Άρχισε η άλλη και ούρλιαζε στο τιµόνι πάνω… «Ρε σύµπαν όταν λέω, εντάξει τι άλλο µπορεί να συµβεί, δε σε προκαλώ, απλώς αναρωτιέµαι. Γιατί δεν έχω άλλη υποµονή. Άσε µε να αλλάξω χρονιάααα».
Χαµός, έριξα το γέλιο της αρκούδας. ∆ιότι πλάκα, πλάκα, έχω ακούσει από εκατοντάδες το πόσο περιµένουν να εξαφανιστεί το 2023. Φυσικά, όλοι έχουµε δικαίωµα στην Ελπίδα.
Ελπίδα όπως τζόγος; Όχι φυσικά. ∆ιότι ελπίδα δε σηµαίνει παίζω τα ρέστα µου… Και µε την ευκαιρία να σας ενηµερώσω, πως καµία σχέση δεν έχει η φετινή περίοδος µε άλλες χρονιές, σε σχέση µε το πόσους είχαν συλλάβει για κουµάρια και τζόγο οι αρχές.
Πέρυσι θυµάµαι τέτοιες µέρες, το ένα δελτίο Tύπου ερχόταν πίσω από το άλλο. Φέτος µόλις δύο λάβαµε. Ή άλλαξαν οι εποχές -φτώχια καταραµένη- ή άλλαξαν οι προτεραιότητες των αρχών.
Όπως έγραφα προτεραιότητα, σκέφτηκα πως για κάποιο λόγο -δεν τον έχω εντοπίσει ακόµη- στην προσευχή µου έβαλα σε προτεραιότητα όλους εκείνους τους συνανθρώπους µας, που βρίσκονται στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και δίνουν µάχη πραγµατική για τη ζωή τους.
Μία προσευχή από όλους µας για αυτούς τους συνανθρώπους µας, δε θα πάει χαµένη.
Όπως χαµένη δε θα πάει µία προσευχή κι ένα «καλό ταξίδι» για τον υπέροχο Βασίλη Καρρά (φωτ.) και για τον αδικοχαµένο 31χρονο αστυνοµικό Γιώργο Λυγγερίδη, που µία φωτοβολίδα οργής και εγκληµατικής οπαδικής αντίληψης το έκαψαν τα νιάτα και τη ζωή.
Όπως χαµένη δε θα πάει επίσης, η προσπάθεια να ενηµερώνουµε επισταµένως και µε υπευθυνότητα τους αρµόδιους, για θέµατα κακοτεχνιών ή άλλα κουλά που συναντάµε στους δρόµους και µπορεί να αποβούν µοιραία για κάποιον άνθρωπο.
Περπατούσα στα Κουνουπιδιανά, στο πεζοδρόµιο, έξω ακριβώς από το Φαρµακείο του Εµπορικού Κέντρου. Ακριβώς µπροστά µου ένας ηλικιωµένος, σωριάζεται, του πέφτουν τα κέρµατα που κρατούσε, το ψωµί στη σακούλα. Σκύβω, τον σηκώνω µε σεβασµό και φόβο µην έχει χτυπήσει. Του µαζεύω τα πράγµατα, τον βάζω να ακουµπήσει στον τοίχο, τον ρωτάω αν είναι καλά και µου δείχνει πού σκόνταψε.
Ολόκληρη η πλάκα πεζοδροµίου έλειπε.
Πλάκα µας κάνουν άπαντες που πέρασαν πάνω από το συγκεκριµένο σηµείο;;; Ουδείς να ενηµερώσει τον ∆ήµο, την αρµόδια υπηρεσία να έρθουν να τοποθετήσουν πλάκα;; Ο δήµαρχος φταίει και γι΄ αυτό; Μη τρελαθούµε τελείως. Το ‘δες;;; Πες το, να πάει στην ευχή. Ενηµέρωσε, δεν κοστίζει τίποτα.
Οπότε, µετά το ξάφνιασµα και την αγωνία για τον ηλικιωµένο, επανήλθε η απορία που σας έχω ξαναπεί: «Τι είναι πιο συχνό στην Ελλάδα, να πέφτεις σε λακκούβα ή σε µ@@λ@@κ@@;;;;».
