Κύριε Ανδριανάκη,
στην απάντησή σας στα “Χανιώτικα Νέα” 01.12.20, αναφορικά με όσα είχαμε υποστηρίξει στην επιστολή μας στην Εφημερίδα ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ της 27.11.2020,οφείλουμε μία απάντηση για να μπουν τα πράγματα στη θέση των.
Δεν είναι των χαρακτήρων μας να γινόμαστε πρωταγωνιστές ανακοινώνοντας με κάθε τρόπο αυτό που κάνομε, όπως δυστυχώς βλέπομε να γίνεται τον τελευταίο καιρό στα Χανιά.
Αφού λοιπόν είμαστε Γκαλαγκαδιανοί και πονούμε τον τόπο μας, όπως και εσείς πονάτε τον Αποκόρωνα, σας ξεκαθαρίζομε ότι με τον αγώνα στον οποίο έχομε αποδυθεί, δεν προσδοκούμε οφέλη κάθε είδους και όχι “Business as usual” όπως κάποι νέοι ταγοί τελευταία επιχειρούν!!
Θα μας επιστρέψετε όμως να θέλομε το καλό του χωριού και της Ενορίας μας και για το ζήτημα αυτό συμβιβασμοί δεν χωράνε.
2. Κύριε Ανδριανάκη,
παρά το ότι ξέροντας την ιστορία σας, τις σπουδές σας και γενικά την επιστημονική σας εξέλιξη, δεν τολμούμε να σας διορθώσομε στα θέματα της Αρχαιολογίας, θα μας επιτρέψετε, μια και είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και ενεργά μέλη της Εκκλησίας μας, να σας πούμε ότι τα έχοντα σχέση με τους κανονισμούς της, δεν τα «γράψατε καλά».
Τοπική Εκκλησία κύριε Ανδριανάκη, εμείς ξέρομε ότι σύμφωνα με το άρθρο 3 του Κανονισμού περί Ιερών Ναών και Ενοριών, είναι «η Ενορία ως βασική μονάδα οργανώσεως του Εκκλησιαστικού Βίου που έχει τοπική περιφέρεια». Βέβαια και στην βασική αυτή μονάδα , επικεφαλής σε δεύτερο στάδιο τελικά (μετά τον Πρόεδρο του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου) είναι ο αρμόδιος Μητροπολίτης, όμως το γεγονός αυτό, δεν στερεί από την Ενορία την ιδιότητα της τοπικής Εκκλησίας.
Είμαστε λοιπόν μέλη της τοπικής Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας της Ενορίας Παζινού και σαν τέτοια αγωνιζόμαστε.
Και βέβαια επικεφαλής μας είναι ο Σεβασμιώτατος Κυδωνίας και Αποκορώνου κ.κ. Δαμασκηνός, τον οποίο ουδέποτε παύσαμε να σεβόμαστε ως πνευματικό μας πατέρα.
Όμως επειδή ακριβώς κατά τους κανόνες της θρησκείας μας «ουδείς άνθρωπος αλάθητος», είχαμε και έχομε το θάρρος να πούμε ότι ο Σεβασμιώτατος στο ζήτημα της κυριότητας επί του πρώην Μετοχίου του Αγίου Ιωάννη Ελεήμονα, στο χωριό μας, έκανε λάθος.
Ίσως το λάθος αυτό να προήλθε από σκόπιμα ανακριβή ενημέρωσή του από τρίτους ή και από το ότι λόγω παρόδου του χρόνου και πολλών ασχολιών, δεν διατήρησε στη μνήμη Του τώρα, τώρα τα όσα αναγράφουν τα επίσημα βιβλία της Μονής. στην οποία εγκαταβίωσε και αυτά της επίσημης Πολιτείας
Επειδή όμως η με βάση το σφάλμα αυτό ανακριβής τοποθέτησή Του πάνω στο ζήτημα της κυριότητας του πρώην Μετοχίου, εγκυμονούσε κινδύνους για την τύχη του ως άνω πρώην μετοχίου, πήραμε την πρωτοβουλία, σεβόμενοι τα όσα το άρθρο 7 του παραπάνω κανονισμού αλλά και οι Εκκλησιαστικοί κανόνες ορίζουν, να αντιδράσομε ειρηνικά, υποστηρίζοντας την αλήθεια για την οποία θυσιάστηκε ο Χριστός μας και την οποία οι κληρικοί οποιασδήποτε βαθμίδας της θρησκείας μας είναι υποχρεωμένοι να σέβονται, διαπράττοντες σε αντίθετη περίπτωση βαρύτατο εκκλησιαστικό αδίκημα.
