Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ μας για τη ζωή, μετά τα όσα δραματικά βλέπουμε κάθε μέρα γύρω μας, με κρούσματα και εκατόμβες νεκρών, πρέπει να αλλάξει.
ΑΣ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΟΥΜΕ πού άραγε να οφείλονται η σημερινή βαθιά αμηχανία και αμφισβήτησή μας για τις δυνατότητες του ανθρώπου και της επιστήμης του, αλλά και γιατί τόσο εύκολα επικρατεί η πίστη στην παραπληροφόρηση;
ΑΡΚΕΣΕ ένας αόρατος ιός -ο κορωνοϊός- για να ανατραπούν βεβαιότητες χιλιετιών: πολιτική, “ιδεολογίες” και θρησκείες σήκωσαν ψηλά τα χέρια και προς στιγμήν φαίνονται περιθωριοποιημένες… Η επιστήμη “θεοποιήθηκε” και οι ειδήμονες έγιναν απόλυτοι ρυθμιστές της ζωής μας, με απαγορεύσεις (εγκλωβισμός, lockdown, click away, κ.λπ.) και κατευθυντήριες οδηγίες επιβίωσης.
ΕΙΧΑΜΕ στέρεη την πεποίθηση ότι ο σύγχρονος άνθρωπος, χάρη στις τεχνολογικές εξελίξεις που συνεχώς αναπτύσσει, θα είναι σε θέση (ή και θα μπορεί) να ελέγχει και να μεταβάλλει τα πάντα! Αμ δε…
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ έτσι, διότι ένας ιός, όταν εξελίσσεται τόσο γρήγορα σε πανδημία, είναι δυνατόν να σκοτώσει -άν δεν προλάβουμε να τον “σκοτώσουμε” εμείς- ένα μεγάλο τμήμα της ανθρωπότητας. Κάτι που έζησαν προηγούμενες γενιές, σε προηγούμενους αιώνες.
ΤΟ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΤΕΡΟ όλων είναι ότι οι πολιτικές ηγεσίες όλου του πλανήτη βρέθηκαν αντιμέτωπες με ένα πρωτόγνωρο δίλημμα: τι να προτάξουν, την εθνική τους οικονομία ή να σώσουν τις ζωές των συνανθρώπων τους;
ΑΔΥΝΑΜΟΙ μπροστά στο άγνωστο και αιφνίδιο, μετρήσαμε τη μικρότητα και τη μηδαμινότητα του ανθρώπινου είδους. Πανίσχυροι ηγέτες αποδείχθηκαν τελείως ανίσχυροι. Κι αν το εμβόλιο αποδειχθεί αποτελεσματικό, πάει καλά! Αν όχι, τι γίνεται;
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ σε οριακό σημείο: δεν ξέρουμε με πόση επιτυχία (ή πόσο λαβωμένα) θα βγουν τα κράτη από την πανδημία που μας “περιπαίζει”.
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ σε παγκόσμιο επίπεδο, “νέα” κρατική οργάνωση, βαθιά εμπιστοσύνη στην επιστήμη και επικοινωνιακή πειθώ από τις κυβερνήσεις. Όχι από το διαδίκτυο.
