Ανθρώπινες σκιές

Πόσο έχουν αλλάξει οι άνθρωποι… Παντού και πάντα προέχει το ατομικό συμφέρον, η δική μου ξεγνοιασιά, η δική μου υπόθεση, το δικό μου κόμμα, ο δικός μου γνωστός και φίλος.
Η εμπορευματοποίηση των πάντων στο όνομα μιας αυστηροποιημένης μονοτονίας, μιας ζωής που δεν εμπλουτίζεται στο παραμικρό από αισιόδοξα νέα που αφορούν την πρόοδο των ανθρωπίνων σχέσεων παρά μονάχα από την υποβάθμιση όλων των ανθρωπιστικών αρχών στο όνομα μιας ουσιαστικά κατευθυνόμενης διαβίωσης, όλο αυτό επιφέρει μία ριζική ανατροπή στα ως τώρα ισχύοντα δεδομένα.
Η ανατροπή αυτή συνίσταται στο ακαριαίο πάγωμα των συναισθηματικών δεσμών μεταξύ των ανθρώπων και στην αιφνίδια τελμάτωση της εναπομείνουσας αλληλεγγύης στο όνομα της εξυπηρέτησης ή παγείωσης ατομικών συμφερόντων, με παράλληλη την τακτοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών.
Οι εποχές που διανύουμε χαρακτηρίζονται από την απροκάλυπτη επεμβατικότητα στις ανθρώπινες σχέσεις, στον ατομικό εγκλεισμό και την οριστική εξάλειψη της όποιας εκφρασθείσας άποψης ότι η συλλογικότητα μπορεί ακόμη να επιφέρει θετικά αποτελέσματα στον κοινωνικό ιστό.
Αυτό το κυριολεκτικά αποκλεισμένο μοντέλο ζωής παράγει ανθρώπους – σκιές του εαυτού τους και αν μη τι άλλο απομακρύνει την ελπίδα για έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, μακριά από έριδες, κακόβουλο σχολιασμό και ανταγωνισμό, προβαλλόμενο ως δήθεν ουτοπία τον κόσμο αυτό.