Η κίνησή μας αυτή, σύμφωνα με όσα είχαν υποστηριχθεί πριν από την σχολιαζόμενη απάντηση σας κύριε Ανδριανάκη, θεωρήσαμε ότι μας ενέτασσε από κάποιους στην χωρεία των Μουσουλμάνων.
Ευτυχώς σύμφωνα με όσα αναρτήσατε στο διαδίκτυο, φαίνεται ότι εξακολουθούμε να είμαστε Χριστιανοί, πλην όμως επειδή τολμήσαμε να αμφισβητήσομε τα όσα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας από κοινού με τον Τιτουλάριο Επίσκοπο ανέφεραν με επιστολή και από τηλεοράσεως όσον αφορά την κυριότητα του πρώην Μετοχίου, αντιλαμβανόμαστε ότι κινδυνεύει να μας κολλήσει η ρετσινιά του «σχιματικού».
Καλό και αυτό.
3. Κύριε Ανδριανάκη, από την έντεχνη διατύπωση του κειμένου σας, αντιληφθήκαμε ότι πλέον παύσατε να υποστηρίζετε ότι το πρώην Μετόχιο, ανήκει σήμερα στη Μονή της Αγίας Τριάδας.
Σήμερα ισχυρίζεσθε ότι ο νόμος για την παραχώρηση μοναστηριακών μετοχιών η οποία παραχώρηση -μέχρι πρότινος ισχυριζόμαστε ότι δεν μπορούσε να έχει υπάρξει), μπορεί να ήταν κοινωνικά χρήσιμο, όμως τα ίδια τα μετόχια, πλήρωσαν ακριβό τίμημα από την εγκατάλειψη και την κακή και ιδιοτελή χρήση. Άρα πλέον και κατά τη γνώμη σας, υπήρξε (και υπάρχει) αυτός ο νόμος που ξεκαθαρίζει σε ποιον ανήκει σήμερα το πρώην μετόχι του Ελεήμονα.
Τώρα για την πικρία που εκφράζετε, όσον αφορά την εφαρμογή του συγκεκριμένου νόμου, ερωτούμε: Μετόχια που με τους ίδιους νόμους, παρέμειναν στην κυριότητα των μονών της περιοχής μας, είχαν καλύτερη τύχη;
Η αλήθεια είναι ότι τα τρία που αναφέρετε (Αγίου Γεωργίου Καρύδι – Άη Κυρ-Γιάννη στον Αλικιανό και Αγίας Κυριακής στο Βαρύπετρο) κρατήθηκαν με την βοήθεια της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και άλλων φορέων.
Ερωτούμε: δεν μπορούσε να γίνει το ίδιο και για τον Ελεήμονα;
Απαντούμε: Ναί, αν είχε εκδηλώσει ανάλογο και γι’ αυτόν ενδιαφέρον η τοπική Αρχαιολογική Υπηρεσία που είναι κατά τον νόμο αρμόδια για την προστασία των μνημείων.
Μπορείτε να μας πείτε κύριε Ανδριανάκη, γιατί η υπηρεσία στην οποία υπήρξατε τόσα χρόνια προϊστάμενος, αν και έβλεπε την κακή εξέλιξη του μνημείου του Ελεήμονα, δεν έδειξε το ίδιο ενδιαφέρον; Και ποιοι αντέδρασαν σε προτάσεις αξιοποίησης;
4. Kάνετε λάθος κύριε Ανδριανάκη, γράφοντας ότι οι περιουσίες των Μετοχιών Του Αγίου Γεωργίου στα Νεροκούρου και του Αγίου Ελευθερίου στις Μουρνιές, που με τον νόμο περί Εφεδρικών Ταμείων δεν διατηρήθηκαν στην κυριότητα των Μονών στις οποίες παλιά ανήκαν, λεηλατήθηκαν.
Δεν λεηλατήθηκαν γιατί δεν μπορεί να λεηλατηθεί καμιά τέτοια περιουσία.
Αρκεί αυτοί που έχουν την ευθύνη τους να ενεργούν κάθε φορά, όπως ορίζει ο νόμος.
