Το φως, ακόμα κι αν νιώθεις μακριά του, θα ξημερώσει για ‘σένα. Η αγάπη είναι πάντα ανορθόγραφη. Και ακατάστατη. Δεν της αρέσουν καθόλου οι τύποι. Και μόνο ότι υπάρχει, εκεί που δεν το περιμένει κανείς, την κάνει αντισυμβατική. Ακόμα και απεριποίητη να είναι, από το μόχθο της καθημερινής φροντίδας, είναι πεντακάθαρη μέσα στην αγνότητά της.
Η αγάπη, όπως και η αλήθεια, δεν είναι συναίσθημα. Είναι πρόσωπο. Τα γράμματα και οι κανόνες του κόσμου τούτου, δεν της ταιριάζουν. Όταν φυσούν οι άνεμοι δυνατά, εκείνη δεν παραπονιέται. Βγαίνει έξω να χαρεί την δύναμη των ανέμων. Να επικοινωνήσει μαζί τους.
Γιατί γι’ αυτήν οι άνεμοι είναι αδερφοί. Η αγάπη δεν γνωρίζει. Δεν θέλει να γνωρίζει. Δεν θέλει να βάζει τα πράγματα σε καλούπια, ώστε να τα ελέγχει καλύτερα, όπως είθισται.
Αντιθέτως, πρέπει να σπάσεις ότι καλούπι έχεις, για να την βρεις. Στα συντρίμμια του συνήθως. Κάτω από τα συντρίμμια σου βρίσκεται η αγάπη. Γι’ αυτό να σέβεσαι τα συντρίμμια τα δικά σου. Και των άλλων. Έχει χιούμορ η αγάπη. Αν δεν την προτειμάς, θα σου πει ότι την αγαπάς κι ας μην σου φαίνεται. Χαίρεται με όλα. Κυρίως με τα λάθη. Χα’ι’δεύει τα λάθη σου. Και δεν τα διορθώνει. Δεν είναι εξουσία η αγάπη. Δεν ελέγχει. Δεν διορθώνει. Δεν βάζει κανόνες. Υπήρξε από πάντα. Ακόμα και πριν αυτό το πάντα υπάρξει. Δεν υπάρχει χρόνος γι’ αυτήν. Ίσως να γελάσεις μαζί της αν είσαι πολύ ”καθωσπρέπει”. Αυτή δεν θα γελάσει ποτέ μαζί σου.
Κρύβεται σε κάθε ενδόμυχη ευγένεια. Παραμένει ατσαλάκωτη, όσο τσαλακωμένη κι αν είναι. Κι αν αγαπάς, είσαι ένα με το Έν. Είναι δύσβατος ο δρόμος της. Κι όπως κάθε τι δύσβατο, οδηγεί στην πραγματική ομορφιά. Ίσως να μην σου γεμίσει το μάτι. Δεν είναι καθόλου φανταχτερή. Μα θα ‘ναι μαζί σου, όταν θα είσαι μόνος στις γιορτές. Ή όταν δεν χωράς στην πολυκοσμία των τεκτενομένων. Σπάνια μιλά. Μα σε συναντά πάντα. Στους ανορθόγραφους δρόμους της. Και σε καλεί να τους περπατήσεις. Μιλά τις γλώσσες όλες. Των ορατών και των αοράτων. Και επιμένει.
Να παραμένει ανορθόγραφη.
ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ….ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΓΡΑΦΗ !!
