Ανθρωπιστικός φόρος

Οι πιέσεις στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα εντείνονται εκ μέρους του Ο.Η.Ε. για εξεύρεση πόρων κάλυψης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, της αντιμετώπισης των ολοένα αυξανόμενων χρηματοδοτικών αναγκών του Ο.Η.Ε. σε προγράμματα υγείας, του προσφυγικού, που έχει γιγαντωθεί απ’ τις πολεμικές συγκρούσεις, της αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών και της καταπολέμησης των συνεπειών απ’ την κακοποίηση του περιβάλλοντος.
Ο γ.γ. του Ο.Η.Ε. Μπαν Κι Μουν συγκρότησε επιτροπή από εμπειρογνώμονες, η οποία συνέταξε έκθεση με προτάσεις εξοικονόμησης αυτού του πόρου. Παρουσιάστηκε προκαταρκτικά σε ένα φόρουμ στο Ντουμπάι και θα τεθεί υπ’ όψιν στην Παγκόσμια Ανθρωπιστική Διάσκεψη Κορυφής (W.H.S.) που θα γίνει τον Μάιο στην Κων/πολη. Εχει υπολογισθεί ότι για την κάλυψη αυτών των αναγκών στην υφήλιο απαιτούνται 40 δισ. $ τον χρόνο. Ομως από εισφορές και δωρεές μαζεύονται τα 25 δισ. $, οπότε το πρόβλημα είναι η εξοικονόμηση των υπολοίπων 15 δισ. $.
Συζητείται, λοιπόν, η επιβολή ενός επιπλέον παγκόσμιου φόρου, που εκ πρώτης όψεως φαίνεται καινοτόμο σχέδιο, αλλά πρόκειται για απροκάλυπτη ομολογία ότι το πρόβλημα θέλει να το αντιμετωπίσει ο Ο.Η.Ε. από τις τσέπες των πολλών και όχι των ολίγων. Αυτή η φορολογία, που ονομάστηκε “ανθρωπιστικός φόρος”, θα επιβληθεί στις μεταφορές, στις διασκεδάσεις (θέατρα – συναυλίες), σε κάθε είδους αγώνες, αθλητικούς και άλλους, στα καύσιμα, που βγήκε ο Σόιμπλε και το πρότεινε κ.ά.
Ο πολύς κόσμος σε τέτοιου είδους προσφορές είναι πάντα γενναιόδωρος σημείωσε η Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, επίτροπος για τον Π/Υ της Ε.Ε., που σκοπεύει να διαδεχθεί τον Μπαν Κι Μουν, αν δεν την επισκιάσει η Μέρκελ, αλλά εξέφρασε τη λύπη της, επειδή τώρα η γενναιοδωρία του είναι ανεπαρκής. Συντάσσεται υπέρ της βοήθειας των θυμάτων από τις πολεμικές συγκρούσεις θεωρώντας ότι έτσι κι αλλιώς «είναι από ηθικής απόψεως σωστή, αλλά και προς το συμφέρον μας, όπως αποδείχθηκε απ’ τη μεταναστευτική κρίση». Φυσικά το συμφέρον τους βλέπουν οι άνθρωποι, μην μειωθεί το κεφάλαιο των πλουσίων, γιατί αυτός ο “ανθρωπιστικός φόρος” σε οποιαδήποτε δραστηριότητα επιβληθεί, θα μετακυλισθεί στο καταναλωτικό κοινό υπό μορφήν αυξήσεων.
Γιατί, λοιπόν, να πληρώσει ο φτωχός κόσμος; Τα τελευατία 50 χρόνια ο παγκόσμιος πλούτος αυξήθηκε οκτώ φορές, ενώ ο πληθυσμός δύο φορές. Αυτός ο πλούτος  κατενεμήθη άνισα σε διεθνές όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι Ευρωπαίοι π.χ. που αποτελούν το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχουν το 30% του πλούτου όλου του πλανήτη. Είναι υποκριτικοί, ωστόσο, οι κλαυθμυρισμοί τους ότι δεν μπορούν να εντάξουν στις χώρες τους την προσφυγιά που δημιούργησαν οι πόλεμοι με την ανοχή τους.
Η Ευρώπη έχει χάσει, φαίνεται, αυτό που τη χαρακτήριζε από την εποχή της Αναγέννησης, ότι ήθελε να εξυψώσει το ανθρώπινο γένος, ο άνθρωπος να είναι υπεράνω των άλλων αξιών. Είναι δύσκολο, εδώ που φθάσαμε, οι Ευρωπαίοι να ξαναβρεθούν στα ανθρωπιστικά τους οράματα.
Αλλά και στις Η.Π.Α., όπως καταγγέλλεται, συνεχίζει το σύστημα να επιπλέει και έχει γίνει κυρίαρχο, αφού το 1% του πληθυσμού κατέχει το 90% του πλούτου. Η διεύρυνση των ανισοτήτων καλά κρατεί και καλά θα κάνουν εκεί στην Κων/πολη που θα συναθροισθούν στη διάσκεψη των “W.H.S.” αντί για τον “ανθρωπιστικό φόρο” που θέλουν να επιβάλουν για να συγκεντρώσουν τα 15 δισ. $, ας ακούσουν και την άποψη του Πάνου Τριγάζη που γράφει: «Οσο για τα 15 δισ. δολάρια που ψάχνει ο Ο.Η.Ε. για ενίσχυση της ανθρωπιστικής βοήθειας, το ποσό αυτό αντιστοιχεί μόλις σε τριών ημερών στρατιωτικές δαπάνες, αφού το 2014 οι δαπάνες αυτές παγκοσμίως είχαν φθάσει να είναι κατά μέσο όρο 5 δισ. δολάρια ημερησίως» (ΕΦ. ΣΥΝ 1/2/16).
Αλλά ποιος ακούει! Φωνή βοώντος…