Richard Peet, καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας, Εκδοτικός Οίκος Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ
συγγραφέας πολλών βιβλίων
Με το Δ.Ν.Τ. να είναι εξαιρετικά επικίνδυνο με τους δανεισμούς του στις χώρες που έχουν άμεσα την ανάγκη του δανεισμού τους με τους εκμεταλλευτικούς (και όχι τους αναπτυξιακούς) μηχανισμούς του, οι οποίοι τελικά είναι ανεξέλεγκτοι και ζημιώνουν τις οικονομίες που υποτίθεται πως προσπαθούν να τις “σώσουν” βυθίζοντάς τις -όπως την Ελλάδα- στο οικονομικό αδιέξοδο.
Γενικά στο βιβλίο του ο Η.Ρ. εξετάζει με κριτική ματιά τρεις θεσμούς παγκόσμιας διακυβέρνησης, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Τρεις θεσμούς που διαδραματίζουν ρόλους ριζικά διαφορετικούς από εκείνους που είχαν αρχικά συμφωνηθεί στα αντίστοιχα ιδρυτικά καταστατικά τους… και οι τρεις αυτοί θεσμοί διαχειρίζονται μια οικονομία που η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία επιμένει ότι είναι καλύτερα να παραμείνει εσκεμμένα ανεξέλεγκτη. Με αυτή όμως την αντιφατική τοποθέτηση να αφήνει την παγκόσμια διακυβέρνηση ανοίχτηκε ποικιλόμορφη, αλλά και έντονη, κριτική.
Ενώ όμως οι πολιτικές αυτές που συντονίζουν αυτοί οι τρεις διεθνείς θεσμοί με πρωταγωνιστή το Δ.Ν.Τ. επιχειρούν φαινομενικά να διαγράψουν χρέος του τρίτου κόσμου και να οδηγήσουν στον “άμεσο τερματισμό της φτώχειας” με αντίθετο ζημιογόνο αποτέλεσμα. Δηλαδή, τη συμμετοχή σε μια παγκόσμια οικονομία, η οποία μαστίζεται από αφόρητα επίπεδα χρέους και από μια επιδεινούμενη υπερχρέωση και αβεβαιότητα.
Με αποσταθεροποίηση μιας καταρρέουσας ιδεολογικής ηγεμονίας σε καιρούς εντεινόμενης κρίσης. Για να αντιπροτείνονται ορισμένες εναλλακτικές αρχές με στόχο την παγκόσμια δικαιοσύνη ανεξάρτητα αν τώρα, στο για χρόνια βασανιζόμενο “πειραματόζωο” Ελλάδα δίνονται λύσεις καταναγκασμού οι οποίες όμως συνεχίζουν να έχουν μοναδικό σκοπό την εκμετάλλευση την οποία προσπαθούν να τη θωρακίσουν περισσότερο σε κάθε διεθνή συνάντηση των υπερ-εξουσιαστικών ηγεσιών τους που διαχειρίζονται ανελέητα τη ζωή και τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων.
ΟΡΟΙ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ.
Η δανειοδότηση “υπό όρους”, η οποία επιβάλλεται σε κυβερνήσεις που συνήθως βρίσκονται σε απόγνωση, έχει εξελιχθεί στη μέθοδο με την οποία το Δ.Ν.Τ. ρυθμίζει το σύνολο των οικονομικών πολιτικών μιας χώρας. Επομένως, αυτό που αμφισβητείται δεν είναι η χορήγηση του δανείου αυτή καθ’ εαυτή, αλλά οι όροι υπό τους οποίους χορηγείται…
Κυβερνήσεις καλούνται να υιοθετήσουν μια σειρά οικονομικών πολιτικών και προαποφασισμένων οικονομικών μέτρων που βασίζονται στο ότι θεωρεί το Δ.Ν.Τ. ότι θα προωθήσει την οικονομική σταθερότητα, ενισχύοντας την ικανότητα της κυβέρνησης να εξυπηρετεί τα δάνεια, δηλαδή ν’ αποπληρώνει τόκους και δόσεις.
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ Δ.Ν.Τ.
Ομως για ποιον λόγο μεγάλος αριθμός ανθρώπων διαμαρτύρεται για τη χορήγηση δανείων από το Δ.Ν.Τ. που σκοπό έχουν τη σταθερότητα των οικονομιών σε περιόδους κρίσης;
Το Δ.Ν.Τ. αρχικά έγινε για να είναι ένα υπερεθνικό σώμα το οποίο ουσιαστικά θα έκανε δύο πράγματα:
Θα ρύθμιζε τις ισοτιμίες ανταλλαγής νομισμάτων μεταξύ των κρατών – μελών και θα βοηθούσε στη διασφάλιση της διεθνούς σταθερότητας χορηγώντας δάνεια σε περιόδους που τα κράτη – μέλη αντιμετώπιζαν κρίση στο ισοζύγιο πληρωμών.
