Ανθρωπιά

Κύριε διευθυντά
στην έγκριτη ημερήσια εφημερίδα σας “Χανιώτικα Νέα” της Μεγάλης Δευτέρας 10/4/2017 ο εξαιρετικός δημοσιογράφος σας κ. Γιαννης Λυβιάκης με σχετικό άρθρο του στην σελίδα 56 αναφερεται στη μεγάλη ανάγκη “ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ”. Τα όσα αναφέρονται στο άρθρο αυτό, έφεραν στη θύμησή μου όσα λίγες μέρες πριν μου είχε πει ένας άγνωστός μου μετά τον εσπερινό στη Μητρόπολή μας: «Πρέπει γιατρέ μου να ξαναγίνουμε Ανθρωποι. Να πούμε ειλικρινά στον Θεο, ιλαστητει μοι τον αμαρτωλό, που ακούσαμε μεσα στην εκκλησία, να το πούμε δυνατά να το πούμε και από μέσα μας. Αλλά να το πούμε όμως.
Του είπα ότι συμφωνώ· και γύρισα στο σπίτι μου και ξαναδιάβασα κύριε διευθυντά μου ενα δοκίμιο που το 1988 είχε γραψει η αείμνηστη ποιήτρια και δοκιμιογράφος με Κρατικό Βραβείο Ποίησης και Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, Ολγα Βότση (14/12/1922-15/2/1998) στο περιοδικό ΕΥΘΥΝΗ τεύχος 196. Εγραφε λοιπόν: «Γνωρίζω τον άνθρωπο. Βυθίζω τα χέρια μου στα πυκνά του σκοτάδια. Στα σκοτάδια που εναλλάσσονται με την ημέρα. Η αγάπη περνάει σα χελιδόνι πάνω απο τα τεναγη των σκοταδιών, πουλί να το λακταρά η καρδιά μας. Να το βλέπουνε τα βουρκωμένα μάτια μας μες από την αμαρτία μας, μες απο την άμετρη λατρεία του εαυτού μας, που και ως το φόνο πάει και να το λακταρούνε και να μην μπορούνε τις πιο πολλές φορές να το πιάσουνε: το αιθέριο πουλί της αγάπης, τον ιριδισμο της φωνής του συνανθρώπου μας, τα άπειρα δικαιώματα που έχει κι αυτός στη ζωή, τη λατρεία του ίσκιου του και της υπόστασης του».
Εύχομαι σε όλους “Καλή Ανάσταση”