Πόσα και ποια είναι τα μονοπάτια για τον περιπατητή που θέλει να σκαρφαλώσει στην κορυφή του του Ολύμπου; Τί είναι αυτό που καθιστά το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας μαγευτικό ώστε να “καθηλώνει” όσους κατάφεραν να διαβούν τα μονοπάτια του και να φωλιάσουν στα καταφύγιά του; Απαντήσεις σ’ αυτά, αλλά και σε πληθώρα ερωτημάτων που αναδεικνύουν την “όψη” όπως και το γεωλογικό και μορφολογικό “ανάγλυφο” του βουνού των Θεών, επιχειρεί να δώσει ο σκηνοθέτης Νίκος Ντουρλιός, με το ντοκιμαντέρ Όλυμπος: “Τέσσερα μονοπάτια για να φτάσεις τους Θεούς” (Olympus: Four Paths to reach the Gods/ 2017).
Πρόκειται, όπως είπε, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού – Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων “Πρακτορείο 104,9 FM”, για ένα ντοκιμαντέρ που παρουσιάζει το εθνικό πάρκο του Ολύμπου και τις τέσσερις πιο δημοφιλείς διαδρομές για να φτάσει κανείς στο οροπέδιο των Μουσών και την κορυφή Μύτικας. Στις διαδρομές αυτές δε, “οδηγοί” είναι διαφορετικοί ορειβάτες κάθε φορά.
Το μεγαλείο του Ολύμπου
Όπως σημειώνει ο κ. Ντουρλιός, η αγάπη του για τον ορεινό όγκο με την παγκόσμια αναγνωρισιμότητα ξεκίνησε το 1993, όταν είχε την τύχη να βρεθεί στον ‘Όλυμπο με μία ομάδα φωτογράφων. “Από τότε, συνέβη και σε μένα αυτό που συμβαίνει όταν πας μια φορά στον Ολυμπο ακόμα και για ορειβασία, ξαναπάς, πόσο μάλλον και για φωτογραφία. Άλλωστε, εμείς σαν φωτογράφοι έχουμε την τύχη να εμβαθύνουμε και λίγο παραπάνω με τη ματιά που προσέχουμε πώς θα πέσει το φως για να μας εμπνεύσει καλύτερα το μεγαλείο και η μαγεία αυτού του ορεινού όλου αυτού όγκου”, αναφέρει χαρακτηριστικά.
Μέσα από το συγκεκριμένο “εγχείρημα” ο κ. Ντουρλιός επιθυμεί να αναδείξει τα μονοπάτια του Ολύμπου, αλλά και τους ανθρώπους που αγαπούν το βουνό. “Ήθελα να περιλάβω (στο ντοκιμαντέρ) και τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται σε όλον αυτόν τον ορεινό όγκο. Εξεπλάγην με το πόσο πολλοί ασχολούνται και αγαπάνε αυτό το βουνό”, σημειώνει.
Εναλλασσόμενο μοτίβο χρωμάτων και φύσης
Ανεβαίνοντας στον Όλυμπο είναι τόσες οι εναλλαγές που συναντάς μπροστά σου – επισημαίνει ο κ. Ντουρλιός – που προσθέτει, επίσης, ότι, η ορειβασία στο βουνό οδηγεί τον καθένα να αναμετρηθεί με τις δυνάμεις του εαυτού του. “Φτάνοντας κάπου στο οροπέδιο των Μουσών, νιώθεις τέτοια ελευθερία, κάθαρση, κοιτάζοντας και κάτω τον κόσμο, αισθάνεσαι αυτή τη μεταφορική, θεϊκή αίσθηση (…). Όλη αυτή η διαδικασία σε κάνει να αισθάνεσαι σαν ένας μικρός Θεός εκεί πάνω”, τονίζει.
Σύμφωνα με τον κ. Ντουρλιό, το “παιχνίδι” της εναλλαγής του τοπίου στον Όλυμπο πέρα από την ομορφιά που αναδύει, καθιστά τον ίδιο τον Όλυμπο ένα μέρος που μόνο ομορφιά αποπνέει. Ο Όλυμπος είναι “εξίσου υπέροχος όλες τις εποχές και απ’όπου και αν τον “προσεγγίσεις”: Είτε από τη νοτιοδυτική πλευρά στην Ελασσόνα για τις χειμερινές αναβάσεις, είτε από τις υπόλοιπες διαδρομές”, περιγράφει.
Το ντοκιμαντέρ, μετά τις προβολές στις κινηματογραφικές αίθουσες στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη “προσανατολίζεται”, όπως είπε ο κ. Ντουρλιός, να προβληθεί και στο εξωτερικό, με στόχευση και τις ψηφιακές πλατφόρμες που είναι πλέον μια ανερχόμενη νέα αγορά για οπτικοακουστικές δημιουργίες. Ταυτόχρονα, ο δημιουργός δήλωσε πως επιθυμεί να προσεγγίσει και την δημόσια τηλεόραση.
