Ανταύγειες φωτός

Η «Λογοτεχνική  Παρέα Χανίων… Συνιστά μια παρέα πνευματική, φιλική, ανθρώπινη, που σκοπό έχει την πνευματική προαγωγή των μελών που την απαρτίζουν».
Τα παραπάνω αναφέρονται στο «Προλογικό Σημείωμα» του συλλογικού τόμου των 223 σελίδων με τον τίτλο «Ανταύγειες Φωτός».
Στον τόμο περιλαμβάνονται κείμενα 16 συμπολιτών μας, καταξιωμένων ανθρώπων, που σχεδόν όλους τους έχουμε γνωρίσει και από άλλα τους δημοσιεύματα. Αναφέρω τα ονοματεπώνυμά τους, αλφαβητικά: Βογιατζάκη – Ντούζα Μαρία, Γαβριλάκης Γιάννης, Γκίκα Μαρία, Γρυφάκη Μαρία, Κατσιφαράκη Ελευθερία, Κουμή Ροδάνθη, Κουτρούλη – Σκαμνάκη Μαίρη, Μαλαξιανάκης Γιάννης (Εννιαχωριανός), Μόρφη Φιλιώ, παπα-Αποστόλης Διαμαντούδης, Πολυράκης Γιάννης (ο επιμελητής της ύλης), Πολυράκη Ηλέκτρα, Τριποδάκης  Νίκος, Τυραϊδής Δημήτρης, Χαραλάμπους  Φρόσω και Χιωτάκης Σήφης.
Τα κείμενα (πεζά και ποιητικά) καταχωρίζονται κατ’ αλφαβητική σειρά των επιθέτων των δημιουργών τους. Προηγείται σύντομο βιογραφικό και μικρή φωτογραφία, που φέρνει πιο κοντά τον αναγνώστη με τον συγγραφέα.
Με ενδιαφέρον έσκυψα στις σελίδες του Βιβλίου. Διάβασα ποιήματα και πεζά, άλλα  παραδοσιακά και άλλα σύγχρονα, μερικά γραμμένα στην Κρητική ντοπιολαλιά μας, που όλα τους αποτελούν όχι απλά «ανταύγειες φωτός», αλλά φως, ναι φως, ελληνικό, χανιώτικο, πνευματικό, που βγήκε από το μεράκι, την αγάπη  και την έμπνευση των δημιουργών του.
Έχω μια ιδιαίτερη εκτίμηση στις συλλογικές προσπάθειες. Στην εποχή μας μάλιστα, που όλοι μας έχομε γίνει ατομιστές, το να  ενώνουν κάποιοι συνάνθρωποί μας τις δυνάμεις τους και να δίδουν το περίσσευμα της καρδιάς τους σε όλους εμάς είναι ιδιαίτερα επαινετό. Γι’ αυτό και αξίζουν πολλά και θερμά συγχαρητήρια.
Σ’ ένα συλλογικό τόμο φυσικό είναι ότι απουσιάζει η ομοιομορφία, ότι ο αναγνώστης μεταπηδά από το ένα κείμενο στο άλλο, από τον ένα τρόπο γραφής στον άλλο  ή ότι μεταφέρεται από τη μιαν εποχή στην άλλη ανάλογα με το θέμα, αλλά εμένα αυτό ακριβώς μου αρέσει: Η ποικιλία και η ομορφιά που υπάρχουν στις σελίδες, με δυο λόγια η ευχαρίστηση που προσφέρει η εναλλαγή στον αναγνώστη.
Μου είναι δύσκολο, λόγω του περιορισμένου χώρου της στήλης, να αναφερθώ ξεχωριστά σε καθέναν από τους 16 συνεργάτες αυτής της αξιόλογης συλλογικής προσπάθειας. Θα τους αδικούσα. Μα πώς να μην πω ότι στις σελίδες του βιβλίου υπάρχουν στοιχεία από  την Κρητική μας παράδοση, ο προβληματισμός για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, οι ομορφιές του τόπου μας, η νοσταλγία για κάποιες αξίες που χάνονται, με δυο λόγια πώς να μην πω ότι οι ευαίσθητοι συγγραφείς αποτύπωσαν σε έμμετρο λόγο (ποιήματα, μαντινάδες, νεοριζίτικα) ή σε πεζό (δοκίμια, διηγήματα, περιστατικά από τη ζωή του τόπου μας και του λαού μας), την ευαισθησία, την αγωνία μα και την ελπίδα τους για κάτι καλύτερο;
Προσωπικά ιδιαίτερα μου άρεσαν τα κείμενα που είναι γραμμένα στην Κρητική ντοπιολαλιά μας, που την αφήσαμε και κάθε μέρα χάνεται…
Οι συνεργάτες του τόμου, αφιερώνουν το έργο τους «στον πάσχοντα συνάνθρωπο με την ευχή, να μην του λείψει το χαμόγελο και η ελπίδα για ζωή!».
Πίστη τους είναι ότι «η προσφορά στον πάσχοντα συνάνθρωπο, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι δεν χάθηκε η ανθρωπιά στην υλιστική εποχή μας…». Και για να δείξουν έμπρακτα αυτή τους την πίστη, δηλώνουν ότι «το ποσό που θα συγκεντρωθεί (από την πώληση του βιβλίου) θα διατεθεί για τις ανάγκες του Συλλόγου «Γιατροί του Κόσμου» των Χανίων». Νομίζω ότι η συμπαράστασή μας στην προσπάθειά τους είναι αυτονόητη…