Χτες, τις βραδινές ώρες, μάταια έγραφα κάποια σχόλια πάνω στο εξαιρετικό ανωτέρω άρθρο “ανορθόγραφη αγάπη” που έσβηναν, εξαφανίζονταν λόγω των πολλών και συχνών διακοπών του ΙΝΤΕΡΝΕΤ της Κυριακής, όπως πληροφορήθηκα αργότερα! Κρίμα που χάθηκε τόσος κόπος κι ύστερα είναι δύσκολο να ξαναγράψεις όμοιο ή παρόμοιο κείμενο μ’ αυτά που …. χάθηκαν. Ωστόσο, δεν θα μπορούσα να μην ξαναπροσπαθήσω να γράψω – σχολιάσω κάτι πάνω σε τόσο πολλά και υψηλής πνευματικής αξίας και σημασίας σημεία ή αλήθειες που αναδύονται κι αποκαλύπτονται στο ανωτέρω υπέροχο άρθρο της κ. Ορσας Δρετάκη. Θαρρώ, με τούτο το άρθρο της η κ. Όρσα Δρετάκη μας ξάφνιασε ευχάριστα. Προσωπικώς, εξεπλάγην! Ιδού, τα σημεία-θέματα που αποκαλύπτονται:
1.- “Η Αγάπη ΔΕΝ είναι συναίσθημα, αλλά ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΆ”
2.- ” Η Αγάπη είναι Πρόσωπο”
3.- ” Το καλούπι του Εγωκεντρισμού”
4.- ” Αν αγαπάς είσαι ένα με το ΕΝ”
5.- ” Η Αγάπη …. παραμένει ανορθόγραφη”
Βέβαια, δεν έχω την τύχη και χαρά να είμαι Θεολόγος και μακάρι να ήμουν για να έδινα πιο εύστοχες και κατάλληλες απαντήσεις σε θέματα που αναδύονται στο έξοχο άρθρο της κ. Όρσας Δρετάκη. Ωστόσο, με τις όποιες εμπειρικές [βιωματικές] και λοιπές γνώσεις μου, θα επιχειρήσω να αναδείξω κι αποκαλύψω τις υπέροχες πνευματικές αλήθειες της έξοχης ποιήτριας, ζώντας μέσα στην αγαπητική Ορθόδοξη Κοινωνία της Εκκλησίας του Χριστού, όπως όλοι σχεδόν οι πιστοί Χριστιανοί. Μόνο αυτό.
Βέβαια, είναι γνωστό πως οι ποιητές είναι παράξενα όντα και είναι πολύ δύσκολο εμείς οι άλλοι να κοινωνήσουμε ή να εισχωρήσουμε στις βαθύτατες πτυχές του ψυχισμού τους και να τους καταλάβουμε!
– Είναι δυνατόν, σκέφτεσαι, η Αγάπη να είναι “Ανορθόγραφη” ή να “πορπατεί” σε “ανορθόγραφους δρόμους”; Όχι, δεν είναι δυνατόν: ΩΣΤΟΣΟ, στον ποιητικό λόγο οι ποιητές δημιουργοί την “προτειμούν” ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΗ την Αγάπη, για δικούς τους αλλόκοτους κι ανεξιχνίαστους λόγους….
Αλλά, ας επανέλθουμε στα ανωτέρω απαριθμημένα σημεία ή θέματα:
Πράγματι, η αληθινή, η ανυπόκριτη Αγάπη είναι συμπεριφορά κι όχι απλό συναίσθημα.
Από σπουδαίους πατέρες της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης και Παράδοσης και αξιόλογους Θεολόγους δόθηκε ο ορισμός της Αγάπης, πέραν, βέβαια, του γνωστού “Υμνου της Αγάπης” του Αποστόλου Παύλου στην προς Κορινθίους Επιστολής του.
“Αγάπη είναι η έμπονη, η αυτοθυσιαστική ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ, η προσωπική κίνηση αυτοεξόδου, το σπάσιμο του ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟΎ, η αυτοπαράδοση στον αγαπώμενο συνάνθρωπό μας, τα άλλα όντα και δημιουργήματα του σύμπαντος κόσμου. Καθένας κάνει στον άλλον ΔΩΡΟ την ύπαρξή του, υπάρχει επειδή αγαπά, ο άλλος είναι η ύπαρξή του. Ο εγκλωβισμός του αλλοτριωμένου κι αποξενουμένου ανθρώπου στη φιλαυτία, την ασωτία της ύπαρξής του, αυτός, τελικά, προκαλεί τον θάνατο της ύπαρξης. ΜΟΝΑΧΑ η ΕΝΟΤΗΤΑ [το ΕΝ] είναι που προσφέρει ολοκλήρωση και πληρότητα στην ανθρώπινη ζωή.