Τα περί αρχιτεχνίτου Φανουρίου Λουπάκη, που σας βεβαίωσε ότι για την αποκατάσταση του Ελεήμονα είχε αναμειχθεί το 1971 και η Μονή της Αγίας Τριάδας, είναι αληθή. Η ανάμειξη αυτή όπως αναφέρθηκε από τηλεοράσεως από συντοπίτη μας Ιερέα, ήταν να πηγαίνουν φαγητό από το συσσίτιο της Εκκλησιαστικής Σχολής. Τέτοιο φαγητό όμως και μάλιστα με γλέντια, είχαν την πρωτοβουλία να κάνουν συστηματικά και όλοι οι Γκαλαγκαδιανοί. Αυτό σημαίνει ότι το Μετόχι ανήκε το 1971 στην Μονή ή σε αυτούς;
5. Καλά κάνετε κύριε Ανδριανάκη και γράφετε ότι το Μετόχι ανήκε ανέκαθεν στη Μονή της Αγίας Τριάδος. Το ζήτημα είναι μέχρι πού φθάνει το «ανέκαθεν». Καλό είναι να το ξεκαθαρίσετε για να μην βρεθούν ορισμένοι να σας κατηγορήσουν ότι δεν λέτε την αλήθεια, αν και πλέον την γνωρίζετε.
6. Λίγο πριν ολοκληρώσετε την επιστολή σας κύριε Ανδριανάκη, γράφετε ότι η Μονή θέλει και μπορεί να επεκταθεί με ανάλογο τρόπο και σε ξεχασμένα μετόχια που έχουν τον χαρακτήρα του μνημείου, αναδεικνύοντας έτσι την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά.
Σας ρωτούμε: η φράση «επέκταση με ανάλογο τρόπο» υπονοεί τον τρόπο που αποτολμήθηκε για το περιουσιακό στοιχείο της Ενορίας μας, δηλαδή του Ελεήμονα;
Σας παρακαλούμε να το ξεκαθαρίσετε για να δούμε τι συμβαίνει αναφορικά με τις υποχρεώσεις των κάθε βαθμού κληρικών, απέναντι στους νόμους του κράτους.
Γιατί ασφαλώς πλέον έχετε πεισθεί, ότι κάποια από τα κατά τη γνώμη σας ξεχασμένα μετόχια του Ακρωτηρίου, δεν ανήκουν από το 1925 στην Μονή της Αγίας Τριάδας αλλά σε άλλους και αυτοί έχουν τον λόγο για το πώς θα συντηρηθούν.
Επίλογος:
Κάνατε τον κόπο κύριε Ανδριανάκη να διαβάσετε τον νόμο όσον αφορά το ζήτημα του ποια τύχη από άποψη κυριότητας θα έχει το πρώην Μετόχι του Ελεήμονα αν φύγει από τα χέρια της Ενορίας μας. Αυτό ξέρετε κάποιοι το καραδοκούν εναγωνίως και με δεδομένο αυτό, έχει αρχίσει να «συννεφιάζει ο ουρανός» γύρω από το γιατί ξεκίνησε τώρα η όλη ιστορία.
Νομίζομε ότι και εσείς αλλά και οι άλλοι που ανακίνησαν το όλο ζήτημα για τη συντήρηση του Ελεήμονα, «θα αλλάξουν γραμμή πλεύσης», αφού όπως ξέρουμε και εσείς αλλά και εκείνοι, αγωνιζόσαστε για το καλό της Εκκλησίας μας.
Υψηλάνθη Μυλωνάκη, Στέλιος Μυλωνάκης, Γεωργία Μυλωνάκη, Αννα Μυλωνάκη,
Γιάννης Τζομπανάκης, Ευάγγελος Τζομπανάκης, Αργυρώ Τζομπανάκη, Ελευθερία Τσικουράκη, Καλφάκης Ευστράτιος, Μαρία Καλφάκη, Κισσαμιτάκη Μαρία, Καλφάκης Μανώλης, Πλανάκης Μιχάλης, Τσιραντωνάκη Μαρία, Ορνεράκης Κωνσταντίνος, Καλογεράκης Ελευθέριος, Μυλωνάκης Γεώργιος, Αλευράκη Γεωργία, Καλφάκη
Ελευθερία, Αλιφιεράκης Ιωάννης, Αλιφιεράκης Γεώργιος, Τζομπανάκη Σοφία, Αλιφιεράκη Στεφανία, Παπαπουτσάκης Γιάννης