Παρότι η περιγραφή του σκοπού του παραμένει ουσιαστικά αναλλοίωτη το Δ.Ν.Τ. στην εξέλιξή του πέρασε από μεγάλες αλλαγές συμπεριλαμβανομένων και αρκετών περιπτώσεων όπου οι τύχες του έμοιαζαν να αλλάζουν κατεύθυνση. Οδηγήθηκε σε μια συνολική συσσώρευση εξουσίας και επιρροής.
ΤΟ Δ.Ν.Τ. ΖΗΜΙΟΓΟΝΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Χαρακτηριστικά, οι λειτουργίες του Δ.Ν.Τ. περιγράφονται στο αξιόλογο βιβλίο του Αγγλου καθηγητή Ρίτσαρντ Πικ που εκδόθηκε στα αγγλικά το 2009 και ελληνικά από τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη το 2010. Τίτλος αυτού του βιβλίου (στο οποίο έχω ξανααναφερθεί) είναι “Ανόσια τριάδα” το Δ.Ν.Τ., Η παγκόσμια Τράπεζα και ο Π.Ο.Ε.
Εμείς στο σημερινό μας άρθρο αναφερόμαστε στο Δ.Ν.Τ. -λόγω της δικιάς μας ζημιογόνου οικονομικής κατάστασης που μας έχει δημιουργήσει και εξακολουθεί να δημιουργεί και σε άλλες χώρες που βρέθηκαν και βρίσκονται στην ανάγκη να καταφύγουν σ’ αυτό για την οικονομική τους βοήθεια.
ΟΔΥΝΗΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΙ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟ Δ.Ν.Τ.
Ειδικά στην ελληνική μας περίπτωση η σχέση μας με το Δ.Ν.Τ. αποτέλεσε και αποτελεί μια οδυνηρή πραγματικότητα εναντίον της οποίας στράφηκαν πλείστοι όσοι επιστημονικοί και κοινωνικοί φορείς από την πρώτη “κακή ώρα” της καταφυγής και πρόσδεσης στην εκμεταλλευτική, στην ουσία, δανειστική αλεστική υπερμηχανή του. Για να είναι από τη δεκαετία του 1960 και πέρα σχεδόν ως το 2010, πιθανότατα ο ισχυρότερος χρηματοδοτικός θεσμός στον κόσμο -όπως αναφέρει στο αποκαλυπτικό βιβλίο του ο καθηγητής Richard Peet. Ο οποίος γράφει: «Οι κυβερνήσεις έπρεπε να επαινούν δημοσίως το Δ.Ν.Τ., ενώ κατ’ ιδίαν διαμαρτύρονταν για τις πολιτικές που επέβαλε».
ΣΤΥΓΝΕΣ ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ
Μάλιστα, το Δ.Ν.Τ. ύστερα από τη δεκαετία του 1970, με βάση τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του που εφάρμοζε στην οικονομική δανειστική πολιτική του επέβαλε σταθερά (εμείς, λέμε στυγνά):
• Μείωση δασμών στις εισαγωγές • περιορισμό των θέσεων εργασίας • αύξηση των επιτοκίων • αυστηρά προγράμματα λιτότητας • περιορισμό των κρατικών παροχών • εξάλειψη των επιχορηγήσεων • δημιουργία ανεργίας και εκτεταμένης φτώχειας • περιορισμούς της δυνατότητας του εθνικού κράτους να ελέγξει την καθόλου λειτουργία του δανεισμού που πρωταρχικός σκοπός που επιβάλλει το Δ.Ν.Τ. είναι η διασφάλιση των κερδών των δανειστών.
ΟΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΟΥΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ
Τα ενδιαφέροντα περιεχόμενα του βιβλίου του καθηγητή R.P. είναι:
Πρόλογος
1) Παγκοσμιότητα και νεοφιλελευθερισμός, 2) Μπρέτον Γουντς: Η εμφάνιση ενός παγκόσμιου οικονομικού καθεστώτος, 3) Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, 4) Η παγκόσμια Τράπεζα, 5) Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, 6) Ο Παγκόσμιος χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός και η κρίση της διακυβέρνησης.
Αλλα σ’ αυτή την κρίση, παρά τις multi colour τελετουργίες των θεσμών των νέων αποικιοκρατικών μηχανισμών έχουμε οδηγηθεί στη σύγχρονη, εντεινόμενη κρίση της νεοφιλελεύθερης παγκόσμιας διακυβέρνησης του κόσμου.
