Αντάντ τότε, τρόικα τώρα

Οι Ευρωπαίοι ενδιαφέρονται σοβαρά (!) για το καλό μας μ’ αυτά που μας κάνουν. Εμείς δεν καταλαβαίνουμε την αγάπη τους. Αλίμονο σ’ όποιον στηρίζεται στην αγάπη των άλλων! Την ιστορία την αφήνουμε πίσω. Δεν τη διαβάζουμε ή αν της ρίξουμε καμιά ματιά την ξεχνάμε. Οι σύμμαχοί μας ανέκαθεν μας φρόντιζαν, μας σκέπτονταν και στέκονταν στο πλευρό μας αφιλοκερδώς (!)
Κατ’ επανάληψη η οικονομική και η πολιτική κρίση απείλησαν την Ελλάδα. Οπως τώρα προστάτης μας είναι η τρόικα, έτσι και το 1916, είμαστε υπό την “εποπτεία” της Αντάντ, των τριών εγγυητριών δυνάμεων Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας. Τελεσίγραφο έστειλαν τώρα οι τροϊκανοί εξ επτά σελίδων, τελεσίγραφο ήταν και η “διακοίνωση” των τριών της Αντάντ. Επισφαλής ήταν τότε η κυβέρνηση Σκουλούδη, που κατεκρίνετο ότι δεν τηρούσε τις αναληφθείσες υποχρεώσεις της ως προς την έξοδό της στον πόλεμο, επισφαλής είναι και σήμερα η κυβέρνηση Τσίπρα, διότι δεν δέχθηκε, «δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις» των ισχυρών. Οι λεγόμενες σήμερα “πιέσεις” γινόντουσαν και τότε.
Απαιτούσαν να παραιτηθεί η κυβέρνηση και να αντικατασταθεί υπό υπηρεσιακή, γιατί αλλιώς θα έκαναν απόβαση στο Φάληρο. Είχαν τον βασιλιά Κων/νο, που έπαυε και διόριζε κυβερνήσεις. Και τότε το Σύνταγμα παραβιάστηκε, διότι «αι δυνάμεις, αίτινες ηλευθέρωσαν την Ελλάδα εκ του ξενικού ζυγού», ζητούσαν με τελεσίγραφο την αντικατάσταση της κυβέρνησης με υπηρεσιακή. Υπήρχε και τότε οικονομική κρίση που απείλησε τη χώρα. Επεβλήθη γενική φορολογία, παρουσιάστηκε έλλειψη επισιτισμού, έγινε δέσμευση ψωμιού και ζάχαρης, καθιερώθηκε δελτίο και απαγορεύθηκε η εξαγωγή τροφίμων.
«Κατ’ εντολήν των κυβερνήσεών των, οι υπογεγραμμένοι πρέσβεις της Μ. Βρετανίας (Έλλιοτ), Γαλλίας (Γκυγεμέν) και Ρωσίας (Νζεμίντωφ), αντιπρόσωποι των εγγυητριών της Ελλάδος Δυνάμεων, έχουν την τιμήν, να προβούν στην Ελ. Κυβέρνηση εις την ακόλουθον δήλωσιν… ότι έχουν αιτίας υπονοιών ότι η στάσις απέναντί των δεν είναι σύμφωνος προς τα αναληφθείσας υπ’ αυτάς υποχρεώσεις… Τότε παραιτήθηκε η κυβέρνηση Σκουλούδη, ανέλαβε ο Αλεξ. Ζαΐμης, που κράτησε 2 1/2 μήνες. Τον αντικατέστησε ο Δημητρακόπουλος, δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση και η εντολή πήγε στα χέρια του Ν. Καλογερόπουλου, βουλευτή Ευβοίας, που γρήγορα έπεσε και τελικά ορκίστηκε πρωθυπουργός ο Σπύρος Λάμπρου. Ηταν τότε, που ο Βενιζέλος νίκησε στην αναπληρωματική εκλογή της Μυτιλήνης, ανέβηκε στη Θεσ/νίκη, έγινε πρόεδρος προσωρινής κυβέρνησης με τον Εμ. Ζυμβρακάκη και τον Ν. Πολίτη και είχαμε μια χώρα με δύο κυβερνήσεις σαν δύο κράτη αντίπαλα. Τώρα είχαμε την κυβέρνηση Παπανδρέου, τον αντικατέστησε ο Παπαδήμας, ήρθε ο Πικραμμένος, μετά η τρικομματική Σαμαρά, που έγινε δικομματική και τέλος του Τσίπρα – Καμμένου να υφίσταται την ασφυκτική πίεση της τρόικας. Οπως παρεβιάζετο το Σύνταγμα τότε, το ίδιο συνέβη και τώρα με την υπογραφή της δανειακής σύμβασης.
Τα μέλη της Αντάντ τελείωναν με το τελεσίγραφό τους: «Εμπνεόμεναι εκ πνεύματος ευμενεστάτου και φιλικοτάτου προς την Ελλάδα, αλλά αποφασισμέναι να επιτυχώσιν ασυζητητί και αμελητί την εφαρμογήν των απαραιτήτων τούτων μέτρων, αι εγγυήτριαι Δυνάμεις δεν δύνανται παρά να επαφήσωσιν εις την Ελληνικήν κυβέρνησιν, ολόκληρον την ευθύνην των γεγονότων τα οποία θα επακολουθήσωσιν, εάν αι δίκαιαι αυτών αξιώσεις δεν εγίνονται αμέσως αποδεκταί». Εν Αθήναις 8 – 21 Ιουνίου 1916. Οι πρέσβεις…
Σε τι διαφέρει το “μπουγιουρντί” των προστάτιδων Δυνάμεων με τα όσα διαμείβονται σήμερα μεταξύ Γιούνκερ, Σόιμπλε, Ντράγκι και Ελλήνων και με όσα γράφονται στο “τελεσίγραφο” των 7 σελίδων; Τότε είχαμε τους Βασιλικούς και τους Βενιζελικούς, τώρα έχουμε τους μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Και τότε και τώρα είμαστε ορφανοί από φίλους. Τη φιλία την εμπόδιζε η εσωτερική διαμάχη. Ο ανελέητος εχθρός των Ελλήνων, ο εαυτός των!