Ανταγωνισμοί στην περιοχή

Κύριε διευθυντά,
μέσα στο δάσος της όξυνσης των ανταγωνισμών για τα κέρδη, το δέντρο της τουρκικής επιθετικότητας αναπτύσσεται με ορατό τον κίνδυνο θερμού επεισοδίου στην περιοχή μας.
Είναι ανάγκη να επισημάνουμε κάποιες παραμέτρους σημαντικές:
1) Η ελληνική άρχουσα τάξη δεν είναι άμοιρη ευθυνών γι αυτή την κατάσταση.
2) Δεν βάζεις τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα.
Για το πρώτο: η ελληνική άρχουσα τάξη έχει συνυπογράψει στο ΝΑΤΟ υπέρ της Τουρκίας για την εισβολή της στη Συρία. Σαν μέλος του ΝΑΤΟ έχει ευθύνη που το ΝΑΤΟ διά του γραμματέα του στηρίζει το δοτό πρωθυπουργό της Λιβύης Σάρατζ ο οποίος έχει υπογράψει με τον εκπρόσωπο της άρχουσας τάξης της Τουρκίας Ερντογάν, το ανυπόστατο τουρκολιβυκό σύμφωνο, το οποίο δεν καταδικάζουν οι ΗΠΑ-σύμμαχός τους. Εχει υπογράψει και άλλες συμφωνίες, π.χ της Μαδρίτης κ.λπ., που δίνουν αέρα στα πανιά της επιθετικότητας της Τουρκίας. Συμμετέχει σε επιθετικούς πολέμους (και αποστολές στρατευμάτων εκτός συνόρων) και διά μέσου των αμερικανονατοϊκών βάσεων οι οποίοι προκαλούν και αλλαγές συνόρων όπως στην πρώην Γιουγκοσλαβία και τη δημιουργία προτεκτοράτων, δηλαδή «Οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν». Τα σύνορα καθορίζονται από συνθήκες, όταν συμμετέχεις στην αλλαγή τους ενθαρρύνεις τον καθένα να μην υπολογίζει τις συνθήκες, πχ συνθήκη της Λοζάνης. Με των λαών το αίμα τα σύνορα αλλάζουν, επομένως το να βάζεις τον λύκο -το ΝΑΤΟ- να φυλάει τα πρόβατα (τους λαούς) είναι συνενοχή στο έγκλημα.
Και τέλος, όταν υπερισχύει το δίκιο του ισχυρού και όχι το υπάρχον σήμερα διεθνές δίκαιο τότε ανοίγει ο ασκός του Αιόλου με θύματα τους λαούς.
Καπριδάκης Νίκος
Αρμένοι Αποκορώνου