Μην απαντήσετε. Η απάντηση δεν µετράει. Είναι ανάλογη της περιόδου που διανύουµε.
Όπως είπα κι εγώ, να διανύσω, την απόσταση Πειραιάς Σούδα µε το βαπόρι… Οκ φύγαµε µε µία ώρα καθυστέρηση. ∆εκτό… Ταξιδέψαµε µε Μποφόρ, ευχαριστώ θεέ µου σε λατρεύω. Οκ… ∆εκτό… Φτάσαµε λιµάνι στις 8 παρά τέταρτο το πρωί. Οκ. ∆εκτό… ∆ιότι πηγαίναµε αργά λόγω του αέρα.
Έλα σου όµως που για να βγούµε από την πύλη του λιµανιού, πήγε 10 παρά… καθόλου δεκτό. Ένα σµήνος αυτοκινήτων. Λεγεωνάριοι όλοι τους, η κάθοδος των µυρίων. Σφυρίχτρες µόνο δύο άκουσα. Ένας γλυκούλης και ευγενέστατος λιµενικός, έκανε ό,τι µπορούσε αλλά δεν έφτανε. Απίστευτη ταλαιπωρία.
Πού πας ωρέ Καραµήτρο, ο ένας να σφηνώνει στον άλλον. Απόλυτη αναρχία. ∆εν φταίνε η δρόµοι οι στενοί. Φταίνε κι αυτοί… Αλλά είναι δυνατόν να βλέπεις πως δεν υπάρχει εποπτεία, καθοδήγηση για την κυκλοφορία κι ο ένας να χώνεται στον άλλον.
Όποιος µου πει ότι δε έγιναν έτσι να πράγµατα, του εύχοµαι να µην κερδίσει το φλουρί ούτε φέτος ούτε του χρόνου.
Άντε γιατί, άντε.
Πριν σας ευχηθώ από τα τρίσβαθά µου, να έχετε υγεία, χαµόγελα, όµορφες στιγµές και υπέροχους ανθρώπους δίπλα σας, είναι εσωτερική µου ανάγκη να ευχαριστήσω την Α∆ΑΕ για την ευχετήρια κάρτα που µου έστειλε.
Πρωτόγνωρα πράγµατα, πρωτόγνωρες καταστάσεις. Ο πολιτισµός προχωράει -αναρωτήθηκα- ή ο εµπαιγµός.
Σίγουρα πάντως, πολλά είναι εκείνα που τρέχουν µε ρυθµούς ιλιγγιώδεις. Όπως για παράδειγµα τα χρέη του ΣΥΡΙΖΑ ως κόµµα να τα καλύπτει από την τσέπη του ο πρόεδρος του κόµµατος. Άλλες εποχές.
Ή όπως, τα φλας και τα πλάνα να τρέχουν µε ιλιγγιώδη ταχύτητα, ώστε να αποτυπωθούν τα Κάλαντα στον Στέφανο και τον Τάιλερ, από τα Κρητικόπουλα και τις Κρητικοπούλες.
∆ιότι: «Καλήν εσπέραν άρχοντες αν είναι ορισµός σας, Χριστού τη Θεία γέννηση να (µ)πω στ’ αρχοντικό σας… ∆ια Χριστόν ως ήκουσε ο βασιλεύς Ηρώδης, αµέσως εταράχτηκε κι έγινε θηριώδης, ότι πολύ φοβήθηκε διά την βασιλείαν, µη του την πάρει ο Χριστός και χάσει την αξίαν».
Η απάντηση, στο εγγύς µέλλον. Προς το παρόν ευχόµαστε, καλή συνύπαρξη των χιλιάδων πολιτών που κατακλύζουν το κέντρο της πόλης ηµερησίως για τις εορταστικές βόλτες τους και αγορές, µε τους χιλιάδες υπηρετούντες, προσωπικό από το αεροπλανοφόρο USS Gerald Ford το οποίο πού το χάνεις πού το βρίσκεις στη Σούδα αγκυροβολεί.
-ο παρατηρητικός-
Μ π. Λ