Δ.Ν.Τ. ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΟΣΗΣ ΤΡΙΑΔΑΣ
Στις Συνόδους των G7, των G8, των G18 και των G20, των ευρωκρατικών συνόδων (που εξαρτώνται από τις προηγούμενες) να επιβάλλουν τις νέες συνθήκες απανθρωπισμού, με συμπράκτη – πρωταγωνιστικό και εκβιαστικό το Δ.Ν.Τ.
Για να αναφέρεται στο βιβλίο “Ανόσια Τριάδα” ότι στην περίοδο της μετά την κατάρρευση της σοβιετικής αυτοκρατορίας (σελ. 137-138) ότι: «όλες οι χώρες που έχουν προσφύγει στο Δ.Ν.Τ. είναι αναπτυσσόμενες χώρες που διέρχονται τη μετακομμουνιστική μεταβατική φάση ή είναι χώρες “αναδυόμενων αγορών” (μεσαίων εισοδημάτων) που ανακάμπτουν από οικονομικές κρίσεις αν και οι χώρες μεσαίων εισοδημάτων έχουν φανεί εξαιρετικά διστακτικές να δανειστούν από το Δ.Ν.Τ.».
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ.
Εν τούτοις το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο «δε θεωρεί ότι είναι υπηρεσία πηγής ή αναπτυξιακή τράπεζα». Βασικά σε όλες τις σελίδες του βιβλίου του για το Δ.Ν.Τ. (Κεφ. 3) σελ. 124-232 ο συγγραφέας περιγράφει αναλυτικά όλες τις λειτουργίες και τις δυσλειτουργίες του Δ.Ν.Τ. ως οργάνου – μηχανισμού της δυτικής – οικονομικής εφαρμογής δανεισμού και εξάρτησης των δανειζόμενων χωρών σε όλο τον πλανήτη. Με προέχουσα την εκμετάλλευση της νεοφιλελεύθερης οικονομίας που μάχεται καταστροφικά την κοινωνική ευθύνη. Μια ευθύνη τόσο αναγκαία την έλλειψη της οποίας βιώνει τώρα και 7 χρόνια η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός όπως βιώνουν και άλλες χώρες στον κόσμο.
ΕΛΛΑΔΑ: ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΟΜΕΝΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ
Ομως η Ελλάδα έγινε σε διεθνή κλίμακα το “αποδοκιμαζόμενο” πειραματόζωο όπως το δημιούργησε ο οικονομιστικός -έως θανάτου- κερδοσκοπισμός μέσα στο πλαίσιο της νέας τάξης πραγμάτων για να κερδίζουν ισχυρές και ανίσχυρες εξουσιαστικές όμως οικονομίες και δυνάμεις του σύγχρονου κόσμου. Με πρώτη την Αμερική που κατευθύνει και το Δ.Ν.Τ. ως ο μεγαλύτερος μέτοχος και επικυρίαρχός του.
Οπως γράφει όμως ο καθηγητής Richard Peet στις τελευταίες σελίδες του κεφαλαίου 3 για το Δ.Ν.Τ. με τίτλο “Παρακμή και πτώση του Δ.Ν.Τ.” επισημαίνει την κρίση των απόλυτα εκμεταλλευτικών του μεθόδων οι οποίες πρέπει να αναθεωρηθούν…
ΟΜΩΣ Ο ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΤΟ Δ.Ν.Τ.
Αυτή η κρίσιμη προοπτική διαφαίνεται από τα γραφόμενα στο τελευταίο μέρος του κεφαλαίου 3 για το Δ.Ν.Τ. του Richard Peet. Παραθέτουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα.
1. Οι χώρες του τρίτου κόσμου απεχθάνονται την τάση του Δ.Ν.Τ. να τους λέει τι να πράξουν με τις οικονομίες του.
2. Καθώς η οικονομική λαίλαπα επεκτεινόταν στη Ρωσία και τη Βραζιλία, το Δ.Ν.Τ. έκανε την εμφάνισή του με δάνεια πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων… Ομως αυτές οι εποχές ανήκουν στο παρελθόν.
3. Το Δ.Ν.Τ. εξακολουθεί να ασκεί ισχυρή επιρροή σε φτωχές ζώνες του πλανήτη.
4. Οι πλέον οξείς επικριτές του Δ.Ν.Τ. είναι κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής που έχουν αποκαλέσει το Δ.Ν.Τ. και την Παγκόσμια Τράπεζα όργανα της αυτοκρατορίας.
5) Ο Ισημερινός όμως προχώρησε στην πρόωρη αποπληρωμή του δανείου του στο Δ.Ν.Τ. δηλώνοντας: Δεν θέλουμε να έχουμε καμία άλλη επικοινωνία μαζί σας…
