«Ενα καράβι τρικάταρτο ήταν η Κρήτη, με τις τρεις αψηλές βουνοκορφές. Τα Λευκά Ορη, τον Ψηλορείτη, τη Δίχτη, κι αρμένιζε μέσα στους αφρούς…»
Νίκος Καζαντζάκης
«…πως μου ‘κοψε κατακαλόκαιρο να βρεθώ ολομόναχος σ’ αυτή την ερημιά, σ’ αυτό το υψόμετρο, σε μια πράσινη κόγχη στο βουνό όπου κρύφτηκε κι’ ανατράφηκε ο Δίας, να γράψω για ένα θέμα ελάχιστα ειδυλλιακό… Αντε τώρα να συγκεντρωθείς όταν εκεί που το αποφάσισες να ασκητέψεις αποκτάς έναν απρόβλεπτο θηλυκό επισκέπτη και τελικά συγκάτοικο. Σηκωμένος απ’ το χάραμα για να γράψω, προτού ο ήλιος σηκωθεί πάνω απ’ τις κορφές, αιφνιδιάζομαι από ένα βουπ, καθώς ένα σύννεφο από πεινασμένα μαυροπούλια πέφτει πάνω στη σήτα μου με τα κολλημένα εντομα, μια κι’ είναι το μόνο φωτισμένο παράθυρο σε ακτίνα πέντε ή έξι χιλιομέτρων. Αφού το σμήνος καθάρισε τα πάντα και αποχωρεί για την πηγή με το τρεχούμενο νερό, έρχεται στο περβάζι του παραθύρου μου ένα μοναχικό κοτσύφι που κινείται πέρα δώθε νευρικά και με κατασκοπεύει, δημιουργώντας μου μια παράξενη κι ακατανόητη ανησυχία. Αυτή η δουλειά επαναλαμβάνεται καθημερινά. Κι όμως, εκεί που πήγα να το συνηθίσω, ένα πρωί αισθάνομαι το κοτσύφι να φτεροκοπά στο δωμάτιό μου. Πώς μπήκε; Το σμήνος φαίνεται σπρώξε σπρώξε άνοιξε με τον καιρό λίγο τη σήτα στο πλάι. Δεν είμαι άμαθος στα κοτσύφια. Ο πατέρας μου ήταν καλλιτέχνης στην ανατροφή, την εξημέρωση και τη μουσική τους εκπαίδευση. Στο τσαγκαράδικό μας, με τις ζωγραφιές του Κούνδουρου, μεγάλωναν και κούρνιαζαν τη νύχτα δεκάδες κοτσύφια που τη μέρα έπαιζαν στις μουριές του κεντρικού δρόμου. Επιστρατεύσαμε απ’ όλη την περιοχή εθελοντές με ωραίο σφύριγμα για να καλλιεργήσουμε το μουσικό τους αυτί! Το αγαπημένο τους γεύμα ήταν το ψιλοκομμένο σε λουρίδες πνευμόνι που τους θύμιζε τα σκουλίκια στην ρεματιά…» Μίκης Ανδρουλάκης, Λευκό Κοτσύφι, blue tree, μαύρο καράβι Καστανιώτης 2008 … Δεκέμβριος 2010. Το κείμενο κοσμεί τη σελίδα 273 ενός συλλεκτικού έξοχου ημερολογίου, που επιμελήθηκε ο Δημήτρης Χατζηκωνσταντίνου με τίτλο (“Κρήτη ένα καράβι τρικάταρτο”) Ενα ημεροδείχτη που “αναβρύζει” Κρήτη… Στον Μύθο την Ιστορία, τα πρόσωπα… Τον πολιτισμό τη Λαογραφία, τις γεύσεις, τον δεκαπεντασύλλαβο… όλα, μα όλα… Το δε κείμενο… “φιλοξενεί” ο αγαπημένος Χριστουγεννιάτης μήνας…, στην αρχή των ημερών του… Καλό μήνα λοιπόν, της ΓΕΝΝΗΣΗΣ του Μεσία…
