» Ο Γιώργος και η Νίκη Κονταξάκη κρατούν “ζωντανή” την παράδοση και τη μνήμη
Είναι και καφενείο, είναι και παντοπωλείο -όπως παλιά σε κάθε χωριό- παράλληλα όμως θα βρεις μια απίστευτη ποικιλία από βότανα (25 στον αριθμό), γλυκά κουταλιού, ηδύποτα, μέλι! Στους τοίχους του ξεχωρίζουν οι εκατοντάδες φωτογραφίες στις οποίες αποτυπώνεται η ζωή του παλιού καφετζή του κ. Γιώργου Κονταξάκη και της οικογένειας του.
Στο Βλάτος Κισσάμου σε μια στροφή του δρόμου βρίσκεται το γραφικό μικρό καφενεδάκι καλά φροντισμένο και διατηρημένο από τον κ. Κονταξάκη που όμως πια έχει βγει σε σύνταξη. Μαζί με τη σύζυγο του κ. Νίκη, ανοίγουν για 1-2 ώρες κάθε πρωί για τους λιγοστούς χωριανούς ή αν περάσει κάποιος τουρίστας που κινείται προς τη Μηλιά ή το Λαφονήσι.
Ο κ. Γιώργος γεννήθηκε το 1949, πήγε στο Δημοτικό Σχολείο Βλάτους και το 1966 έβγαλε ναυτικό φυλλάδιο και έφυγε ναυτικός. Ταξίδεψε για 5 χρόνια εργαζόμενος σε εταιρεία του Ωνάση και σταμάτησε καθώς θα έπρεπε να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Το καφενείο το άνοιξε το 1980, ενώ παράλληλα συνέχιζε τις αγροτικές εργασίες (λάδι, κάστανα, φρούτα κα.). «Από το εισόδημα του καφενείου και τα αγροτικά σπούδασαν τα δύο παιδιά μας. Πλέον το καφενείο το έχω ως οικογενειακό κειμήλιο! Για να κάθομαι 2-3 ώρες να βλέπω τις φωτογραφίες της ζωής μου και να ζω με τις παλιές αναμνήσεις» μας δηλώνει ο κ. Γιώργος καθώς μας κερνάει ένα ποτηράκι με λικέρ.
Οι “μόνιμοι πελάτες” είναι… δύο αφού όπως λέει ο κ. Γιώργος «θα ζουν 40-50 πια στο Βλάτος, οι περισσότεροι σε μεγάλη ηλικία, άλλοι λείπουν στα Χανιά. Κάποτε – κάποτε μπορεί να περάσει και ένας τουρίστας. Βέβαια αν μπει κάποιος… εντυπωσιάζεται έτσι όπως είναι βγάζει φωτογραφίες συνέχεια». Η κα Νίκη ήταν πάντα δίπλα στο σύζυγο και βοηθούσε στο καφενείο.
«Τη δεκαετία του ‘80 ερχόμουν πιο συχνά στο μαγαζί, είχε πιο πολύ κόσμο βέβαια. Αν είχαμε γυναίκες πελάτες; Όχι δεν έρχονταν ποτέ γυναίκες! Εκείνα τα χρόνια είχαμε έγχρωμη τηλεόραση, την πρώτη στα Εννιά Χωριά, και μαζεύονταν κόσμος από το χωριό, τα Περβόλια, το Λούχι. Ήταν μέρες που είχαμε και 30 άτομα σε αυτόν τον μικρό χώρο» θυμάται η συνομιλήτρια μας. Την εποχή εκείνη τα κομματικά ήταν πιο οξυμένα, ακόμα και στις μικρές κοινωνίες του χωριού. «Το δικό μου καφενείο ήταν το “πράσινο” του ΠΑΣΟΚ! Υπήρχε άλλο ένα που ήταν της Νέας Δημοκρατίας, έτσι ήταν τότε» δηλώνει με ειλικρίνεια ο κ. Γιώργος. Αγαπημένο ποτό κλασσικά η τσικουδιά και καφές βέβαια ο ελληνικός. Φρέντο δεν έφτιαξε ποτέ το μαγαζί.
Οι πελάτες έπαιζαν και το χαρτάκι τους και το τάβλι τους! Κοιτώντας τα ράφια του μαγαζιού σε καταλαμβάνει έκπληξη από την ποικιλία. Και όλα σχεδόν προϊόντα του ζευγαριού. Γλυκά κουταλιού και λικέρ που φτιάχνει η κα Νίκη, σπαστές ελιές πολλών μεγεθών, κάστανα και σύκα, δίκταμο, ματζουράνα, ρίγανη, ροζμαρί που φυτεύει ο κ. Γιώργος στη γύρω περιοχή. «Και μαλοτήρα έβαλα αλλά δεν πετυχαίνει όπως στα Λευκά Όρη» μας αναφέρει.
Στο καφενείο όσο λειτουργούσε κανονικά υπήρχαν πάντα τα “Χανιώτικα νέα”, πλέον ο κ. Γιώργος μας διαβάζει από την οθόνη του υπολογιστή του μέσω διαδικτύου. Στην τηλεόραση του καφενείου όση ώρα είμαστε στο χώρο αναμεταδίδει το “Arte” ένα Γαλλογερμανικό κανάλι που ειδικεύεται στα πολιτιστικά προγράμματα.
«Μιλάτε Γαλλικά;» ρωτάμε το ζευγάρι «όχι αλλά έχει ωραία ντοκιμαντέρ ωραίες εικόνες από τον υπόλοιπο κόσμο» μας απαντούν. Αυτός που πάντως δεν ξεχνάει ποτέ το καφενείο είναι ο ταχυδρόμος υπηρεσίας της περιοχής. Εκεί αφήνει γράμματα και λογαριασμούς για τους λιγοστούς χωριανούς…
