Άνοιξαν, λοιπόν, κι αυτό το Σεπτέµβρη τα σχολεία όλων των εκπαιδευτικών βαθµίδων. Παράλληλα µε τις αναµνήσεις από τα δικά µας σχολικά (παιδικά και εφηβικά) χρόνια εντός και εκτός διδακτικών αιθουσών, στο νου µας, τέτοιες µέρες συχνότερα παρά τον υπόλοιπο χρόνο, έρχονται αρκετές σκέψεις για την παιδεία και την εκπαίδευση.
Έτσι, νοµίζουµε ότι στο σχολείο δεν θα έπρεπε να πάνε τα παιδιά µας για να συµπληρώνουν όσα διδάσκονται στα φροντιστήρια και για να πάρουν µέρος στο «παιχνίδι» της βαθµοθηρίας, αλλά για να παίρνουν γνώσεις και να λαµβάνουν βοήθεια ως προς την κοινωνικοποίησή τους, την αρµονική ένταξή (και όχι υποταγή) τους στην κοινωνία.
Για να ορθοποδήσει και να πετύχει η εκπαίδευση στον παραπάνω σκοπό της και να γίνει παιδεία, και µάλιστα η δηµόσια εκπαίδευση θεωρώ ότι και χρειάζεται και απαιτεί την ενεργό στήριξη όλων µας σε ένα ευνοµούµενο κοινωνικό σύνολο (γονιών – δασκάλων και λοιπών µελών της κοινωνίας).
Με αυτό τον τρόπο, θα µπορέσει να βοηθήσει πραγµατικά κι αυτή κατόπιν τα παιδιά να βρουν το δρόµο τους και να προχωρούν ελεύθερα σε επιτυχηµένες επιλογές στη δηµόσια και την ιδιωτική ζωή τους χωρίς άγχος, βαθµοθηρία ή αθέµιτο ανταγωνισµό.
Επιπλέον, τα σχολεία, είτε δηµοτικά είναι αυτά είτε γυµνάσια και λύκεια, δεν είναι ο τόπος επίδειξης ξερόλας/ αυθεντίας από τους διδάσκοντες, νέων κινητών – tablets και bullying από τους µαθητές και κόντρας από τους γονείς.
∆εν είναι ο τόπος επιρροής και δράσης διαφόρων εφηβικών συµµοριών, που δε σέβονται δασκάλους και συµµαθητές και καταστρατηγούν ετσιθελικά το σχολικό κανονισµό και διαταράσσουν την αρµονία της ζωής των µαθητών.
∆εν είναι ο τόπος διακίνησης ναρκωτικών ή άλλων απαγορευµένων ουσιών που διαφθείρουν τα παιδιά µας στην πιο τρυφερή και ευαίσθητη ηλικία και τα παρασύρουν σε δήθεν «παραδείσους» µακριά από τη γονική τάχα και τη σχολική καταπίεση.
∆εν είναι η κατασκότεινη φυλακή για σώµατα και κάτεργα που καταπιέζουν την ψυχή και το πνεύµα των µαθητών.
Είναι το παράθυρο το οποίο ανοίγοντάς το διάπλατα, αφήνεις τις ηλιαχτίδες της γνώσης να περιλούσουν, να ζεστάνουν και να φωτίσουν το νου και τον ψυχικό κόσµο των παιδιών.
Είναι ο τόπος σφυρηλάτησης του ψυχικού κόσµου των παιδιών καθώς µεγαλώνουν στην ηλικία και καλλιέργειας των διανοητικών και σωµατικών ικανοτήτων και δεξιοτήτων τους.
Είναι ο τόπος της πρώιµης, µα τόσο χρήσιµης στη συνέχεια της ζωής των παιδιών, κοινωνικοποίησης, αλλά και διά της φιλίας των συνοµηλίκων ελεύθερης ανταλλαγής και της διά της διδασκαλίας από τους δασκάλους µετάδοσης των αξιών και των αρχών που διέπουν καθετί στην κοινωνία των ηµερών µας.
Είναι ο τόπος που εκπαιδευτικοί καλούνται µε ευσυνειδησία ν’ αντιπαλέψουν τα όποια καθηµερινά προβλήµατα της σύγχρονης εκπαίδευσης (έλλειψη δοµών και υποδοµών, κακογραµµένα σχολικά βιβλία κ.α.), ώστε να επιτελέσουν ένα σοβαρό λειτούργηµα που οφείλουν να σέβονται όλοι, το να µεταδίδουν δηλαδή στα παιδιά µας αρχές, αξίες και γνώση επιδεικνύοντας µε τη σειρά τους κι αυτοί τον οφειλόµενο στον ψυχοπνευµατικό κόσµο ενός εκάστου των µαθητών σεβασµό και την αντίστοιχη κατανόηση…
Καλή νέα σχολική χρονιά, λοιπόν, µε υγεία και δύναµη, υποµονή και επιµονή, αγώνα και αισιοδοξία για όλους, µαθητές – γονείς και δασκάλους, µε ορθάνοιχτα τα παράθυρα των σχολείων!
Παρασκευάς Περάκης και Μιχαήλ Λαμπαθάκης κάνουν… unboxing την επικαιρότητα
