Ανθρωπιά χωρίς σύνορα στα Χανιά

Οικογένεια Αυστριακών που ζει στον Αποκόρωνα στηρίζει τα Συσσίτια της Σπλάντζιας

Η αλληλεγγύη δεν γνωρίζει από θρησκείες, φυλές και εθνότητες και η “γλώσσα” της είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους. Τη θέση αυτή επιβεβαίωσε από την αρχή της υγειονομικής κρίσης μια οικογένεια Αυστριακών που, ζώντας τα τελευταία 3 χρόνια στο Ξηροστέρνι Αποκορώνου, αποφάσισαν να σταθούν στο πλάι των συσσιτίων της Σπλάντζιας, για να βοηθήσουν ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Συναντήσαμε τον Ερικ και τη Σαμαέλα μαζί με τo παιδί τους το πρωί της Πέμπτης, την ώρα που μόλις είχαν καταφθάσει στα Φιλόπτωχα Συσσίτια Σπλάντζιας, κρατώντας στα χέρια τους τσάντες με τρόφιμα.
Oπως μας ενημέρωσαν οι άνθρωποι των συσσιτίων από την αρχή που ξέσπασε η υγειονομική κρίση, ο Ερικ και η Σαμαέλα προσφέρουν σε εβδομαδιαία βάση είτε τρόφιμα είτε χρήματα στηρίζοντας σημαντικά το έργο που γίνεται από τα συσσίτια.
«Οταν ξεκίνησε η κρίση λάβαμε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από τη δικηγόρο μας, η οποία μας ενημέρωσε για τα έργο των συσσιτίων της Σπλάντζιας και τις αυξημένες ανάγκες που υπήρχαν για τρόφιμα καθώς είχε ξεκινήσει η καραντίνα», εξήγησαν οι Ερικ και Σαμαέλα.
Αμέσως ευαισθητοποιήθηκαν και ανέλαβαν δράση. Ενημέρωσαν ανθρώπους του περιβάλλοντός τους και πελάτες τους (δραστηριοποιούνται επαγγελματικά στο θεραπευτικό μασάζ), οι οποίοι ανταποκρίθηκαν στον κάλεσμα τους και ξεκίνησε ένα πολυεθνικό «γαϊτανάκι» αλληλεγγύης από Ελληνες, Γερμανούς, Βρετανούς, Αυστριακούς κ.ά. που θέλησαν να συνεισφέρουν όπως μπορούσαν στην ενίσχυση των συσσιτίων.
«Μέσα από αυτή τη διαδικασία καταφέραμε σε εβδομαδιαία βάση να ψωνίζουμε κάποια τρόφιμα και να τα προσφέρουμε στα συσσίτια», συμπλήρωσαν οι συνομιλητές μας.

Οι άνθρωποι των συσσιτίων αναφερόμενοι στην πρωτοβουλία των Ερικ, Σαμαέλα και Μπαντούρ υπογράμμισαν τη ευαισθησία τους, τονίζοντας ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε περιόδους κρίσης οι άνθρωποι να νοιάζονται ο ένας για τον άλλο. Επεσήμαναν, δε, ότι τις μέρες της κρίσης οι ανάγκες των συσσιτίων αυξήθηκαν κατακόρυφα, ανεβάζοντας των αριθμό των μερίδων φαγητού που μοιράζονταν από τις 150 με 170 που ανέρχονταν προ της υγειονομικής κρίσης σε πάνω από 250.
«Πολλές μικρές σακούλες με τρόφιμα κάνουν μια μεγάλη σακούλα με την οποία μπορούμε να ταΐσουμε όλη την πόλη. Γι’ αυτό είναι πολύτιμη η προσφορά του Ερικ, της Σαμαέλα, του Μπαντούρ και των φίλων τους, όπως και όλων των άλλων ανθρώπων που στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια τα συσσίτια της Σπλάντζιας», μας είπαν καταλήγοντας οι άνθρωποι των συσσιτίων.