Αντί ευχαριστώ… “χολή”;

“Η Πατρίς ευγνωμονούσα…” θα μπορούσε να του απονείμει κάποιο μετάλλιο για την παλικαρίσια πράξη του στα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Δεν ήταν ανάγκη να είναι χρυσό, αν και το κατόρθωμά του απαιτούσε ξεχωριστό θάρρος· ας ήταν και τσίγκινο, μόνο να ’δειχνε ότι δεν τον λησμόνησε… Κι όμως. Δεν τον παρασημοφόρησε. Αν και του ’φτανε ένα “ευχαριστώ”. Αντίθετα, τον ποτίζει “χολή”: Δέκα χρόνια μετά την ηρωική του πράξη, τον προσάγει σε δίκη και τον καταδικάζει ως Αριστερό σε 5 χρόνια φυλάκιση, 4 χρόνια εκτόπιση και δίχρονη στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων. Στις 22 Ιουλίου του 1951, το Τακτικό Στρατοδικείο Αθηνών είναι η Δικαστική Αρχή, που επιβάλλει αυτήν την ποινή στον επικεφαλής μιας ομάδας Αριστερών, γιατί τον θεωρεί εθνικό προδότη, αν και ο αδελφός του είχε ήδη θανατωθεί από τους Ναζί κατακτητές ως αντιστασιακός στις 10 Μάη του 1944. Και ετοιμάζεται να την εκτελέσει, μολονότι υπέρ του κατηγορουμένου διαμαρτύρονται προσωπικότητες διεθνούς κύρους (Σαρτρ, Κοκτώ, Νέννι, Πολ Μπουκούρ, ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Χριστόφορος κ.ά.) και αρχηγοί ξένων κρατών, ενώ την υπεράσπισή του, κατά τη δεκατριήμερη ακροαματική διαδικασία της δίκης (από 9/7/1951), είχαν αναλάβει επιφανείς δικηγόροι και αργότερα πολιτικοί της Κεντροαριστεράς, οι Ηλίας Ηλιού, Γ. Μαγκάκης, Κ. Στεφανάκης, Δ. Παπασπύρου κ.ά. Μα ποιος ήταν, τελοσπάντων, ο κατηγορούμενος; Ο Κυκλαδίτης Μανώλης Γλέζος, που, σε ηλικία μόλις 20 ετών (γεννήθηκε 09.09.1922 στην Απείρανθο της Νάξου), τον Μάιο του 1941 (30.05), στο χάραμα της βαριάς γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα, μαζί με το συνομήλικό του φοιτητή νομικής Απόστολο Σάντα (γεννήθηκε 22.02.1922 Πάτρα – πέθανε 30.04.2011 Αθήνα) κατέβασαν, δίχως να γίνουν αντιληπτοί από τους καταχτητές, τη ναζιστική σβάστικα από τον λόφο της Ακρόπολης! Και τον Ιούλη του ’51 του συνέβη αυτό που δεν περίμενε ποτέ στην μέχρι τότε ζωή του: Γλύτωσε την τιμωρία τα χρόνια της σκλαβιάς για την παράτολμη αντιστασιακή πράξη του από τους ανθέλληνες χιτλερικούς και τιμωρείται για μια ακόμη φορά (μετά το 1948 και το ’49) τα χρόνια της ελευθερίας, για την οποία κι αυτός αγωνίστηκε, από τους ίδιους τους… συμπατριώτες του!