τα έδιδε. Μετά από ενάμισι χρόνο, ο Αλβανός θέλησε να φτάσει για λίγο στον τόπο του και κατέβηκε με το αφεντικό για να γίνει ανάληψη από την τράπεζα και να πληρωθεί. Η ανάληψη ήταν ειδοποίηση σε αστυνομικό φίλο του αφεντικού, η σύλληψη του λαθρομετανάστη και τα ενάμισι χρόνου μεροκάματα του φτωχού σε αγροτική τοποθέτηση του κλέφτη.
Μετά από λίγους μήνες βρέθηκα στο χωριό του φίλου σε πανηγύρι Αγίου τοπικού και αντίκρισα αυτόν με μεγάλη… θεοσέβεια να προσκομίζει αρτοκλασία και μια μεγάλη λαμπάδα στη χάρη Του σαν καλός και πιστός Χριστιανός, αλλά φυσικά απέχοντας μίλια από την ανθρώπινη ιδιότητα. Μετά τα πανηγυριώτικα κεράσματα, κάτι του ανάφερα για τον Αλβανό και τη θεοσέβεια του ίδιου και κόντεψε να χάσω την ζωή μου, αλλά θα ήταν τουλάχιστον από χέρι… θεοσεβούς.
Δεν πληροφορήθηκα αν όταν έφταξε στον άλλο κόσμο είχε το πουγγί του Αλβανού μαζί του. Όταν πάω θα ρωτήσω και θα σας ενημερώσω.