Έχετε προσέξει και παρατηρήσει, φίλοι αναγνώστες, ότι όλα τα ανωτέρω σημεία ή πνευματικές αλήθειες που αποκαλύπτονται με θαυμαστό τρόπο στην “ανορθόγραφη αγάπη” της κ. Όρσας Δρετάκη, εμπεριέχονται στον ορισμό ή την πραγματικότητα της αληθινής κι ανυπόκριτης αγάπης. Όλα!
Η Αγάπη, λέει, είναι Πρόσωπο!! Αυτό κι αν είναι ύψιστη πνευματική γνώση της Αλήθειας!
Ωστόσο, πρέπει να πούμε τί είναι το Πρόσωπο: Ο διεθνούς φήμης Άγγλος Ορθόδοξος Θεολόγος Καθηγητής και Επίσκοπος Διοκλείας [Λονδίνο] Κάλλιστος Γουέαρ γράφει και κηρύττει: ένα αληθινό ανθρώπινο πρόσωπο, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού, είναι: Ελεύθερο, Ευχαριστιακό, Κοινωνικό, και Πνευματικώς – συναισθηματικώς ώριμο.
Η ανάλυση και περαιτέρω ερμηνεία των ανωτέρω τεσσάρων στοιχείων του Προσώπου, θα πάρει πολύν χρόνο και σταματώ ως εδώ. Κατά την σίγουρη ΑΠΟΦΑΤΙΚΉ γνώση της Αλήθειας της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, ο Θεός είναι ΑΠΕΙΡΗ ΑΓΑΠΗ. Τα τρία Πρόσωπα της Τριαδικής Θεότητας [Πατήρ, Υιός και άγιο Πνεύμα] αλληλοπεριχωρούνται μέσω αμοιβαίας κι ακατάπαυστης αγάπης!! Κι από την Ελευθερία, το απόλυτο μέγεθος, δημιουργήθηκε το άπειρο της Αγάπης του Θεού, δηλαδή το έτερο απόλυτο και δίδυμο μέγεθος η ΑΓΑΠΗ που η σύζευξή τους ενώνει όλους τους ανθρώπους, απανταχού της γης, ανεξαρτήτως των όποιων διαφορετικών τους υπαγωγών – καταβολών. Τί να γράψουμε για το “καλούπι του εγωκεντρισμού”, που “σπάει” κι αφήνει χαραμάδες μόνο με την αληθινή, την έμπονη κι αυτοθυσιαστική συμπεριφορά της αγάπης.
Ο μέγας άγιος κι ασκητής Ισαάκ ο Σύρος, κάποτε ρωτήθηκε: “Και τί εστίν Αλήθεια;” κι απάντησε: ” Αίσθησις [όχι συναίσθημα] εν τω Θεώ”, που γεννάται από την εμπειρική σχέση της Τριαδικής Θεότητας με τον άνθρωπο και τα άλλα όντα και δημιουργήματα.
Ο χρόνος πιέζει και οφείλουμε να σταματήσουμε, γιατί είναι ατελείωτα αυτά τα θέματα.
Τα θερμά μας συγχαρητήρια και τις ευχαριστίες μας στην κ. Όρσα Δρετάκη για το μοναδικό, το εξαίρετο άρθρο της που μάς ξάφνιασε τόσο ευχάριστα και εποικοδομικά.
Με εκτίμηση και φιλική αγάπη. Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος ΧΑΝΙΑ
Παρακαλω αντι: ¨εποικοδομικα, διαβαστε το ορθον: εποικοδομιτικα, ευχαριστω Γ.Κ.