Το νοµοσχέδιο για την πανεπιστηµιακή εκπαίδευση µε την ίδρυση “ιδιωτικών µη κερδοσκοπικών πανεπιστηµίων”, τι προκαλεί στη χώρα µας, “µεταρρύθµιση” ή “αντιµεταρρύθµιση”; Ερωτάται αν τα υπό ίδρυσιν ξένα πανεπιστήµια ταιριάζουν µε τις πνευµατικές λειτουργίες των ελληνικών ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυµάτων. ∆εν πιστεύεται ότι συντελούν στην κοινωνική ανάπτυξη. Αξιολογούνται ως αντιαναπτυξιακά ιδρύµατα που αµβλύνουν τις κοινωνικές ανισότητες.
Πανεπιστηµιακοί και άλλοι πιστεύουν ότι αυτή η θεσµοθέτηση δεν προσφέρει αναπτυξιακό έργο και ότι θα επιφέρει στην ελληνική κοινωνία “µορφωτική στρέβλωση”. ∆ιαφαίνεται επιχειρηµατική κίνηση “ανωτατοποίησης των κολεγίων”. Σηµατοδοτείται η υποβάθµιση των ∆ηµόσιων Πανεπιστηµίων, η υπονόµευση των οποίων έχει αρχίσει από χρόνια µε την υποχρηµατοδότηση τους. Επιπλέον αυτά τα πανεπιστήµια θα χρηµατοδοτούνται από διάφορες επιδοτήσεις, ίσως και από τον προϋπολογισµό, που αν τα ποσά αυτά διετίθεντο για τα ελληνικά, θα γινόντουσαν υπερπανεπιστήµια του κόσµου.
Το νοµοσχέδιο των 220 άρθρων δεν ενισχύει την ανώτατη εκπαίδευση και δεν ωφελεί, πριν λυθούν τα σοβαρά προβλήµατα που υπάρχουν στα ελληνικά πανεπιστήµια µε χρόνιες αγκυλώσεις. Η πρόταση της αντιπολίτευσης να αποσυρθεί το νοµοσχέδιο ως αντισυνταγµατικό απορρίφθηκε από την κυβέρνηση, η οποία αλλιώς µεταφράζει τη λέξη “απαγορεύεται”. Το Σύνταγµα, άρθρο 16 παρ. 2 λέει ότι: «η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους» και παρ. 5 ότι: «η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται».
Γιατί δεν γίνεται πρώτα αναθεώρηση του συντάγµατος τροποποιώντας αυτό το άρθρο και µετά να έχουµε νοµοθέτηση; Με τη λέξη “µε κερδοσκοπικό” µπαίνει απ’ το παράθυρο η “νοµιµότητα”, η δε αντισυνταγµατικότητα, η οποία δεν αναγνωρίζεται τώρα απ’ την κυβερνητική πλειοψηφία, µπορεί να κριθεί απ’ το ευρωπαϊκό δικαστήριο.
Ποια η ποιότητα των αναβαθµισµένων κολεγίων, που θα λειτουργούν ως πανεπιστήµια και θα αγωνίζονται στην εκπαίδευση τα ∆ηµόσια; Στην Αλεξανδρούπολη έχουν δροµολογηθεί οι διαδικασίες να ανοίξουν παραρτήµατα δύο τουρκικών πανεπιστηµιακών ιδρυµάτων µε ό,τι τούτο συνεπάγεται.
Σ’ αυτήν τη νοµοθετική πρωτοβουλία διαφαίνεται µια επιχειρηµατική κίνηση δίχως ωφελήµατα για το κοινωνικό σύνολο, αλλά θώπευση για τους φοιτητές των πλουσίων οικογενειών. Για ποιο λόγο κόπηκαν σε 3 χρόνια 40.000 περίπου θέσεις φοιτητών στα πανεπιστήµια λόγω χαµηλής βάσεως; Καταργήθηκαν 37 πανεπιστηµιακά τµήµατα λόγω στελέχωσης, υποχρηµατοδότησης, υποδοµών και φοιτητικής µέριµνας. Στερήθηκε η δυνατότητα των νέων να εγγράφονται στα ελληνικά πανεπιστήµια και χρησιµοποιούνται τώρα ως δικαιολογίες τα προβλήµατα, που σκοπίµως δηµιουργήθηκαν.
Η διαµόρφωση της προσωπικότητας, η διαπαιδαγώγηση και η διάπλαση του χαρακτήρα και του ήθους των φοιτητών στα αναβαθµισµένα κολέγια ως πανεπιστήµια, ενδεχοµένως να εκτρέψουν σε άλλες ατραπούς την κουλτούρα της ελληνοµάθειας και του ελληνικού πολιτισµού.
Αξιότιμε κύριε, επιτρέψτε μου ένα σχόλιο , βγαλμένο μέσα από την χειροπιαστή εμπειρία μου ως περιπλανώμενος επί πολλές δεκαετίες σε διάφορες χώρες, σχετικά σε όσα γράφετε για το νέο νόμο που αφορά στα ΑΕΙ της πατρίδας μας. Σε όσους βροντάει η τσέπη τους (επιτρέψτε μου την έκφραση) δεν δίνουν δεκάρα για την ίδρυση των όποιων νέων πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Αυτοί θα στείλουν τα παιδιά τους στα πασίγνωστα πανεπιστήμια του εξωτερικού , όπου εκτός από ένα πτυχίο παγκοσμίου κύρους, την άριστη χρήση 2-3 ξένων γλωσσών , θα αποκτήσουν γνωριμίες και σχέσεις με πρόσωπα που αύριο-μεθαύριο θα παίρνουν αποφάσεις για τα σημαντικά θέματα στον πλανήτη. Το μπάχαλο , το ρημαδιό , οι καταλήψεις, οι μολότωφ , και η διάλυση των υποδομών των ΑΕΙ της χώρας απλά τους διευκολύνει, διότι μειώνει τον εσωτερικό ανταγωνισμό που θα αντιμετωπίσουν . Τα όσα έζησε και ζει η πατρίδα μας στους δρόμους και στα ΑΕΙ απλώς τους κάνουν να ανθυπομειδιούν στο μότο μπράβο παιδιά ρημάξτε τα όλα, τι μας νοιάζει εμάς, “φούρνος να μην καπνίσει” …..Το αν η χώρα μας πρέπει να παριστάνει την “Κούβα της Μεσογείου” (για να θυμηθούμε μια παλαιότερη έκφραση, μιας και μόνο η Κούβα απέμεινε σ΄αυτό το καθεστώς) μέσα στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ , είναι ένα άλλης τάξεως ερώτημα που απαιτεί μία σύγχρονη απάντηση. Μπορεί στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης εμείς να θέλουμε να αναστήσουμε το γνωστό ήρωα του Μιχαήλ Θερβάντες ;…..Με εκτίμηση