Ζούμε σε μια κοινωνία απολύτως εξαρτώμενη από την επιστήμη και την τεχνολογία όπου σχεδόν κανένας δεν ξέρει τίποτα για την επιστήμη και την τεχνολογία.»
Καρλ Σαγκάν
Ποτέ δεν πρόκειται κανένας υπολογιστής και κανένα μηχάνημα , όσο εξελιγμένο κι αν έχει κατασκευαστεί, να αντικαταστήσει το ανθρώπινο στοιχείο. Σε ένα κόσμο φτιαγμένο για ανθρώπους, τα μηχανήματα το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να εξυπηρετούν και όχι να αντικαθιστούν. Έτσι λοιπόν, μην ξεγελιέστε, γιατί παρέα, αγάπη, σχέση, συζητήσεις, φιλίες δεν θα μπορέσουν να αντικατασταθούν από κανένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Δεν είναι η δυσκολία μιας γενιάς να ακολουθήσει την εξέλιξη της τεχνολογίας, αλλά η αδυναμία της τεχνολογίας να μπει στη θέση των ανθρώπων όταν συναντιούνται και αλληλοεπιδρούν.
Η μοναξιά που προσφέρει το διαδίκτυο εμφανίζεται στην αρχή σαν μια καλή και εύκολη ιδέα επικοινωνίας για να γίνει στη συνέχεια αληθινή έλλειψη και παγίδα μιας απόστασης που δεν αφήνει απλά μόνους τους ανθρώπους αλλά μπερδεμένους και σαστισμένους. Μέσα από μια οθόνη υπολογιστή μαθαίνεις αλλά δεν κατανοείς, μέσα από μία οθόνη αποκτάς φιλίες αλλά ουσιαστικά δεν γνωρίζεις καθόλου αυτούς τους φίλους. Μέσα από μια οθόνη εργάζεσαι, όμως δεν αισθάνεσαι την αξία της δουλειάς σου. Τίποτα από αυτά που ζεις δεν είναι αληθινό.
Η ζωή αλλάζει μορφή και μειώνεται η διάθεση για σχέδια, όνειρα, επιθυμίες. Η φαντασία περιορίζεται παγιδευμένη σε σενάρια που παρουσιάζονται σαν αληθινά και στο τέλος η αλήθεια μπερδεύεται τόσο πολύ με το ψέμα που δεν διακρίνεται. Καταργείται η σκέψη και εδραιώνεται η ευκολία η οποία οδηγεί στην παράλυση του νου. Αυτή η παράξενη μετατροπή ανθρώπων και πραγμάτων έχει ήδη τεράστια επίπτωση στον πολιτισμό. Ταχύτητα, πρότυπα και ιδέες πλουτισμού και γύρω από όλα αυτά η αρρωστημένη εξάρτηση από μια ανεξέλεγκτη τεχνολογία. Όλη η φύση μετατρέπεται σε μια τεράστια μηχανή που λειτουργεί με ανθρώπινες εντολές. Έχει φτάσει πια η εποχή του μηδενισμού. Μια κοινωνία χωρίς πολιτισμό είναι έτσι κι αλλιώς καταδικασμένη να ζει στο μαρτύριο της έντασης, της βίας, της ανησυχίας, του φόβου, της βιασύνης. Η ανεπάρκεια που δημιουργεί η τεχνολογία, η αίσθηση της ανικανότητας πέραν του εικονικού, η ακατανόητη ύπαρξη της ζωής χωρίς νόημα όταν χάνεται το σήμα, υποδηλώνει την εξαφάνιση της υπόστασης του ανθρώπου. Η κοσμοπολίτικη επικοινωνία μας οδηγεί μέσα από μια οθόνη να ζήσουμε τη ζωή κάποιου άλλου. Ποιες τάξεις και ποια στρώματα θα είναι στο εξής οι φορείς της μόρφωσης; Ποιοι θα προσφέρουν από εδώ και πέρα τους ερευνητές, τους καλλιτέχνες, τους ποιητές, τα δημιουργικά άτομα; Ζούμε μέσα στον πολιτισμό της παρακμής. Προχωρούμε τη ζωή μας μέσα από εικόνες που δεν αφορούν καμιά πραγματικότητα. Σε λίγο ο διαχωρισμός της αλήθειας από το ψέμα θα είναι αδύνατον να γίνει. Τότε, όλη μας η ζωή θα υπάρχει μέσα από μια οθόνη και όλα θα είναι ψεύτικα. Το χάος θα είναι τόσο μέσα όσο και έξω από εμάς. Το πολιτισμικό μηδέν μέσα από την τεχνολογία έχει πια επιβάλλει τη δική του μορφή ζωής που δεν είναι άλλη απ’ την ανεξέλεγκτη απόρροια βιολογικών ορμών και ενστίκτων. Αυτή τη στιγμή δεν χρησιμοποιούμε την τεχνολογία αλλά μας χρησιμοποιεί. Υποδουλωθήκαμε οικειοθελώς σε έναν εχθρό αμείλικτο και επικίνδυνο. Γίναμε εξόριστοι από τον κόσμο μας.
Δεν είναι εξέλιξη αυτό που βιώνουμε αλλά παραποίηση της αυθεντικότητας του ανθρώπινου είδους.
